به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از زاهدان ، اَثمَر خسرویار مدیر خیریه گیتی و ساکن تهران است. او پنج سال قبل مادرش را ازدست داد، اما با تمامی وجود و عاشقانه همان راه و مرامی را که مادرش دنبال می‌کرد را ادامه داد تا امروز که در مناطق محروم جنوب استان سیستان و بلوچستان، پا به پای دیگر خیران برای بهتر شدن وضعیت زندگی و معیشت مردم قدم برمی‌دارد. از نحوه فعالیت‌هایش توسط یکی از همکاران خبرنگارم مطلع شدم و برای گفتگو با این بانوی نیکوکار اقدام کردم.

بعد از اینکه شماره تماس اثمر را پیدا کردم سریع با او تماس گرفتم، اما ابتدا جواب تلفن را نداد، گویا مشغول انجام کاری بود، اما بعد از چند دقیقه خودش تماس گرفت و بعد از معرفی خودم مقرر شد تا گفت و گویی در مورد اقداماتش و اینکه چرا از تهران به چابهار و دشتیاری آمده است داشته باشیم. «فعایت‌های خیرخواهانه او به قدری بود که حتی فرصت یک گفت و گوی عمقی و طولانی پیش نیامد و صحبت‌های کوتاهی که بین من و اثمر رد و بدل شد را برایتان تشریح می‌کنم.

«جنوب سیستان و بلوچستان هوای گرم و نفس‌گیری دارد، در این دیار حرارت زمین و باد‌های داغِ آسمان شاید برای یک هموطن تهرانی، سخت باشد، اما این‌ها موانعی نبودند که اثمر بخواهد به آن‌ها اشاره کند»

از او در مورد تعداد افرادی که در انجام کار‌های انسان‌دوستانه با او همکاری می‌کردند سوال کردم و اینگونه پاسخ داد: درواقع خودم به تنهایی کار می‌کنم، ولی حمایت مردم را همیشه با خود دارم و با گروه‌هایی که حواشی دارند کار نمی‌کنم. همواره توکلم به خدا بوده و در انجام امورات هم، پشتیبانی مردم را داشته و دارم.
خوسرویار با بیان اینکه اوایلی که فعالیت خیریه را در جنوب سیستان و بلوچستان آغاز کردم خودم شخصا به منطقه نمی‌آمدم و صرفا کمک‌ها را ارسال می‌کردم و توسط افراد مطمئنی در چابهار توزیع می‌شد.
وی ادامه داد: حدود ۲ سال است که خودم هم به منطقه می‌آیم، چون وقتی شخصا حضور دارم مردم هم اعتماد بیشتری می‌کنند و می‌توانم کار‌های بیشتری انجام بدهم.
سوال کردم به عنوان شخصی که مدتهاست به این منطقه رفت و آمد دارید، محرومیت این خطه را در چه قواره‌ای دیدید و او گفت: متاسفانه اینجا محروم‌تر از چیزی هست که از بیرون دیده می‌شود. اینجا بسیاری از مردم به امکاناتی همچون منبع آب، ارزاق، دارو و سایر خدمات بهداشتی نیاز دارند و من اعتقادم بر این است در شرایط کنونی، مردم باید هوای هم را داشته باشند. بهتر بگویم: خودمان به داد هم برسیم.

خوسرویار با اشاره به اینکه قبلا کمک‌ها را توسط دوستانم ارسال می‌کردم، اما اسفندماه ۹۸ به مدت ۱۲ روز به منطقه سفر کردم و به صورت مستقیم، منطقه به منطقه رفتم وکمک‌ها را توزیع کردم و زمانیکه برگشتم تهران کرونای بسیار بدی گرفتم که زنده بودن الانم بی شک دعای خیر هموطنان عزیزم است.

در خصوص میزان هزینه‌هایش سوال کردم و خوسرویار پاسخ داد: میزان هزینه‌ها را که نمی‌توان دقیق گفت، چون خرید‌ها از تهران انجام و به سمت چابهار بارگیری می‌شود. اینجا با کمک دوستان رابط برای مناطق محروم می‌بریم، اما در حین انجام کار باز متوجه می‌شویم که برای خرید برخی اقلام هزینه نیاز است و مجددا خرید می‌کنیم.
او گفت: وضعیت محرومیت در جنوب سیستان و بلوچستان اصلا قابل وصف نیست و اینکه امکانات هم آنطور که باید باشد نیست، اما خداروشکر خیران جامعه خیلی حمایت کردند، ولی چون اوضاع زیاد مناسب نیست و از همه لحاظ کمبود وجود دارد باید یک ساماندهی منظم در بحث کمک‌رسانی وجود داشته باشد.

به گفته وی، در بحث کمک‌رسانی هم مسوولان را زیاد نمی‌توان دید و کمتر مسوولی را می‌شود گفت برای تامین ارزاق فقرا کاری کرده و بیشتر همت مردم و خود مردمان سیستان و بلوچستان است که مشاهده می‌شود.

گفتم خب برای مسوولان چه صحبتی دارید و او جواب داد: واقعا می‌خواهم هر کمک و خدمتی که می‌توانند به سیستان و بلوچستان ارائه کنند، واقعا مردم اینجا تنهاتر از آن هستند که شاهد هستیم و می‌بینیم.

خوسرویار ادامه داد: اینجا در حوزه توزیع کمک‌ها، نظم خیلی دیده نمی‌شود، اما مشاهده می‌کنم که دوستان داوطلب دیگری که در اینجا زندگی می‌کنند واقعا در حال تلاش هستند و با اطلاع‌رسانی دقیق و آگاهی کامل از مناطق مختلف و سنجش نیاز‌های مردم فعالیت می‌کنند و باید بگویم در حیطه اقدامات خیرخواهانه خود، عالی پیش رفتند.

با خودم گفتم احتمالا نخستین مانع کار در این منطقه را گرمای هوا و راه‌های دسترسی عنوان می‌کند، پس گفتم چه موانعی را پیش روی خود دارید و او پاسخ داد: در بحث موانع باید بگویم که وضعیت اینجا باید به طور اصولی درست شود. مردم در بحث ارزاق و دمپایی و سایر ملزومات، نیازشان مقطعی است، ولی باید زیرساخت‌های اصلی زندگی درست شود.

وی تصریح کرد: نخست باید اتحاد مسوولان بر سر مدیریت شهر محقق شود تا مردم این اتحاد را ببینند و مسوولان را همراهی کنند. بی شک اینجا حال دل مردم واقعا خوب نیست. همه با هم سیستان و بلوچستان را در آغوش بگیریم تا بتوانیم فقط غم و ناراحتی را از این دیار بیرون و لبخند رضایت را بر لب‌های مردمانش جاری کنیم.

در سیستان و بلوچستان گروه‌های زیادی از نقاط مختلف کشور برای انجام امور خیرخواهانه ورود کرده‌اند، از زوج‌های جوان و طلبه‌ها تا گروه جهادی و تمامی دست‌به‌خیر‌ها آمده‌اند تا حال هموطنان سیستانی و بلوچمان خوب باشد، هر کسی نذری می‌کند یا همچون اثمر عاشقانه در این مسیر ارزشمند گام برمی‌دارد. باشد تا روزی شاهد رونق و آبادانی در جای جای میهم عزیزمان باشیم.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/گ