به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، از سال‌ها قبل رسم بر این بود که هر یک از روز‌های دهه اول ماه محرم به نام حماسه‌سازان عاشورا نامگذاری شود. معنای این اسامی در هر روز، ویژگی‌های یکی از اولیای دشت نینوا را بیان می‌کند. البته مفهوم آن بدین معنا نیست که هر کدام از شخصیت‌های مذکور در همان روز به شهادت رسیده‌اند. نامگذاری شب‌های محرم از طرف مداحان و ذاکران اهل بیت، برای زنده نگه داشتن یاد حماسه بزرگ عاشورا انجام شده است.

در این گزارش به نامگذاری شب دهم محرم به نام امام حسین (ع) می‌پردازیم.

حُسِین بن علی بن ابی‌طالب امام سوم شیعیان در۳ شعبان ۴ قمری متولد و در ۱۰ محرم ۶۱ هجری قمری به شهادت رسید.

او فرزندِ علی بن ابی‌طالب و فاطمه زهرا و نوهٔ پیامبر اسلام، است. امام حسین (ع) روز عاشورا در نبرد کربلا به شهادت رسید و به‌همین خاطر شیعیان او را سَیِّدُالشُّهَداء نیز می‌نامند.

مشهورترین لقب امام حسین (ع) را زکیّ و مهم‌ترین آنان را سَیِّدُ شَبابِ أهلِ‌الْجَنَّة می‌داند.

القاب ذکرشدهٔ از امام حسین (ع) در احادیث و دعا‌ها عبارتند از: مَظلوم، مَقتول، قَتیلُ الْعَبَرات، اَسیرُ الْکُرُبات، قَتیلُ الْکَفَرَة، طَریحُ الْفَجَرَة، قَتیلُ‌الله، ثارُالله، حُجَّةُالله، بابُ‌الله، وِتْرُالله، اَلدّاعیُ اِلَی الله، نور، صِدّیق، مِصباحُ الْهُدیٰ، سَفینَةُالنَّجاة، خامسُ اَصحابِ کَساء، غَریبُ الْغُرَباء، سِبطُ الرَّسول، وارِث، وِتْرُ الْمَوْتور.

مدفن حسین بن علی در شهر کربلا و نزدیک به ۹۰ کیلومتری جنوب غربیِ بغداد قرار دارد. اما روایات مختفی در مورد مکان دفن سر امام حسین (ع) وجود دارد؛ از جمله در کنار پدرش علی در نجف، خارج از کوفه، اما نه در کنار علی، در کربلا به همراه بدن کاملش، در بقیع، در مکان نامعلومی در دمشق، در رَقّهٔ سوریه و در مسجدی به نام «محسن اَلْاَمین» در قاهره است.

انتهای پیام/