حجت‌الاسلام و المسلمین مجتبی روحانی سخنران مذهبی، در گفت و گو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره عظمت شخصیت حضرت عباس نزد ائمه اطهار (ع) بیان کرد: عظمت شخصیت و شأن مبارک حضرت ابوالفضل (ع) به گونه‌ای است که ائمه معصومین (ع) به تجلیل از شخصیت آن حضرت پرداختند. ایشان در دوران امامت برادرش امام حسین (ع) و در روز عاشورا به گونه‌ای عمل کرد که بعد از شهادتش سیدالشهدا کنار پیکر آن حضرت آمد و فرمود: "الآن انکسر ظهری وقلت حیلتی... " کمرم شکست و چاره کار از دستم رفت.

وی افزود: این نشان دهنده جایگاه بلند و با عظمت وجود مبارک قمربنی‌هاشم (ع) در لشکر آن حضرت است. البته پیداست که این صحنه فقط مرتبط به روز عاشورا نیست. قبل از آن هم در تمام موقعیت‌ها حضرت عباس چه در دوران امامت پدرش امیرالمومنین (ع) و چه در امامت برادرش امام مجتبی (ع) و بعد‌ها نیز امام حسین (ع) به گونه‌ای عمل کرد که تکیه گاه ائمه معصومین (ع) بود و در تمام صحنه‌ها با جان فشانی عمل کرد.

این کارشناس مذهبی اظهار کرد: امام سجاد (ع) هم درباره ابوالفضل العباس گفته اند، خدا رحمت کند عموی من عباس بن علی (ع) را آن کسی که ایثار کرد، آن کسی که امتحان سختی را در صحرای کربلا بر خودش هموار کرد و جان خودش را فدا نمود و در این راه دو دستانش را از دست داد و خدای متعال برای او درجات بسیار بزرگی را قرار داد. عموی من عباس بن علی (ع) درجه‌ای دارد که تمام شهدا در روز قیامت نسبت به درجه ایشان غبطه می‌خورند.

حجت الاسلام روحانی تاکید کرد: این‌ها نمونه‌هایی از تجلیل ائمه معصومین نسبت به آن حضرت است و بعد از آن نیز هرکدام در موقعیت‌های ویژه جملاتی که نشان دهنده عظمت شخصیت ایشان بود را بیان داشتند. از جمله وجود مبارک ولی عصر (عج) که راجع به این شخصیت والا می‌فرمایند: سلام و درود خدا بر ابوالفضل العباس (ع) کسی جان خود را فدا کرد و آن را بی دریغ در اختیار امام حسین (ع) قرار داد؛ آن کسی که برای فردای خود از امروزش بهره گرفت. آن شخصیتی که برای قیامت خود چنان مقامی کسب کرد که آن را در دنیا بدست آورد.

وی افزود: خیلی عجیب است که یک انسان در مسیر ولایتش نسبت به ولی خدا به حدی برسد که فانی در ولی خدا بشود؛ از موقعیت خود به رغم اینکه شخصیتی برجسته و یک عالم بزرگ است، بگذرد. عباس (ع) نه در قد و قواره و شجاعت بلکه شخصیتی است ارزشمند در تراز دانشمندان برجسته بنی هاشم و با این حال خود را در برابر ولی خدا نادیده گرفت و هرچه داشت تقدیم او نمود. او خود را سپر کرد و در مقام حفاظت از لشکر از اهل خیام برآمد و در سخت‌ترین لحظات برای حراست از آنان جان فشانی کرد.

انتهای پیام/