به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از همدان،روز نوزدهم محرم سال ۶۱ هجری قمری، اهل بیت علیه السلام از کوفه به سوی شام حرکت کردند در این روز یزید دستور داده بود تا شهر شام را آذین بندی کنند و تمام مردم اعم از کودکان و جوانان و بزرگان برای شادی و سرور از خانه بیرون آمده بودند.

تا اینکه اسرای کربلا، امام سجاد (ع) و حضرت زینب کبری (س) و سر مطهر امام حسین (ع) که بر سر نیزه بود، وارد شام کردند.

مردم به طبل زنی و شادی و پایکوبی مشغول بودند و این حاصل تلاش‌های معاویه بود که نزدیک به ۳۰ سال در شام حکومت می‌کرد.

اسیران کربلا را از جای جای شهر عبور دادند، قصر یزید در انتظار ورود اسرا بود و یزید برای اینکه پیروزی اش را به همه نشان دهد اجازه داد تا همه وارد قصرش بشوند.

امام سجاد (ع) در مجلسی که یزید ترتیب داده بود، روبروی یزید قرار گرفتند و شعری خواندند تا بیزاری و نفرت خود را نسبت به او نشان دهند؛ و سپس خطبه‌ای خواندند که دل هارا لرزاند.

سر مطهر امام حسین (ع) را در تشت طلا گذاشتند و نزد یزید آوردند، یزید می‌خندید و با چوب به لب‌های مبارک امام میزد و آرزو کرد که‌ ای کاش کشته شدگان جنگ بدر زنده بودند و و انتقام او را می‌دیدند.

در این زمان که جنگ بین دین و کفر میان امام حسین (ع) و یزید آشکار شد، حضرت زینب (س) به کمک آیاتی از قرآن سخنان خود را آغاز کرد.

حضرت زینب (س) در برابر یزید ایستاد و آیاتی از قرآن را قرائت کرد: سرانجام بدکاران آن شد که آیات الهی را تکذیب و مسخره کردند.
در ادامه: کافران مپدارند که اگر به آن‌ها مهلت می‌دهیم، برایشان خوب است، بلکه به گناهانشان افزوده می‌شود، و برای آنان عذاب خوارکننده‌ای خواهد بود.

حضرت زینب (س) در ادامه، چنان سخنرانی در برابر یزید کردند که بی اعتقادی او را به به دین اثبات کردند و کفر پنهان بنی امیه را آشکار کردند، و با صحبت‌های که امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س) داشتند، جشن آن‌ها را به عزا تبدیل کردند.

انتهای پیام/غ