به گزارش  خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان، آتش ، قرمز و سوزاننده ، بی رحم و پر سرعت ، آری کلمه آتش اینها را به یادمان می آورد و برایمان تداعی می کند. هر کدام از ما بارها کلماتی نظیر آتش سوزی جنگل ها و مراتع را شنیده ایم و زخم هایی که بر اثر این آتش سوزی ها بر تن دشت های وسیع مانده را لمس کرده ایم.

تابستان که می شود بساط بیرون رفتن و پیک نیک جور است کمتر خانواده ای پیدا می شود که به فکر رفتن به طبیعت در این ایام سال که هوا خوب است  نباشد. سفره ای می چینیم، خوردنی ها را در آن جمع می کنیم و خود را به خوردن یک استکان چای دعوت می کنیم، تا اینجای کار مشکلی نیست بعد از خوردن صبحانه پیاده روی می کنیم و شاید این میان هیزم هم برای خاموش نشدن آتش بساطمان جمع می کنیم این کار را با وسواس خاصی انجام می دهیم که همه چیز بی نقص باشد نگاهی به طراوت و سرسبزی جنگلی که مهمانش هستیم می کنیم و لذت می بریم با خود می گوییم چه خوب که این نقطه را برای تفریح انتخاب کردیم. 

در ادامه تفریحمان کباب را هم میزنیم و استراحت بعد از ظهر و آخرین چای را هم می نوشیم و لذت آخر را از گرم بودن آن بلند به گوش بقیه می رسانیم. هوا کم کم رو به تاریکی می رود و دیگر وقت آن رسیده وسایل را جمع کرده و راهی خانه خود شویم. نگاه آخر را می کنیم و به نظر می رسد چیزی جا نمانده و فقط آتش است که تقریبا کارمان با آن تمام شده است و دیگر نیازی به آن نداریم ، با خودمان می گوییم خودش خاموش می شود نیازی به خاموش کردن ما نیست.

راهی می شویم به سمت مقصد اصلی بی آن که بدانیم حق میهمان نوازی را تمام و کمال در حق جنگلی که چند ساعت مهربانانه با آغوشی گرم ما را پذیرا بوده و هر چه داشته و نداشته بر سفره اخلاص گذاشته و خساستی در میهمان نوازی نکرده  تمام کرده ایم. راهی می شویم و نمی دانیم چه بر سر جنگلی که هنوز زنده است و نفس می کشد آورده ایم، راهی می شویم و حتی نمی خواهیم لحظه ای فکرمان را درگیر کنیم و ذهنمان را پس از چندساعت استراحت مشغول کنیم که چه فاجعه ای در راه است . 

آری این عاقبت مهمان نوازی صادقانه و بی غل و غش است به قول معروف «نمک خوردیم و نمکدان شکستیم». به  آمار بالای آتش سوزی در جنگل ها که نگاه کنیم حتما متوجه خواهیم شد که این موارد و دخالت عوامل انسانی در این خصوص کم نبوده و کم نیست.

با وجود فاجعه هایی که هر روز  در این کره خاکی رخ می دهد و زندگی را بر ما انسان ها سخت و سخت تر می کند اینکه خودمان هم تیشه بر ریشه خود بزنیم نور علی نور است . امروز با بحران کم آبی ، خشکسالی، کرونا  دست  به گریبان هستیم  و  دیدن چهره محزون و سیاه شده جنگل ها و مراتع دیگر انصاف نیست، چهره ای که تا چند روز قبل سبز و شاداب بود امروز سیاه است و دیگر رنگ زندگی ندارد.

آتش سوزی در تنگه هایقر که چند روز پیش رخ داد دل بسیاری از مردم را غمگین کرد چه آنهایی که از نزدیک شاهد ذره ذره سوختنش بودند چه آنها که طی چند روز رخ دادن این حادثه اخبارش را دنبال می کردند و یا آتش سوزی هایی که جنگل های ارسباران را به کام خود کشید و تلی از چوب سوخته برای ما به یادگار گذاشت. بازهم اگر کمی فکر کنیم شاید به خاطر بیاوریم که در کمتر از یک ماه پیش جنگل های زاگرس هم  بس ناجوانمردانه طعمه حریق شدند. 

