به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، شاردن، جهانگرد مشهور فرانسوی در جلد پنجم سفرنامه خود می‌نویسد: «ایرانیان همگی دلیر و جنگاور بوده و هر گونه سختی و دشواری را در جنگ بر خود هموار نموده و در برابر آن پایدار و سربلند هستند و گل سرسبد ملت‌های آسیایی به شمار می‌روند».

تعداد افراد سپاه همیشه کامل بود؛ زیرا کودکان را از سن دو سالگی برای سربازی تعیین می‌کردند و سالی نیم تومان به او حقوق می‌دادند و هر چه سن کودک بالاتر می‌رفت حقوق او نیز افزایش می‌یافت.

هنگامی که به سن سربازی می‌رسد به فرمانده سپاه شناسانده می‌شد و اگر جای خالی بود وارد سپاه می‌شد. اگر سربازی کشته می‌شد، بی درنگ از آن‌هایی که چشم به راه جای خالی بودند، به جای او گذاشته می‌شدند.

روش جنگی سربازان اشکانی یعنی جنگ و گریز در این دوره هم رایج بود و سربازان ایرانی با جنگ و گریز دشمن را از پای در می‌آوردند. برای گشودن دژ‌ها خندق‌های زیرزمینی کنده، با انفجار مواد آتش زا در خندق‌ها دیوار دژ‌ها را خراب کرده و یورش همگانی را آغاز می‌کردند.

بنا به گفته شاردن، کمتر ملتی است که مانند ایرانیان در فن کوبیدن و گرفتن دژ‌ها چیرگی داشته باشد. سر دنیس راس درباره شمار ارتش ایران در دوره شاه عباس چنین نوشته است: «شاه عباس می‌تواند تا ۱۰۰ هزار سوار مجهز با تیر و کمان و شمشیر خم تهیه کند، به علاوه ۵ هزار تفنگچی که مجهز به شمشیر باشند».

شاردن می‌نویسد: «تمام افراد سپاه شاه عباس یکم ۱۲۰ هزار تن بوده اند. ”البته وی پاسداران شاهی، که تعداد آن‌ها ۱۰ هزار تن بوده است را به حساب نیاورده است».

نقشه ایران در دوران صفویه

پیش از آغاز جنگ، ساکنان میدان جنگ و پیرامون آن را به جا‌های دیگر کوچ می‌دادند و هر چه که ممکن بود مورد سود جستن دشمن قرار گیرد مانند کشتزارها، درختان، ساختمان و مانند آن را از بین می‌بردند.

منبع: جهان نیوز

انتهای پیام/