به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،اغلب مردم مشتاق شرکت در رشته‌های ورزشی هیجان انگیز هستند. این ورزش‌ها اگرچه آدرنالین خون را بالا می‌برند، اما به طور معمول خطری برای افراد ندارد. البته، همانند دیگر موضوعات در ورزش نیز استثنائاتی وجود دارد و هرچه به سراغ ورزش‌های پر ریسک‌تر بروید، هیجان بیشتری را تجربه خواهید کرد. این هیجان گاهاً با خطراتی نیز همراه است که البته همین خطر بالا باعث شده تا تجربه آن برای برخی از ورزشکاران بسیار جذاب باشد.

در ادامه ۵ مورد از هیجان انگیزترین و البته خطرناک‌ترین رشته‌های ورزشی جهان را معرفی می‌کنیم. این ورزش‌ها علاوه بر هیجان، ریسک بالایی دارند و افراد باید قبل از ورود به این رشته‌های ورزشی از خطرات آن‌ها کاملاً آگاه شوند.

۱- موج سواری بر روی امواج کشنده

موج سواری یکی از ورزش‌های معمول است که افراد زیادی به دنبال یادگیری آن هستند. اما موج سواری معمولی نسبت به موج سواری با موج‌های سهمگین خطر چندانی ندارد. موج سواری با امواج بزرگ با حداقل ارتفاع ۶ متری یکی از خطرناک‌ترین رشته‌های ورزشی دنیا به حساب می‌آید.

امواج با این ارتفاع، قدرت بسیار بالایی دارند و موج سواران در ارتفاع ۶.۲ تا ۱۵.۵ متری تحت فشار زیادی قرار می‌گیرند. علاوه بر این، غفلت از یک موج بزرگ ممکن است مرگ وزرشکار را به دنبال داشته باشد؛ بنابراین ضرورت حفظ تعادل در موج سواری اهمیت بالایی دارد و قبل از آمدن موج بعدی که کمتر از ۲۰ ثانیه طول می‌کشد، می‌بایست تعادل موج سوار حفظ شود.

امواجی که توسط موج‌های بزرگ دیگر هدایت می‌شوند و قبل از امواج بزرگ پایین می‌آیند خطرات بیشتری برای ورزشکاران دارند. زنده ماندن در موج سواری با یک موج بزرگ به اندازه کافی چالش برانگیز است، اما زنده ماندن در سه موج متوالی بسیار سخت‌تر است.

جدا از مسئله غرق شدن در آب، کف اقیانوس نیز اهمیت دارد. شن، سنگ و مرجان‌ها در کف اقیانوس می‌توانند خطر بیشتری برای موج سوار به همراه داشته باشند. وقتی حرف از موج سواری با امواج بزرگ می‌شود باید دانست که این امواج به قدری قوی هستند که کف اقیانوس شنی را تبدیل به یک بتن سخت و محکم کنند. سنگ‌ها نیز اگرچه به خودی خود مشکل به حساب نمی‌آیند، اما برخورد با سنگ‌ها قطعا به ورزشکار صدمه وارد می‌کند.

مرجان‌ها نیز می‌توانند همانند یک تیغ تیز، برشی عمیق در بدن ورزشکار ایجاد کنند و حتی ممکن است درون بدن وارد شده و بعد‌ها باعث عفونت شوند.

رکورددار موج سواری با امواج کشنده، گرت مک نامارا است که در سال ۲۰۱۱ در پرتغال روی امواجی به ارتفاع ۲۳ متر موج سواری کرد.

۲- لژ سواری

آیا به سرعت علاقه دارید؟ بهتر است لژ سواری را امتحان کنید. اما در ابتدا باید بدانید که این ورزش نسبتا ساده، اشتباه شما را با مرگ جریمه می‌کند و به همین خاطر در دسته خطرناک‌ترین ورزش‌های جهان قرار گرفته است.