با کمبود تجهیزات مهار آتش سوزی جنگل ها مواجه هستیم

عبدالحسن صمدنژاد مدیرکل منابع طبیعی استان فارس در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز، گفت: امسال طرح هنگ امداد طبیعت را با به کارگیری از ظرفیت بیش از ۶ هزار نیروی مردمی برای مشارکت در فعالیت‌های حفاظتی از منابع طبیعی در شهرستان‌های فارس آغاز کردیم.

او با تاکید بر اینکه در تامین تجهیزات مهار آتش سوزی در مراتع و جنگل‌های استان دچار مشکل و کمبود هستیم، گفت: اگرچه تجهیزاتی همچون دمنده، آتش کوب و بیل امسال از طریق سازمان جنگل‌ها و مراتع و آبخیرداری برای استان فراهم شده است، اما همچنان نیاز به تجهیزات بیشتری هستیم.

صمدنژاد ادامه داد: از ابتدای امسال ۴۱۴ فقره آتش سوزی مراتع استان فارس به وسعت ۲۰ هزار هکتار درگیر آتش سوزی شده اند که نیمی از این آتش سوزی‌ها مربوط به شهرستان فیروزآباد بوده است.

او شهرستان‌های بحرانی استان را فیروزآباد، ممسنی، رستم، شیراز، سپیدان، کازرون، کوه چنار، استهبان، پاسارگاد و ارسنجان نام برد.

مدیرکل منابع طبیعی استان فارس با اشاره به دلایل آتش سوزی مراتع استان، گفت: دلیل بیشتر این آتش سوزی‌ها بی احتیاطی افراد بوده است.

او با بیان اینکه اگرچه افزایش دمای هوا و خشکی زمین و نبود بارش باران در پیش افتادن حریق موثر است، تاکید کرد: باید توجه داشت اکنون بیشترین موضوع مربوط به حریق مراتع و جنگل‌ها به بی احتیاطی افراد برمی گردد که بعد از روشن کردن آتش، اقدام به خاموشی آن نمی‌کنند و این موضوع  می‌تواند تبعات جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد.

صمدنژاد اظهار کرد: از ابتدای امسال بیش از ۸۰۰ مصدوم در مراتع و آتش سوزی‌ها داشتیم که عمده آن‌ها از نیرو‌های منابع طبیعی استان بوده اند که در حوادث از ناحیه پا دچار شکستگی و سوختگی جزئی شدند.

زبانه کشیدن دوباره آتش در جنگل های ارسباران

آتش سوزی که روز پنجشنبه ۱۴ مردادماه در منطقه بابایلی و قاسم کندی کلیبر و کیارق روی داده بود، با تلاش تمامی نیرو‌های امدادی و سپاهی و بسیجی مهار شده و صبح جمعه نیز عملیات لکه گیری انجام می‌گرفت اما متاسفانه در ساعت ۱۶ و ۳۰ دقیقه روز جمعه، گزارش رسید که بار دیگر آتش در کیارق شعله ور شده است.

 پس از اعلام این گزارش، بلافاصله نیرو‌های اطفای حریق به منطقه اعزام شدند، اما متاسفانه شدت آتش سوزی بالا بود .

به گفته هنربر مدیرکل مدیریت بحران استانداری آذربایجان شرقی، هیچ کدام از دو فروند بالگردی که از طریق وزارت دفاع به منطقه فرستاده شدند کارایی نداشتند و بسکت‌های آن‌ها کار نمی‌کرد.

