به گزارش خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، امیری،کارشناس حوزه سیاست خارجی گفت: ویژگی‌هایی را که در خصوص مختصات سازمان همکاری شانگ‌های وجود دارد، موید این است که این سازمان متضمن تامین منافع گسترده و قابل توجهی برای جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. بیش از ۴۰ درصد جمعیت جهان در کشور‌های عضو این سازمان زندگی می‌کنند و این یک بازار مناسب را برای محصولات کشور ایران ایجاد خواهد کرد.

امیری ادامه داد: برخی از کشور‌های این سازمان از قطب‌های انرژی  و از قطب‌های اقتصادی دنیا هستند و نکته مهم این است که  مطالعات در حوزه اقتصاد بین الملل در یک دهه اخیر تایید می‌کند که روند قدرت جهانی در حال انتقال از غرب به شرق است و به عبارت دیگر رشد اقتصادی اخیر کشور‌های حوزه شرق مثل چین و هند شرایطی را فراهم کرده است که مرکز تجارت جهانی از حوزه غرب  به حوزه شرق سمت و سو پیدا کند و از این جهت پیوستن به ترتیبات نهادی و سازمان‌هایی که در حوزه شرق قرار گرفته اند و فعالیت می‌کنند برای جمهوری اسلامی ایران متضمن فراهم شدن شرایط جدید تجاری و اقتصادی است. کما اینکه در سازمان همکاری شانگ‌های سه عضو مهم قدرت‌های نو ظهور یعنی روسیه، چین و هند که عضو گروه بریکس هم هستند حضور دارند.

این کارشناس افزود: همکاری با چنین سازمانی به طور طبیعی و قطع این امکان را برای جمهوری اسلامی ایران فراهم می‌کند که در فضای جدیدی از مبادلات تجاری روابط خودش را به پیش ببرد. ضمن اینکه پیوستن به سازمان همکاری شانگ‌های به نوعی مقوم دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران خواهد بود و یک فضای جدیدی را برای عبور از تحریم‌ها فراهم کند.

وی گفت: به ویژه با در نظر داشتن این موضوع که کشوری مثل روسیه به عنوان یک عضو مهم شانگ‌های خودش از سال ۲۰۱۴ به صورت تصاعدی با تحریم‌های غرب مواجه است و به همین دلیل این کشور هم سیاست خارجی خودش را به سمت شرق سوق داده است و چینی‌ها هم در سال‌های اخیر تنش‌های خودشان با آمریکا در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی به شدت پیشرفت داشته است و بیشتر شده است.

امیری درباره اقدامات ایران در این زمینه گفت: اولین اقدام  این است که ایران از یک عضو ناظر به عضو دائم تبدیل شود با این توضیح که در واقع این عضویت کامل ممکن است که یک پروسه چند ساله را لازم باشد.

این کارشناس بین المللی در پایان گفت: مهمترین اقدام این است که تلاش کنیم این پروسه زودتر انجام شود و در مرحله بعد ساز و کار‌ها و مکانیزم‌هایی که در درون سازمان همکاری شانگ‌های برای توسعه و تسهیل روابط اقتصادی میان کشور‌های عضو، طراحی و راه اندازی شده است را بتوانیم حضور فعالی در آن داشته باشیم و ارتباطات نزدیکی با آن‌ها برقرار کنیم از جمله شورای همکاری شانگ‌های و کنسرسیوم بین بانکی که در دوران سازمان شانگ‌های از سال ۲۰۰۵ تشکیل شده است.

انتهای پیام/