به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،محسن قصابیان بازیگر، گوینده رادیو و کارگردان با حضور در برنامه تلویزیونی "شب‌ نشینی" گفت: از سال 1392 دیگر نتوانستم رادیو را دنبال کنم و مواردی که الان پخش می‌شود کارهای تولیدی قدیمی است. سال 1382 نمایش‌های دهه 1350 و 1360 را بازآفرینی، تولید و پخش کردیم و نزدیک به یک سال پخش شد به اسم «یکی بود یکی نبود». رادیو را دوست دارم اما از سال 92 درگیر فیلمسازی شدم و همکاری‌ام با این مجموعه کمتر شد.

وی بیان کرد: متولد قوچانم و شهرم را خیلی دوست دارم چون ریشه انسان خیلی مهم است. تا هفت سالگی قوچان بودم که در سال 1354 سیلی وحشتناک همه شهر را خراب کرد و یکی از معدود خانه‌هایی که خراب نشد خانه ما بود. ما بچه ها هم با دست و همه چیز باغچه را می کندیم و گِل های آن را روی فرش می‌ریختیم تا به بهبود اوضاع کمکی کرده باشیم. پدرم از پشت بام وضعیت شهر را تشریح می‌کرد. بعد از آن سیل با کامیون شوهرخاله‌ام به مشهد رفتیم و آنجا ادامه تحصیل دادم در چند کار با انوشیروان ارجمند کار کردم با برادران کیانیان و قویدل هم همکاری‌هایی داشتم. مشهد هنرمندان برجسته زیادی دارد.

کارگردان سینما و تلویزیون سابقه علاقه‌مندی‌اش به هنر بازیگری را این‌طور تشریح کرد: سال اول راهنمایی که بودم وقتی پرسیدند چه کسی می‌خواهد تئاتر کار کند داوطلب شدم و نمیدانم چرا. ورزش مورد علاقه‌ام والیبال بود، در دبیرستان عضو تیم هلال احمر بودم و بعد در دانشگاه نتوانستم به این ورزش ادامه دهم و جای خودش را به شنا داد.

قصابیان اظهار داشت: دو پسر دارم که اولی 22 سال دارد و کامپیوتر می خواند، عاشق طراحی بازی است؛ پسر کوچکم هم دارد همین مسیر را به تبعیت از برادرش پیش می رود. چون بازیگر هستم تصور این است که بچه هایم هم به همین زمینه آمده‌اند اما من گذاشتم خودشان درباره آینده‌شان انتخاب کنند. پا به پای پسرم برای انتخاب رشته‌اش پیش رفتم تا خودش علاقه‌اش را انتخاب کند.

وی درباره ایفای نقش در فیلم «منصور» بیان کرد: بازیگر اگر خدای بازیگری هم باشد نیاز به هدایت دارد. در ابتدا فیلم نامه منصور را خواندم و دوست داشتم و بعد فهمیدم چقدر دوست مشترک در این کار دارم. سختی کار معرفی شخصیت بود که باید آن را برای نزدیکان شخصیت که او را می‌شناسند معرفی می‌کردم و این کار خیلی سخت است.

بازیگر نقش شهید ستاری در خصوص ویژگی‌های اخلاقی این شهید و تاثیر آن ها در زندگی اش گفت: جسارت و خلاقیت او در من تاثیرگذار بود. اینکه چیزی که مرسوم است را کنار بزنی و چیزی متفاوت ایجاد کنی تلفیق خلاقیت و جسارت است. وقتی درباره شهید ستاری خواندم دیدم کار او در پدافند بی نظیر است. حضورش در نیروهای هوایی هم بسیار موثر بود.

قصابیان افزود: برای این نقش 10 کیلو وزن کم کردم که برایم سخت بود؛ بخشی از آن تمرین و رژیم غذایی بود. نگران این بودم که حضورم در 98 درصد پلان ها ضروری بود و اینکه طوری بازی کنم که تماشاگر از این حجم حضور خسته نشود مهم بود جدای از اینکه نگران این بودم که از پس نقش بر بیایم.

وی اظهار داشت: تدریس را از گذشته‌های دور انجام می‌داده‌ام و حالا آن را در آموزشگاه ها ادامه می دهم. بخشی از تدریس را به این دلیل دوست داشتم که جوان بیست ساله نمی توانست در فعالیت های بدنی به پای من برسد و در کلاس هایم همواره نشاط و شادی حاکم بود؛ این موضوع باعث می شد خودم هم از آن فضا نشاط بگیرم اما کرونا همه روش تدریس را عوض کرد.

بازیگر سریال «تفنگ سرپر» درباره سوابقش توضیح داد: در سال 1380 تا 1384 سه تله برای سیمافیلم ساخته بودم؛ یکی «گنج» دومی «جای تو خالی» و سومی هم فضای معمایی داشت. بعد از آن‌ها سریال ساختم و بعد وارد تولید آثار تلویزیونی شدم. در تئاتر هم کارهای طنز داشته‌ام مثل «خرمهره» و «مردی که می خواست مرد بماند». همواره به فضای طنزعلاقه داشتم و دارم. دوست داشتم خیلی قبل تر کارم را در زمینه طنز آغاز کنم اما اولین اثرمان در سال 97 به تولید «نیوکاسل» منجر شد. کار جدیدم هم کمدی تلخ است که تا حدودی مرتبط با کرونا است.

قصابیان در پایان بیان کرد: در حیطه خانواده همه چیز را مدیون همسرم هستم که روحیات مرا از سال 1373 تا حالا تحمل کرده و با وجود سختی زندگی با چهره‌ای در آن زمان در اوج شهرت بود با من کنار آمد. در حیطه کاری آشنایی با علی رفیعی که تازه از فرانسه برگشته بود و به دانشکده ما آمد بهترین اتفاق زندگی‌ام بود.

منبع:تسنیم

انتهای پیام/