افغانستان در هفته های گذشته شاهد تحولات بزرگ و غیر منتظره بود و توجه تمام جهان را به خود معطوف کرد.

گروه طالبان در تاریخ ۲۴ اسد/ مرداد توانست کابل، پایتخت افغانستان را تصرف کند و عملا قدرت را به دست بگیرد و در حال حاضر فقط پنجشیر در تصرف این گروه نیست.

طی روزهای اخیر گمانه زنی های بسیاری درباره سرنوشت این منطقه که به محور مقاومت علیه طالبان تبدیل شده، مطرح می شود. دکتر مجتبی نوروزی، کارشناس مسائل افغانستان در گفتگو با حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان، آخرین تحولات پنجشیر و ابعاد مختلف رویدادهای اخیر افغانستان را بررسی کرده است که متن کامل آن را در ادامه مشاهده می کنید:

پنجشیر دره‌ای کوهستانی با موقعیت خاص است که یک ورودی دارد و همچنین جمعیتی یک دست دارد؛ لذا مقاومت در پنجشیر ساده تر بوده است.

روحیه مردم نیز در این منطقه بسیار مقاومتی است و این دره از سوی هیچ قدرتی تسخیر نشده؛ هم روس ها و هم طالبان در دوره پیشین به دنبال این منطقه بودند. در حال حاضر کسانی که سودای مقاومت دارند در این منطقه جمع شده اند و تا به امروز صرفا آرایش نظامی بوده و هیچ درگیری جدی صورت نگرفته است.

خواست مقاومت پنجشیر به رسمیت شناختن دیگر اقوام و جریان های دیگر است و مقابله با یک جانبه گرایی در قدرت و حکومت است.

پیش از اینکه جنگ واقعی صورت بگیرد جنگ روایت‌هاست. طالبان قبل از ورود به هر منطقه ای روایت حضور و پیروزی خود را روایت می کند تا افکار مردم را جهت داده و روحیه طرف مقابل رو تضعیف کند.

معادلات جنگ در افغانستان از معادلات مرسوم و کلاسیک پیروی نمی کند و نمی شود با عدد و رقم گفت که طالبان یا پنجشیر اینقدر سلاح دارد پس‌ پیروز می شود.

نکته مهم در نبردهای نظامی در افغانستان و آن چیزی که برگ برنده هست روحیه نیروها هست و اگر این روحیه از دست برود بازنده میدان خواهد بود و تا به امروز صلابت در نیروهای مردمی‌مشاهده شده و کمتر شکست را پذیرفته اند.

با توجه به جغرافیایی که‌ گفته شد امکان حمله هوایی در پنجشیر کم است و طالبان امکان ضربه زدن گسترده را از دست می دهد.

پذیرش طالبان از سوی نخبگان افغانستان به عملکرد طالبان بستگی‌ دارد که چقدر‌ می تواند‌ با این بدنه نخبگان گفتگو کند، که بعید میدانم.

مهمترین مانع برای طالبان همین نخبگان فرهنگی‌ و سیاسی است. اگر به همین منوال پیش‌ برود قطعا جریان نخبگی‌ افغانستان و بدنه افغانستان میلی به پذیرش این جریان نخواهد داشت.

برای کشورهای منطقه نیز یک خطوط قرمزی وجود دارد که این کشورها از سوی مرزهای افغانستان تهدیدی نداشته باشند و جغرافیای افغانستان برای آنها مشکل ساز نباشند و همچنین تمایلی به جنگ منطقه ای ندارند.

انتهای پیام/