به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در بعضی از کشور‌ها جنازه را داخل تابوت می‌گذارند، یک ملحفه یا پارچه شبیه پتو روی او می‌کشند و سپس در تابوت را می‌بندند. معمولاً این تابوت را زیر خاک دفن می‌کنند تا پروسه تجزیه جنازه مشخص نباشد و بوی بدی از آن به مشام نرسد، اما در همه کشور‌ها چنین آیینی وجود ندارد و گاهی مراسم خاکسپاری از شکل عادی آن خارج است.

جالب است بدانید که در یکی از روستا‌های فیلیپین به نام "ساگادا" اقدامات لازم برای مردگان را انجام می‌دهند؛ با این تفاوت که آن اجساد را روی تخته‌ای مشخص گذاشته و تخته‌های حاوی جنازه را به قسمت‌هایی از کوه با چکش می‌چسبانند؛ انگار که تابوت‌ها همه به صورت آویزان از کوه قرار گرفته اند.

استدلال آن‌ها از انجام این کار این است که اگر جنازه را زیر خاک دفن کنند ممکن است که بعدا حیواناتی مثل سگ به خوردن جنازه مشغول شوند به همین دلیل ترجیح می‌دهند جنازه را در ارتفاعات بالا و دور از دسترس قرار دهند.

اهالی این روستا عقیده دارند که هر چقدر ارتفاع جنازه‌ها از زمین بیشتر باشد، احتمال این که آن‌ها حال بهتری در آن دنیا داشته باشند، بیشتر است. مردم " ساگادا " به شدت از دفن شدن زیر زمین می‌ترسند و هرگز نمی‌خواهند این اتفاق را تجربه کنند، زیرا عقیده دارند آب به راحتی داخل خاک نفوذ می‌کند و باعث پوسیده شدن سریع جنازه می‌شود. آن‌ها دوست دارند جنازه شان در محلی بماند که کاملا امن و بدون خطر باشد.

در طول این مسیری که قرار است تابوت‌ها را از کوه آویزان کنند، عزاداران هم جمع می‌شوند و تابوت را با خودشان حمل می‌کنند و عقیده دارند انجام این کار باعث شادی روح مرده شده و آبی که حاصل از شستن جنازه است و از تابوت مرده بیرون می‌ریزد را نشان دهنده موفقیت و خوش شانسی می‌دانند برای همین همه سعی می‌کنند که با آن برخورد داشته باشند.

تابوت‌های جدید تقریباً دو متر با سطح زمین فاصله دارند. البته که همه ترجیح می‌دهند ارتفاع تابوت آن‌ها کمی بالاتر باشد، زیرا نگران شکسته شدن استخوان جنازه‌ها هستند و دوست دارند که دسترسی به جنازه با افزایش ارتفاع بالاتر، کم‌تر شود.

طبق گفته‌ی اهالی منطقه این قبر‌ها بسیار کوچکند و برای آنکه بدن هایشان در فضای یک متری این قبر‌ها جا شوند، اجساد به فرم نوزاد در آن‌ها قرار میگیرند چرا که باید طبق باورها، انسان‌ها باید به همان شکلی به خاک سپرده شوند که متولد می‌شوند.

براساس داستان‌های قدیمی، در گذشته مرده‌های روستا بعد از مرگ روی صندلی‌های چوبی که به صندلی مرگ معروف بود قرارداده می‌شدند و روی آن‌ها را با پتویی پوشانده و رو به در خانه قرار داده می‌شدند تا اعضای خانواده به مرده ادای احترام کنند و به نحوی بخشی از مراسم تشییع انجام شود. پس از اتمام این مراسم، تعدادی از مردان جوان خانواده جنازه را به بالای صخره برده و آن‌ها را در تابوت‌های چوبی آویزان شده دفن می‌کردند.

البته این روز‌ها رسم و رسوم داخل روستا کمی تغییر کرده است و مردم و مخصوصاً جوانان ترجیح می‌دهند که بعد از مرگ عزیزانشان، بتوانند یک محل مناسب پیدا کنند و هر از گاهی به آن‌ها سر بزنند، زیرا قرار گرفتن تابوت در ارتفاع کوه دسترسی به آن را سخت می‌کند و شما نمی‌توانید مدام برای سر زدن به عزیزان از دست رفته تان از کوه بالا بروید یا بخواهید از آن آویزان شوید و در نتیجه این رسم و رسوم تقریباً در حال از بین رفتن و منسوخ شدن است.

منبع:برنا

انتهای پیام/