لژ سواری زمانی پدید آمد که اسکیت برد‌ها متوجه شدند، می‌توانند روی تخته‌های خود دراز بکشند تا سرعت بیشتری را تجربه کنند. از آن زمان به بعد، تخته‌هایی مناسب این ورزش تهیه شد و پس از آن لژ سواری به یک رشته ورزشی مجزا تبدیل گشت.

از آنجا که بدن در لژ سواری صاف است، مقاومت کمتری در برابر هوا ایجاد می‌کند و لذا به ورزشکار کمک خواهد کرد تا با سرعت بیشتری در جاده حرکت کند.

با این حال بدن فرد بسیار نزدیک به زمین قرار گرفته است و برخورد قطعات تخته به بدن آسیب‌هایی را ایجاد می‌کند. تصور کنید که با سرعت ۱۳۰ کیلومتر در ساعت روی تخته‌ای در حال حرکت هستید، اگر آرنج خود را به سطح زمین برسانید در کمتر از چند ثانیه پوست و گوشت دست شما کنده شده و به استخوان می‌رسد و همین امر باعث سقوط شما خواهد شد.

با اینکه ورزشکاران این رشته می‌توانند از تجهیزات محافظتی مثل کلاه ایمنی استفاده کنند، اما برخی این لوازم را مانع سرعت خود دانسته و لذا ترجیح می‌دهند سبک‌تر لژ سواری کنند.

شایع‌ترین آسیب لژ سواری در خیابان کوفتگی، شکستگی استخوان یا دررفتگی مفاصل است، اما هنوز هیچ آمار صحیحی در رابطه با مرگ و میر در این رشته ورزشی گزارش نشده است.

اگر لژ سواری را در جاده‌ای بسته بدون وسایل نقلیه موتوری انجام نمی‌دهید، بهتر است بدانید که خطر بیشتری را به جان خریده‌اید، زیرا جلوگیری از برخورد با وسایل نقلیه در حین لژ سواری بسیار دشوار است.

سادگی این ورزش خطرناک باعث شده تا افراد زیادی خواهان تجربه هیجان آن باشند، اما آیا این ویژگی کافیست تا ورزشکاران اوج خطر را در این رشته ورزشی تجربه کنند؟

رکورد دار لژ سواری در جهان، مایک مک اینتایر از کبک کانادا است که در سال ۲۰۱۶ سرعت ۱۶۰ کیلومتر در ساعت را ثبت کرد.

۳- غواصی در غار

با اینکه غواصی در غار یک ورزش هیجان انگیز نیست که آدرنالین خون را بالا ببرد، اما قطعاً از مرگبارترین رشته‌های ورزشی به حساب می‌آید. تصور کنید در عمق ۳۰ متری اقیانوس در یک غار هستید. یک اشتباه کافیست تا نتوانید راه خود را پیدا کرده و دوباره به سطح آب برگردید.

هنگام غواصی در غار با مشکلاتی مثل گم شدن، اتمام هوا، گیر افتادن در فضا‌های بسته، گرفتار شدن در تاریکی و یا برخورد با جریان‌های زیر آب روبرو می‌شوید.

اگرچه تعداد خطا‌ها کم و بسیار واضح است، اما ورزشکاران بسیاری مرتباً مرتکب این اشتباهات می‌شوند. اقدامات احتیاطی که غواصان غار باید انجام دهند به تجهیزات مورد نیاز آن‌ها وابسته است. این گروه از غواصان بیش از دو برابر غواصان معمولی در آب‌های آزاد به مخزن اکسیژن، چراغ و تجهیزات ایمنی نیاز دارند. برخی از غواصان غار این خطرات را چندان جدی نمی‌گیرند که آمار تلفات بالای این ورزش، گویای همین واقعیت است.

۹۵ درصد از کل مرگ‌های غواصان غار مربوط به افرادی است که به درستی آموزش ندیده‌اند و یا از حد مجاز خود فراتر رفته‌اند. دسته‌ای هم با وجود اینکه اطلاعات کاملی درباره غواصی در غار داشتند، اما با یک خطا به کام مرگ رفتند. به طور متوسط سالانه حدود ۱۰ غواص غار می‌میرند. اگرچه برخی این آمار را کم می‌دانند، اما بهتر است بدانید که تنها چند هزار غواص غار در جهان وجود دارد.

رکورد غواصی در عمیق‌ترین نونو گومس تعلق دارد که در سال ۱۹۹۶ تا عمق ۲۸۲ متری غاری در آفریقای جنوبی شنا کرد.

۴- کوهنوردی انفرادی بدون تجهیزات

محبوبیت صخره نوردی روز به روز در حال افزایش است، اما اغلب کوهنوردان از طناب و تجهیزات مختلفی استفاده می‌کنند. این در حالی است که صعود انفرادی بدون تجهیزاتی مثل طناب یک ورزش جداگانه به حساب می‌آید. این ورزش با نام صخره نوردی بدون تجهیزات محافظتی نام گرفته است.

کوهنوردی انفرادی تنها به مهارت فرد و استفاده از دست و پا به صورت حرفه‌ای بستگی دارد. مسلماً سقوط از ارتفاع شایع‌ترین دلیل جراحت و مرگ به حساب می‌آید، اما دلیل سقوط می‌تواند بسیار متنوع بوده و به فاکتور‌های زیادی بستگی داشته باشد.

حتی اگر بهترین صخره نورد در جهان باشید نمی‌توانید تغییرات آب و هوایی، سست بودن زمین و ریزش سنگ را پیش‌بینی کنید؛ بنابراین مهارت نیز گاه به کمک شما نمی‌آید و خطر سقوط هر لحظه در کمین است.

بسیاری از کوهنوردانی که در این سبک از کوهنوردی پر خطر شرکت می‌کنند بر این باورند که این ورزش خالص‌ترین شکل کوهنوردی است، زیرا تنها کوهنورد و سنگ در آن حضور دارند. اغلب کوهنوردان انفرادی بدون تجهیزات، به خطرات این کار اعتراف کرده و دیگران را از این کار منع می‌کنند.

رکورد طولانی‌ترین صعود توسط الکس هانولد در سال ۲۰۱۷ ثبت شده که تا ارتفاع بیش از ۹۰۰ متری از دیواره ال کاپیتان صعود کرد.

۵- بیس جامپینگ

اگر چتر بازی برای شما هیجان انگیز به نظر نمی‌رسد، بی‌شک بیس جامپینگ می‌تواند توجه‌تان را جلب کند. بیس جامپینگ را به جرات می‌توان خطرناک‌ترین ورزش جهان نامید.

در اینجا منظور از بیس، ساختمان، پل و صخره است که به عنوان سازه‌هایی که پرش از روی آن‌ها انجام می‌شود، به کار می‌رود. این ورزش خطرناک پرش از یک سازه ثابت و یا پرواز با چتر و لباس مناسب برای رسیدن به زمین است. اگرچه ممکن است در حین پرش با چتر سقوط نکنید، اما فرصت کوتاهی که برای باز کردن چتر وجود دارد، هرگونه خطایی را به مرگ منجر می‌کند.

از سال ۱۹۷۸ با وجود مرگ و میر بالای ۱ در ۶۰ نفر، محبوبیت بیس جامپینگ در میان ورزشکاران افزایش یافته است. به خاطر خطرات ناشی از این ورزش در اکثر نقاط جهان، بیس جامپینگ غیر قانونی اعلام شده است.

پل Perrine در آیداهو ایالات متحده امریکا تنها سازه ساخت بشر است که نیازی به دریافت مجوز برای بیس جامپینگ ندارد. با این حال، به خاطر غیر قانونی بودن این ورزش در اغلب امکان و سازه‌ها، بسیاری از ورزشکاران بیس جامپینگ پرش‌های خود را مخفی نگه می‌دارند تا گرفتار قانون نشوند.

رکورد بالاترین پرش توسط والری روزوف و در سال ۲۰۱۶ ثبت شد که توانست از ارتفاع ۷۷۰۰ متری در هیمالیا پایین بپرد.

منبع:دیجی رو

انتهای پیام/