به گزارش  گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، حتما بار‌ها دیده یا شنیده اید که آن‌هایی که این روز‌ها دنبال پولدار شدن هستند، بسیار علاقه مندند که به سمت بیزینس‌ها و کسب و کار‌های مجازی بروند.

این کسب و کار‌ها عمدتا می‌تواند شامل فروش محصولات مختلف یا ارائه خدمات مختلف باشد که بیشتر در شبکه‌های اجتماعی اینستاگرام، یا تلگرام و... دیده می‌شود. اینگونه کسب درآمد‌ها آنقدر جذب مخاطب کرده است که هم فروش و درآمدزایی خوبی دارد هم خرید را برای مخاطبان و مشتریانش آسان‌تر کرده است. حتی بحران‌های مختلف از جمله کرونا، نتوانست این گونه مشاغل را تحت تأثیر قرار دهد و باعث شد، توسعه کسب و کار‌های مجازی را به سمت دیگری ببرد که این روز‌ها از هر کسی که سوال کنی حداقل یک پیچ اینستاگرامی برای فروش محصولات خود دارد. اما این بیزینس‌ها مانند هر شغل دیگری برای دیده شدن بیشتر نیازمند، تبلیغات است.

بیشتربخوانید

• کودکان اینفلوئنسر؛ شکل جدیدی از کودکان کار

تبلیغات اصل مهم یک کسب و کار است چرا که به قول معروف مزایای دوسر سود دارد چرا که هم محصول مورد نظر به فروش می‌رسد، هم تبلیغ کننده می‌تواند کسب درآمد داشته باشد. امر تبلیغات آنقدر مورد توجه قرار گرفت که در سال‌های اخیر می‌دیدیم شرکت‌های تخصصی و خصوصی به صورت تیمی تأسیس می‌شوند که کارشان تنها تبلیغات برای کسب و کار‌های مختلف است و به این گونه شغل‌های دهه‌های اخیر مشاوره‌های شغلی دهند تا درآمدزایی بیشتر برای آن‌ها صورت گیرد.

اما آن چیزی که این روز‌ها بیشتر از هر چیزی دیگری مورد توجه است آن است که همه‌ی روند تبلیغات محصولات و خدمات به شرکت‌های تبلیغاتی معتبر خلاصه نمی‌شود، چرا که شاید این شرکت‌ها بنا بر صرف هزینه و نیروی انسانی ممکن بود هزینه‌ی تبلیغاتی زیادی را برای درخواست کننده داشته باشند. پدیده‌ای که با آن مواجه شدیم آن بود که پیچ‌های واسطه‌ای اینستاگرامی شکل گرفتند که اگر چه در ظاهر هدف اصلیشان تبلیغات نبود، اما در نهایت پیام‌هایی را به مخاطبان ابلاغ می‌کردند که همگی رنگ وبوی کسب درآمد از راه نشان دادن زندگی روزمره یا اصطلاحا «لایف استایل» داشت.

آن اوایل راه اندازی این پیچ‌ها اغلب دختران جوانی تازه ازدواج کرده بودند و با نمایش زندگی متاهلی و پر و زرق و برقشان سعی می‌کردند با تبلیغ گرفتن لباس‌های مختلف، لوازم خانگی، خدمات زیبایی و... خودنمایی کنند که این اقدام آن‌ها دقیقا مصداق بارز همان دو سر سود را داشت، اما با صرف هزینه کمتر. حالا اگر همان پیج‌های کسب و کار می‌خواستند با شرکت‌های تبلیغاتی قرارداد تبلیغ ببندند، با افرادی وارد مذاکره می‌شدند که به واسطه‌ی فالوور‌های بالا، مخاطبان زیادی داشتند و هزینه‌ای که برای تبلیغات دریافت می‌کردند، خیلی کمتر از آن چیزی بود که یک شرکت تبلیغاتی می‌گفت. در این صورت هم مخاطبان محصولات و خدمات بیشتر می‌شد هم فرد تبلیغ کننده بیشتر مورد توجه مخاطبانش قرار می‌گرفت.

اما پدیده‌ای که این روز‌ها بیشتر از هر زمان دیگری در فضای مجازی دیده می‌شود آن است که در کنار این افراد، کسانی هم هستند که انگار سن و سالشان به این حرف‌ها نمی‌خورد و هر آدم عاقلی در مواجهه با آن‌ها شاید در نگاه اول بگویید: «بچه رو بشین سراغ دَرست.» بله. بلاگر‌های اینستاگرامی حالا به کودکان و نوجوانانی تبدیل شدند که میانگین سنی شان ۱۴-۱۵ سال است و در ازای کار‌هایی که به سن و سالشان نمی‌خورد، در فضای مجازی تبلیغ می‌گیرد و مخاطب زیادی هم هر روزه آن‌ها را دنبال می‌کنند.

اغلب این کودکان را دختران تشکیل می‌دهند که آرایش کردن، رقصیدن، اشرافی گری و تجملات تنها چیزی است که در وهله اول با باز کردن پیچ هایشان به چشم می‌خورد. آن‌ها باهمین شیوه مخاطب جذب کرده اند و حالا که با مخاطبان چندهزار تایی مواجه شدند، تبلیغ می‌گیرند و پول درمی آورند. یا اینکه پسران کم سن وسالانی هستند که هر نابهنجاری را با شیوه فان و طنز در قالب مسائل جنسی یا فحش‌های رکیک به مخاطبان القا می‌کنند.

