حسن هانیزاده کارشناس مسائل سیاست خارجی در گفتوگو با خبرنگار حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به روز مبارزه با سلاحهای شیمیایی و میکروبی گفت: با اینکه معاهدههای بینالمللی کاملا صراحت دارد که هیچ یک از طرفین درگیر نباید سلاح کشتار جمعی علیه غیرنظامیان به کار گیرند، اما متأسفانه در طول جنگ تحمیلی صدام علیه ایران که هشت سال به طول انجامید، عراق صدها بار سلاح شیمیایی بر سر مردم بیدفاع مخصوصا مردم سردشت ریخته شد.
وی با اشاره به پیگیری حقوقی ایران درباره بمباران شیمیایی شهرهای غربی کشور در جوامع بینالمللی، ادامه داد: در موارد بسیاری این موضوع از سوی جمهوری اسلامی ایران، به اطلاع شورای امنیت سازمان ملل رسیده، ولی متأسفانه نگاه نهادهای بینالمللی از جمله سازمان ملل و کشورهای غربی، نگاه دوگانهای است. سکوت این کشورها در برابر جنایات صدام نشان میدهد که بمباران شهرهای ایران با نظارت و موافقت کشورهای غربی صورت گرفته است.
هانیزاده افزود: کشورهای اروپایی و آمریکا شریک جنایات صدام هستند؛ ضمن اینکه شورای امنیت سازمان ملل هم با سکوت خود، رژیم صدام را تشویق به استفاده از سلاح شیمیایی کرد. مدارک موجود، نشان میدهد کشورهای اروپایی نظیر آلمان، هلند، سوئد، دانمارک، انگلیس و فرانسه در ارسال سلاح شیمیایی به رژیم صدام نقش داشتند و ایران بارها این مدارک را در اختیار شورای امنیت و نهادهای مدافع حقوق بشر قرار داده، ولی عدم پرداختن به این موضوع نشان میدهد که در حقیقت غرب با صدام هماهنگ بوده است.
این کارشناس سیاست خارجی گفت: با گذشت ۳۳ سال از پایان جنگ، ایران همچنان باید به دنبال گرفتن غرامت جنگی از کشورهای اروپایی و اعلام شکایت علیه کشورهایی که سلاح شیمیایی در اختیار صدام قرار دادند، باشد.
هانیزاده تصریح کرد: جنایت سردشت یکی از تلخترین حوادث جنگ تحمیلی بوده که منجر به شهادت دهها نفر از مردم بیگناه سردشت شد؛ کما اینکه در مناطق جنوب ایران هم رژیم بعث عراق از سلاح کشتار جمعی استفاده کرده است.
وی درباره محدودیتهایی که نظام بینالملل از به کارگیری سلاح کشتار جمعی ایجاد کرده است، گفت: دهها قرارداد و کنوانسیون در رابطه با مسئله جنگ، احترام به حقوق بشر و آزار نرساندن به غیرنظامیان امضا شده که متأسفانه این قراردادها و توافقنامهها به دلیل نگاه دوگانه سازمان ملل، ضمانت اجرایی ندارد. طبق ماده پنج کنوانسیون ژنو، هیچ یک از کشورها نباید سلاح کشتار جمعی به کار گیرد، ولی این قوانین و کنوانسیونها ضمانت اجرایی ندارد.
این کارشناس مسائل خارجی درباره اقداماتی که ایران در مقابل حملات شیمیایی صدام انجام داده است، اظهار کرد: ایران در طول جنگ تحمیلی، مجروحان شیمیایی را برای معالجه به اروپا، مخصوصا آلمان ارسال کرد. کنفرانسهای خبری زیادی از سوی مسئولان جمهوری اسلامی ایران برگزار شده است؛ شکایتهای ایران علیه رژیم سابق عراق در سازمان ملل و نهادهای بینالمللی، راه به جایی نبرد؛ از دلایل این امر مشارکت کشورهای اروپایی در رساندن سلاح شیمیایی به این رژیم، است.
هانیزاده از علت خلع سلاح عراق بیان کرد: مسئله خلع سلاح عراق بعد از حمله رژیم صدام به کویت و آزادسازی آن، به دلیل پیشبینی حمله صدام به رژیم صهیونیستی، در دستور کار قدرتهای بزرگ قرار گرفت؛ در این شرایط جامعه جهانی، کشورهای اروپایی و آمریکا فورا برای خلع سلاح رژیم سابق عراق، وارد عمل شدند در حالی که خود این کشورها در طول هشت سال جنگ تحمیلی علیه ایران، سلاح شیمیایی در اختیار صدام قرار داده بودند.
وی اضافه کرد: بخش زیادی از سلاحهای شیمیایی که در اختیار صدام قرار گرفته بود، علیه مردم ایران استفاده و باقی آن، که احتمال میرفت علیه رژیم صهیونیستی استفاده شود، به ذخیره بعثیها درآمد. چراکه این دولتها و نهادهای بینالمللی به عراق ورود پیدا کردند و سلاح شیمیایی رژیم صدام را نابود کردند.
هانیزاده درباره استفاده از سلاح کشتار جمعی پس از لازمالاجرا شدن کنوانسیون ژنو در سال ۱۹۹۷ میلادی بیان کرد: در سال ۲۰۰۳ میلادی آمریکا، از اورانیوم ضعیف شده علیه مردم عراق استفاده کرد. رژیم صهیونیستی نیز در جنگ ۳۳ روزه که در سال ۲۰۰۶ میلادی اتفاق افتاد، از اورانیوم ضعیف شده علیه مردم لبنان به کار گرفت که باز هم سازمانهای جهانی در برابر آن سکوت پیشه کردند.
این کارشناس سیاست خارجی درباره سکوت سازمان ملل در برابر چنین حملاتی مدعی شد: سازمان ملل تابعی از اراده آمریکا و غرب است، جایی که غرب در استفاده از سلاح کشتار جمعی نقش داشته است، سازمان ملل سکوت میکند.
هانیزاده افزود: با اینکه ما بارها مدارکی ارائه دادیم و خود مأموران سازمان ملل هم در خوزستان، کردستان و کرمانشاه مجروحان شیمیایی را معاینه کردند، ولی این سازمان به ظاهر طرفدار صلح، سکوت اختیار کرده است.
انتهای پیام/