واقعا نگه داشتن یک فرانچایز در اوج برای چندین سال متوالی کار سختی است. اما این کاری بود که اکتیویژن تقریبا بیش از دو دهه آن را با سری کالاف دیوتی انجام داده. هنوز هم وقتی یک نسخه تازه از سری معرفی می‌شود، صفحه اصلی تمام رسانه‌های آنلاین و چاپی پر می‌شود از اخبار آن. جالب‌تر اینکه بعد از این همه سال‌، هنوز هم طرفداران مجموعه وقتی یک نسخه تازه از کالاف دیوتی معرفی می‌شود، مثل سال‌های دور سر از پا نمی‌شناسند و به شکل عجیبی تا روز عرضه بازی برایش هایپ می‌مانند. با این حال، فرمول موفق کالاف دیوتی‌های سال‌های دور، امروز به یک فرمول تکراری و یکنواخت تبدیل شده. طوری که انگار نسخه‌های جدید هیچ تفاوتی با آنچه سال گذشته تجربه کرده بودیم ندارند و صرفا شبیه یک به‌روزرسانی ساده برای قسمت‌های قبلی می‌مانند. همین موضوع باعث می‌شود که با خرید نسخه‌های جدید مجموعه هر از گاهی با خودمان فکر کنیم که آیا کار درستی کردم و ۶۰ دلار پول به جیب اکتیویژن ریختم یا نه. اما وقتی که وارد فضای مولتی‌پلیر این بازی‌ها می‌شویم، دیگر این تفکرات اهمیتی ندارند. چراکه در آن لحظه آنقدر به شکل معجزه‌آسایی درگیر شده‌ایم که به زمانی برای فکر کردن به هیچ چیز دیگری نداریم.

 

 

در حال حاضر، فورتنایت تبدیل به یک سرویس فوق‌العاده برای جمع کردن گیمرهای سراسر جهان دور هم شده. فورتنایت عملا دیگر یک بازی بتل رویال معمولی نیست و نه تنها در آن می‌توان هر از گاهی پای کنسرت‌های خواننده‌های مشهوری چون آریانا گرانده نشست، بلکه هر وقت هم که یک اتفاق مهم در دنیای سینمای پاپکورنی این روزها بیفتد، محال است شما اثری از آن‌ را جریان گیم‌پلی فورتنایت نبینید. با این حال، از لحاظ فنی فورتنایت مشکلات زیادی دارد. دیگر گیم‌پلی بتل رویال‌ها مثل قبل آن جذابیت لازم را ندارند و برای افرادی که سال‌های پای تجربه‌شان نشسته‌اند تکراری شده‌اند. از طرفی کامیونیتی فورتنایت نیز برخی اوقات خیلی سمی می‌شود و ممکن است هر از گاهی با پلیرهایی طرف شوید که یا با چیت‌هایشان روی مخ می‌روند، یا با رفتار غیرحرفه‌ایشان.

 

 

نسخه سافت ریبوت گاد آو وار، از نظر بسیاری بهترین بازی سال ۲۰۱۸ بود. با اینکه نسبت به این موضوع حرف‌های بسیاری دارم، اما نمی‌توان کیفیت بالای این بازی را زیر سوال برد. سانتامونیکا از بسیاری جهات، عملکردی نوآورانه در سافت ریبوت گاد آو وار از خود به نمایش گذاشت و پای چیزهایی را به این مدیوم باز کرد که تا چند سال قبل، انجامشان غیرممکن به نظر می‌رسید. با این حال، اگر پای تجربه این نسخه بنشینید، نمی‌توانید نسبت به همه تغییرات آن حس مثبتی داشته باشید. برای مثال، قصه بازی برعکس نسخه‌های پیشین هم روایت کندی دارد، هم جزییات نه چندان زیادی. از طرفی حذف پلتفرمینگ از بازی به خاطر دوربین متفاوت این نسخه، باعث شده تا جریان گیم‌پلی هر از گاهی رنگ یکنواختی به خود بگیرد. اما با تمام این اوصاف، گاد آو وار جدید یک بازی به شدت خوش‌ساخت است که نمی‌توان پای‌ تجربه‌اش نشست و از آن لذت نبرد.

 

سایبرپانک ۲۰۷۷ یکی از مورد بحث‌ترین لانچ‌های ممکن را در دهه‌های اخیر داشت. بازی نه تنها هنوز هم روی کنسول‌های نسل هشتمی بی‌نقص اجرا نمی‌شود، بلکه سی‌دی‌پراجکت حتی فرصت نکرده یک پچ درست و حسابی برای تجربه بازی‌ روی کنسول‌های نسل نهمی عرضه کند. بدتر اینکه حتی اگر روی پی‌سی هم بازی را اجرا کنید، متوجه می‌شود که لهستانی‌ها خلف وعده کرده‌اند و با حذف بسیاری از چیزهایی که در تریلرها به ما نشان داده بودند، یک بازی کاملا متفاوت به دستمان رساندند. با این حال، وقتی که پای تجربه بازی می‌نشینید، می‌بینید که سایبرپانک ۲۰۷۷ با همین وضع اسفبارش نیز هنوز حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد و ایرادهایش باعث نمی‌شود که آن را یک بازی ناقص و بد صدا کنیم. اما به هر حال، هنوز بازی برای خیلی‌ها غیرقابل تجربه است و امیدواریم که همه ما بتوانیم روزی آن را درست و حسابی تجربه کنیم.

منبع: ویجیاتو

انتهای پیام/