حجت الاسلام و المسلمین حسینی نیشابوری استاد حوزه و دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره ارتباط عید غدیر و عید قربان گفت: قربان و غدیر نسبت مقدمه و ذی مقدمه با هم دارند. یعنی تا مقدمه پدیدار نشود ذی مقدمه حاصل نمی‌شود. مناسک حج را که بررسی می‌کنیم متوجه می‌شویم، از نظر جغرافیای، نسبت سرزمین قربانی کردن به سرزمین غدیر خم این است که در حجه الوداع، حجاج در سرزمین منا قربانی انجام دادند و بعد آمدند در مسجد الحرام در کنار کعبه مناسک خود را تمام کردند. با این که مناسک خود را تمام کردند، اما آیه «اَلْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دینَکمْ» هنوز نازل نشده بود. پس هنوز باید اتفاقی بیفتد، یعنی باید در یک سرزمین دیگری به نام غدیر خم و در یک زمانی دیگری که پس از مناسک حج است، این آیه نازل می‌شد.

وی افزود: پس مناسک حج و قربانی کردن به عنوان عبادت است و مقدمه‌ای برای رسیدن به رشد که اتمام و اکمال آن در غدیر خم حاصل می‌شود. پس جغرافیا و زمان مقدمه و غدیر هم ذی مقدمه است. قربان از ماده تقرب می‌آید؛ یعنی یک ابزاری برای قرب و نزدیکی به خداوند است. پس از آن که انسان این ابزار را کسب کرد، تازه به سمت نهایت نزدیک شدن به خداوند و ادراک مقام امامت می‌رسد؛ در نتیجه قربان مقدمه غدیر است.

این کارشناس مذهبی بیان کرد: وقتی حضرت ابراهیم (ع) در بین راه از خداوند مطالبه مقام امامت‌ی کند، این مقام به او داده نمی‌شود. آن حضرت زمانی که از امتحانات سخت عبور کرد و به مرحله رشد و کمال رسید، مقام امامت به آن داده شد؛ بنابراین کسی که بخواهد ارتباط بین قربان و غدیر را بررسی کند باید بداند که حضرت ابراهیم (ع) مسیر مهندسی معنوی و مرحله رشد و کمال را به خوبی طی کرده است و بعد با مقابله با بت پرستی مجاهدت کرده و امتحانات و آزمایش‌های سختی را داده است تا به پیام غدیر که همان امامت و ولایت است برسد.

بیشتر بخوانید

• اهمیت جایگاه امامت/ به چه کسی می‌توان امام گفت؟

وی ادامه داد: ابزار دیگری که حضرت ابراهیم (ع) کسب می‌کند این است که به سرزمینی که به آن علاقه داشت آن را قربانی کرد؛ می‌تواند قربانی انسان هجرت باشد. قربانی صرفا ذبح کردن گوسفند نیست. در روایت داریم که می‌فرمایند: «نماز برای انسان با تقوا قربانی است». قربانی دیگر آن حضرت این بود که پس از رسیدن به آن سرزمین باید همسر و فرزندان خود را در آن جا رها کند که این بالاترین نوع قربانی کردن است و پس از آن است که ابزار رشد حضرت ابراهیم (ع) کامل می‌شود.

حجت الاسلام و المسلمین حسینی نیشابوری در پایان اظهار کرد: اگر کسی بتواند به قدری به فضای قرب الهی برسد و مسلمان و تسلیم خداوند شود، آن وقت است که اسماعیل خود را می‌تواند قربانی کند. اگرچه ذبحی رخ نداد، اما چون توانست از نظر ذهنی وقلبی آن عمل را بر خود هموار کند. وقتی کسی به این مرحله رسید او شایسته مقام میل به امامت می‌شود. دهه ولایت یعنی اگر اطاعت کردیم و تسلیم حضرت حق شدیم می‌توانیم به مقام ولایت وامامت برسیم. در نتیجه قربان راه رسیدن به غدیر و درک مقام ولایت و امامت است.

انتهای پیام/