زندگی کودکان کارِ دنیای مجازی زندگی‌هایی است که نیاز مالی در آن معنایی دارند و حتی فراتر از یک خانه زندگی معمولی است و به نظر می‌رسد تنها دلیل این رفتار‌ها، طمع پولدار شدن‌های ی شبه، به صورت مستقل است. شاید بتوان گفت کرونا به امر دامن زد چرا که به جای اینکه این افراد بیشترین درگیری فکریشان درس، ارتقای دانش و مهارت باشد، خانه نشینی باعث شد دست به کار‌هایی بزنند که آسیب‌های رفتاری اش چند برابر بیشتر از آسیب‌های جسمی و روحی درگیری با کرونا است.

احمدرضا اصغرپور، جامعه شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد در این‌باره گفت: به طور کلی کار کردن برای نوجوانان چیز بدی نیست بلکه امر خوبی هم هست.

او با بیان اینکه قاعده‌های کار کردن برای کودکان و نوجوانان باید مشخص شود چرا که ممکن است به درس آن‌ها لطمه زند، افزود: سال هاست که این امر وجود دارد کودکانی را می‌بینیم محصولاتی را که خود تولید می‌کنند، میفروشند یا اینکه برای کسب درآمد و ارتقای مهارت شغلی را انتخاب می‌کردند و به آن مشغول بودند.

اصغرزاده بیان کرد: اینکه کار کردن نوجوانان امر بدی است یا نشانه فقر است، دیدگاه غلطی است و هنجار خوبی ندارد و به نوعی تبلیغ بیکاری است.

این جامعه شناس با بیان اینکه شبکه‌های اجتماعی فضای کار کردن جدیدی را ایجاد کرده است چرا که شکل مجازی‌ای از یک جامعه واقعی است و ممکن است نوجوانان در این محیط کار کنند، ادامه داد: بسیار دیده شده که این افراد در شبکه‌های مجازی محصولی را می‌فروشند یا با ساخت ویدیو‌هایی حرف‌ها و مهارت‌هایی را به نمایش می‌گذارند و در ازای آن نیز مخاطبان زیادی را جذب می‌کنند همچنین گاهی می‌بینیم که این افراد ویدیو‌هایی در قالب طنز تهیه می‌کنند.

او مطرح کرد: این فضای مجازی نیز به نوعی بازار بوده و امر خوبی است که نوجوان فکر می‌کنند و دنبال عوامل خلاقانه هستند تا دیده شوند و بعضا از آن درآمد داشته باشند. این اقدام در مجموع امر بدی نیست و به افزایش تفکر و خلاقیت این قشر کمک می‌کند.

اصغرزاده با بیان اینکه در فضای مجازی آدم‌ها برای اینکه لایک بیشتری بگیرند و یا بیشتر دیده شوند، نمی‌توانند نوآوری داشته باشند ودست به هنجار شکنی می‌زنند، تأکید کرد: این هنجار شکنی‌ها حتی باعث می‌شود افراد به خود یا به دیگران آسیب بزنند. این عوامل می‌تواند شامل برهنگی، حرف‌های رکیک و روابط نامتعارف باشد که کاری غیر اخلاقی است.

این جامعه شناس درباره کسب درآمد نوجوانان در فضای مجازی منوط به اعمال نامتعارف و شوآف‌های نابهنجار ادامه داد: استفاده از عوامل و جذابیت‌های جنسی باعث می‌شود آسیب‌هایی را داشته باشد.

او افزود: علاقه به تماشا کردن زندگی لوکس آدم‌ها باعث می‌شود نوجوانان از این ابزار برای جلب توجه استفاده کنند چرا که در کشور‌های توسعه یافته سرمایه داری هم سلبریتی‌ها لوکس نشین، جذابیت‌های ظاهری لباس و آرایش برای مخاطبانشان ندارد و غالبا دیده می‌شود که از زندگی لوکس خود چیزی را به نمایش نمی‌گذارند.

اصغز زاده گفت: مشکلی در جامعه ما وجود دارد این است که طبقه‌ای وجود دارد که طبقه سرمایه دار واقعی نیست و از طریق تولید به ثروت نرسیده اند؛ آن‌ها کسانی هستند که از طریق نابسامانی‌های اقتصادی جامعه درآمد بالایی دارند و نشان دادن این ثروت برای آن‌ها لذت بخش است.

کودک کار مجازی آسیب نوپدید اجتماعی است که امروزه در سایه غفلت از بسیاری موارد همچون تقویت نهاد خانواده، نبود پروتکل‌ها و بستر‌های لازم برای حضور و فعالیت کودکان در فضای مجازی و مهم‌تر از همه نبود بستر‌های قانونی لازم برای جلوگیری از رشد بیش‌ازحد این آسیب‌های اجتماعی در فضای مجازی، به وجود آمده است.

منبع: برنا

انتهای پیام/