ساشا کشوادی نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار  حوزه تئاتر  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره ایده نوشتن جدیدترین اثر خود با عنوان مستند نمایش «اتاق» گفت: پارسال هنگام دیدن اخبار بیست و سی مطلع شدم که در برخی بیمارستان‌ها اتاق گریه وجود دارد و وقتی کادر درمان احساس تنهایی و بدحالی می‌کنند، در این اتاق گریه می‌کنند. وقتی از این موضوع مطلع شدم با یکسری پرستار صحبت کردم و دیدم در اکثر بیمارستان‌ها چنین اتاقی وجود ندارد، اما در برخی بیمارستان‌های مخصوص کرونا این اتفاق افتاده است.

وی افزود: گرچه کرونا از زوایای مختلف دیده شده بود، اما آسیب شدید این ویروس به کادر درمان و زندگی شخصی آن‌ها هیچ وقت مورد بررسی قرار نگرفته و بیان نشده است. از میان همه مصاحبه هایم با کادر درمان تعداد افرادی که داستان‌های خاصی داشتند را جدا کردم و متن نمایش«اتاق» را نوشتم. مستند نمایش اتاق داستان زندگی عزیزان زحمتکش کادر درمان است.

این نویسنده درباره نحوه انتخاب بازیگران توضیح داد: یکسری از بازیگر‌ها از شاگردان خودم بودند که قبلا در کار‌های قبلی ام بازی کرده بودند. از چند بازیگر چهره هم استفاده شده که فعلاً نمی توانم اسامی آنان را اعلام کنم.

وی درباره طراحی صحنه «اتاق» توضیح داد: طراحی صحنه اتاق را سعید حسن لو برعهده داشته است که از نخبگان طراحی صحنه تئاتر و سینما است؛ او در فیلم شنای پروانه هم به عنوان طراح صحنه حضور داشت.

کشوادی درباره کمک هزینه مرکز هنرهای نمایشی برای اجرای تئاترها گفت: مدیر کل مرکز هنر‌های نمایشی گفته بود که اگر اجرای نمایشی عقب بیفتد به تولیدکنندگان آن کمک هزینه سه تا پنج میلیون تومانی می‌دهیم. باید بگویم این مبلغ هزینه یک بازیگر نمایش من هم نمی‌شود!

این هنرمند همچنین با انتقاد از نحوه عملکرد مرکز هنر‌های نمایشی گفت: مرکز هنرهای نمایشی هیچ حمایتی از من نکرد؛ متن نمایش اتاق را قادر آشنا مدیر مرکز هنر‌های نمایشی خواند و از متن نمایش من خوشش آمد و مرا به مدیر تئاتر شهر ارجاع داد. ابراهیم گله دارزاده مدیر تئاترشهر پس از حدود یک ماه به من گفت که فعلاً سیصد متن نمایشی دارم که باید آنان را بخوانم و بعد نوبت به متن من می‌رسد. آیا این انصاف است؟! مرکز هنر‌های نمایشی اگر از من حمایت نمی‌کند حداقل از کادر درمان حمایت کند.

وی اظهار کرد: این اتفاقات دلم را می‌سوزاند. من کارم مستند است؛ از این دلم می‌سوزد که از کاری حمایت فراوان می‌شود و سی شب روی صحنه تئاتر شهر اجرا می‌شود که از لحاظ کیفی بسیار پایین است؛ اما من باید از جیبم هزینه فراوان کنم. قادر آشنا با شعار حمایت از جوانان وارد صحنه شد، اما من در دوران مدیریتی ایشان نه قادر بودن در حل مشکلات تئاتر را دیدم و نه آشنا بودن وی با تئاتر را. مرکز هنر‌های نمایشی هیچ حمایتی از من نکرد.

این هنرمند در ادامه سخنانش درباره سختی‌های کار بیان کرد: در اوج کرونا در بیمارستان‌های کرونایی رفتم تا این کار را بسازم و دِین خودم به کادر درمان را ادا کنم. در گروه من فردی به دلیل تحقیقات این مستند نمایش به کرونا مبتلا شد که خدا را شکر حالش خوب شد، اما با عقل جور در نمی‌آید که تا دو سال آینده سالن‌های تئاتر شهر پُر باشد! یکی از دوستانم دو ماه بعد از رفتن من به تئاتر شهر نزد آقای گله دارزاده رفت و در کمال تعجب به وی سالن داد. وقتی علت را جویا شدم وی به من گفت شما قدیمی تئاتر نیستید و فعلاً باید صبر کنید. این اتفاقات باعث می‌شود که ما از تئاتر دلسرد شویم.

انتهای پیام/