او در خصوص علت وقوع این آتش سوزی‌ها، اظهار کرد: عمدتا بالای ۹۰ درصد علت آتش سوزی‌ها در مراتع و جنگل‌ها را عامل خطای انسانی شامل می‌شود. بر اساس مشاهدات در نقاط مختلفی از جنگل‌های ارسباران، آثار روشن کردن آتش به چشم می‌خورد که در برخی موارد گردشگران و یا کشاورزان خاموش کردن آن را فراموش کرده و در نهایت با وزش باد شدید در منطقه منجر به سرایت آتش به جنگل شده است.

اما با وجود تکرار سناریوی آتش سوزی در جنگل ها و تجربه تکرار آن در استان کهگیلویه و بویر احمد مدیرکل بحران استانداری کهگیلویه و بویراحمد معتقد است تجهیزات در این استان در حال حاضر تکمیل است .

تجهیزات لازم برای اطفاء حریق جنگل‌ها و مراتع در کهگیلویه و بویراحمد به اندازه کافی است

مدیرکل بحران استانداری کهگیلویه و بویراحمد در گفت و گو با خبرنگار ما گفت: در مواقع بروز آتش سوزی در جنگل ها و مراتع استان علاوه بر وجود تجهیزاتی نظیر دمنده ، یک فروند بالگرد اختصاصی نیز بلافاصله کار اطفا حریق را انجام می دهد.

وی با بیان اینکه تعداد دستگاه‌های دمنده برای مهار آتش سوزی جنگل ها و مراتع در استان نسبت به سال های گذشته ۲۰ برابر شده است گفت: اصلی‌ترین مشکل فراروی اطفاء حریق در استان کمبود تجهیزات نیست، بلکه سخت گذر بودن و وزش باد شدید در مواقع آتش سوزی است.

امکانات مهار حریق جنگلی آرزوی دست نیافتنی برای استان ها

آری اگر بسیاری از این آتش سوزی ها را دنبال کنیم و متوجه خواهیم شد که این ما هستیم که به جای دست دوستی با طبیعت، کبریتی برداشته ایم و به مانند کودکی که از خطرات آن هیچ نمی داند به جان دار و ندارمان افتاده ایم . 

حریق رخ می دهد و برخی از استان ها تا به خود بیایند و بخواهند آن را خاموش کنند زمان تلف می شود. ابتدا هم مردم روستاهای اطراف و یا حتی عشایر برای مهار آتش آستین همت بالا می زنند اما مگر بدون امکانات چقدر می تواند این تلاش ها مفید واقع شوند و چه بسیار دیده ایم که این میان همین مردم طبیعت دوست هم فدای ندانم کاری دیگران می شوند و جان می دهند.

بسیاری از استان ها امکانات لازم برای مهار آتش در جنگل ها را ندارند و با امکانات کم هم زمان زیادی لازم است تا حریق در همان ابتدای کار خاموش شود . گاهی هم زمانی که آتش رخ می دهد و مردم و مسئولین استانی نمی توانند در ابتدای کار مهار کنند دست به دامن دیگر استان ها و سازمان های کشوری می شوند اما تجربه نشان داده است تا مسئولین کشوری اهمیت موضوع را بخواهند دریابند و برای مثال بالگرد آبپاش به منطقه مورد نظر ارسال کنند زمان زیادی گذشته است و مردم و آتش نشانان ترجیح داده اند با همان امکانات کم به ادامه کار بپردازند.

اما سوال اینجاست که چقدر باید خسارت ببینیم تا  شاید دل کسانی که به اسم تفریح به دامن طبیعت می روند با وجدان و حواس بیشتری  به لذت خود برسند و همانگونه که مراقب وسایل خود هستند مراقبت از جنگل ها هم برایشان از اولویت ها باشد . یا چند نفر باید در ازای بی خیالی ما فدا شوند ؟ . اما این میان مسئولان هم با وجود تجربه های فراوان به نظر می آید اگر حتی هر سال یکی از تجهیزات مخصوص آتش نشانی جنگل ها و مراتع را  کامل می کردند اکنون هر کدام از مناطق کشور امکانات زیادی را جمع آوری می کردند و نیاز به انتظار در زمان حوادث نبود . 

گزارش از رقیه سیف الهی 

انتهای پیام/ب