به گزارش گروه شهروند خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، سنگ زنی یکی از آیین‌های کهن عزاداری است که با سبک، اصول و قواعدی خاص یک روز پیش از تاسوعای حسینی تا روز سیزدهم محرم در شهرضا برگزار می‌شود.

برخی سالخوردگان و پیرغلامان پیشینه سنگ‌زنی در شهرضا را به سبک عزاداری قافله بنی‌اسد در کربلا نسبت می‌دهند که در مورد آن دیدگاه‌ها و روایت‌های گوناگونی وجود دارد.

سنگ‌زنی به گفته تاریخ‌نگاران در دوره تیموری و صفویه بسیار مورد توجه قرار داشت و تلاش زیادی هم شد تا این آیین احیا و به نسل‌های دیگر انتقال یابد.

عزاداران معروف به سنگ‌زن‌ها، جزو هیات‌های قدیمی شهرستان شهرضا هستند که امتداد غم و اندوه نینوا را هر سال پابرجا و استوار فریاد می‌زنند.

در این هیات، عزاداران به جای زنجیرزنی و سینه‌زنی، با برهم زدن ۲ قطعه چوب به شکل نیم‌کره هر کدام به اندازه کف دست با قطر نزدیک به هفت سانتی‌متر، سوگواری می‌کنند.

قطعه چرمی به اندازه انگشتری پشت چوب‌ها تعبیه شده تا سنگ‌زن‌ها با فرو کردن انگشت خود به درون آن، مانع رها شدن چوب در زمان ضربه زدن شوند.

ریتم و فرم سنگ‌زنی هنگام برگزاری آیین متفاوت بوده و البته سبک سنگ‌زنی به نوع نوحه خوانی مداح هم بستگی دارد که شیوه معمول آن به صورت سه ضرب یا چهار ضرب است.

در سنگ‌زنی سه ضرب ابتدا ضرب نخست جلو و پایین بدن، ضرب دوم مقابل سینه و ضرب سوم پشت سر انجام می‌شود، اما در سنگ‌زنی چهار ضرب که به صورت سه ضرب در پایین بدن و یک ضرب در پشت سر است، پیرو سبک مداحی تغییر می‌کند.

ندای "حسین، حسین" که با ضرب سنگ‌ها عجین شود، آن هنگام سمفونی یکنواخت، اما سوزناک و حیرت‌آوری در گوش شهر می‌پیچد.

منبع:شهروندخبرنگار - شهرضا

بیشتر بخوانید: