به گزارش حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، فاطمه رضائی، دانشجوی دکتری مهندسی پزشکی گرایش بیومتریال) و مجری طرح «ساخت و ارزیابی نانو ادجوانت پلیمری بر پایه ابریشم حاوی آنتی ژن هپاتیت ب» گفت: عفونت هپاتیت ب به عنوان یک مشکل بهداشتی در تمام جهان شناخته شده است.

او با بیان اینکه هپاتیت ب، یک بیماری عفونی است، گفت: بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO) در سال ۲۰۱۷ میلادی، ۲۵۷ میلیون انسان از ابتلا به ویروس هپاتیت ب رنج می‌برند.

به گفته محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر، ویروس هپاتیت ب (HBV)، یکی از مشهورترین عواملی است که باعث هپاتیت ویروسی می‌شود. HBV، می‌تواند موجب التهاب کبد، سیروز کبد و نهایتا مرگ شود.

او افزود: همه واکسن‌های هپاتیت ب، شامل آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت ب هستند و حضور این آنتی ژن در داخل واکسن‌ها به کمک ادجوانت باعث تولید آنتی ادی ضد این آنتی ژن شده که علیه عفونت آنتی ژن سطحی هپاتیت ب، مصونیت ایجاد می‌شود.

رضائی تاکید کرد: در حال حاضر تولید و به کارگیری واکسن‌هایی با ایمنی زایی مناسب، از روش‌های موثر برای مقابله با بیماری‌های عفونی به حساب می‌آیند. بعضی از واکسن‌ها از میکروارگانیسم‌های ضعیف شده (واکسن‌های زنده) و یا پاتوژن‌های غیر فعال ساخته شده‌اند که این ترکیبات می‌توانند باعث تحریک شدید سیستم ایمنی شوند.

دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر افزود: از معایب این واکسن‌ها می‌توان به ایجاد واکنش‌های التهابی، نیاز به تلقیح مجدد برای داشتن پاسخ ایمنی مداوم و همچنین هزینه بالای تولید آن، اشاره کرد.

او گفت: پیش از این‌ها نشان داده شده است که واکسن‌های زیر واحدی که از قسمت‌های مناسب آنتی‌ژن‌های پپتیدی و پروتئینی تشکیل شده‌اند، از ایمنی بالاتری نسبت به واکسن‌های مرسوم برخوردار هستند. اما مهمترین چالش در استفاده از واکسن‌های زیر واحدی، پایین بودن میزان تحریک سیستم ایمنی توسط آن‌هاست.

او با بیان اینکه مهمترین راه برای رفع این مشکل، استفاده از ادجوانت‌ها است، گفت: ادجوانت‌ها ترکیباتی هستند که به ایمونوژن‌ها (آنتی ژن) اضافه می‌شوند تا از طریق تحریک سلول‌های دندریتیک (سلول‌های عرضه کننده آنت‌ژن)، بتوانند پاسخ ایمنی شدیدتری را ایجاد کنند.

او افزود: به منظور اثر بخشی واکسن تزریقی، نیاز است که واکسن مورد نظر در سه دوره به بیمار تزریق شود که این خود می‌تواند مشکلاتی را برای افراد به وجود آورد. در حال حاضر یکی از ادجوانت‌هایی که به منظور افزایش ایمنی زایی واکسن هپاتیت ب به آن اضافه می‌شود، آلوم (از ترکیبات آلومینیوم) است. آلوم، تنها ادجوانت تایید شده برای کاربرد‌های کلینیکی انسانی است.

او اضافه کرد: در فرمولاسیون کلیه واکسن‌های هپاتیت ب که مجوز ورود به بازار دارویی را گرفتند، از آلوم به عنوان ادجوانت استفاده شده است. این ادجوانت به طور گسترده استفاده می‌شود. اثرات مضر آلوم کم است، اما واکنش‌های آلرژیک و سمیت عصبی مشاهده شده است.

محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر افزود: به طور طبیعی، دوز‌های کم آلومینیوم توسط کلیه‌ها دفع می‌شوند، اما تحت شرایط خاصی به عنوان مثال زمانی که عملکرد کلیه‌ها کاهش می‌یابد، آلومینیوم در بدن انباشته شده و می‌تواند به سم تبدیل شود. سطوح بالای آلومینیوم در بدن به شکل قابل ملاحظه‌ای بر مغز و بافت استخوان اثر می‌کند و همچنین مسمومیت آلومینیوم به صورت بالقوه به بیماری آلزایمر مرتبط می‌شود.

او با بیان اینکه واکسن‌های حاوی آلوم، نیاز به چندین تزریق در زمان مناسب پشت سر هم، برای به دست آوردن پاسخ ایمنی بهینه و طولانی مدت دارند، گفت:، اما انجام این کار در کشور‌های در حال توسعه، برای نگهداری نرخ ایمنی زایی بالا در برنامه ایمنی زایی چندگانه، بسیار مشکل است؛ بنابراین توسعه ادجوانت‌های ایمن و سیستم‌های رهایش واکسن برای دستیابی طولانی مدت به پاسخ‌های ایمنی، نیاز است.

او افزود: پروتئین ابریشم، یک پلیمر دارای تاییدیه سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) است که به طور موفقیت آمیز به عنوان نخ بخیه و سیستم‌های رهایش دارو و پروتئین، کاربرد دارد. این پروتئین، خصوصیات مکانیکی بسیار عالی، فرآیند فعال سازی قابل انعطاف و زیست سازگاری بسیار بالایی دارد.

او با بیان اینکه طی دهه اخیر تلاش‌های زیادی در جهت بکارگیری علم نانوبیوتکنولوژی در مسیر ساخت نانوذرات مناسب جهت انتقال اجزای سازنده واکسن‌ها، نظیر آنتی‌ژن‌های پپتیدی، پروتئینی و اسید نوکلئیکی صورت گرفته است، عنوان کرد: حامل‌های ذره‌ای می‌توانند به عنوان سیستم تحویل آنتی ژن موثر عمل کنند و بنابراین برداشت آنتی‌ژن توسط سلول‌های ارائه دهنده آنتی‌ژن مانند ماکروفاژ‌ها و یا سلول‌های دندریتیک را افزایش دهند.

او ادامه داد: حامل‌های آنتی‌ژن بر پایه ذره، به عنوان منبعی برای رهایش کنترل شده آنتی ژن هستند، بنابراین میزان در دسترس بودن آنتی ژن برای سلول‌های ایمنی را افزایش داده و همچنین کیفیت پاسخ ایمنی افزایش می‌یابد.

رضائی گفت: حامل‌های ذره‌ای توانایی حفاظت از آنتی ژن علیه تخریب را تا زمانی که به سلول‌های ایمنی تحویل داده شوند، دارند. در این میان، نانوذرات زیست تخریب پذیر بر پایه پلیمر‌های زیست سازگار از اهمیت بسزایی برخوردار بوده‌اند.

او گفت: از مزایای نانوذرات زیست تخریب پذیر می‌توان به سهولت استفاده از آن‌ها در جهت تحریک سیستم ایمنی، امکان بارگذاری همزمان آنتی ژن‌های متنوع بر روی آن‌ها و عدم تغییر ساختار آن‌ها در محیط درون تنی اشاره کرد.

او تاکید کرد: کاربرد نانوذرات فیبروئین ابریشم، به خاطر مزیت‌هایی مانند زیست سازگاری، تخریب کنترل شده، شکل و اندازه ذرات، بارگذاری دارو و رهایش دارو گسترش پیدا کرده است.

محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر گفت: یکی از اصلی‌ترین مزایای استفاده از فیبروئین ابریشم به عنوان حامل دارویی، انجام فرآیند‌ها در محیط آبی برای بارگذاری دارو‌های حساس مانند پروتئین‌ها و نوکلئوئیک اسید‌های درمانی است که باعث ایجاد مقاومت‌های خوب برای حل شدن و جلوگیری از تخریب‌های آنزیمی و گرمایی ناخواسته می‌شود.

او با بیان اینکه فیبروئین ابریشم یک پلیمر بسیار زیست سازگار است که خصوصیات منحصر به فرد و خصوصیات عملکردی خاصی دارد، گفت: مزیت استفاده از فیبروئین ابریشم در کاربرد‌های پزشکی، به دلیل خصوصیات مکانیکی عالی، نرخ تخریب آهسته و فرایندپذیری در محیط آبی است.
رضائی با تاکید بر اینکه، پروتکل استخراج و خالص سازی ابریشم، آسان و از نظر هزینه‌ای بسیار مناسب است و همچنین این پلیمر، یک پلیمر طبیعی و بومی کشور خودمان است، گفت: واکسن مؤثر بر علیه ویروس هپاتیت ب، نزدیک به ۲۰ سال است که در دسترس است، اما برای پاسخ ایمنی بهینه، نیاز است که در نهایت ۳ بار تزریق در زمان مناسب، پشت سر هم انجام شود.

او با بیان اینکه ادجوانت‌ها باید از نظر شیمیایی تا حد امکان خنثی بوده و ترجیحا زیست تخریب پذیر باشند تا از بدن به سهولت دفع شوند، گفت: در صورت استفاده از ادجوانت، باید غلظت و میزان آنتی ژن در هر دوز واکسن، کاهش یابد. از سوی دیگر باید در دسترس و هزینه تولید آن مناسب بوده تا از نظر تجاری مقرون به صرفه باشد.

او گفت: در این پژوهش با استفاده از پلیمر طبیعی فیبروئین ابریشم، نانو ادجوانتی مناسب در جهت بارگذاری آنتی ژن سطحی هپاتیت ب طراحی شد؛ این نانو ادجوانت توانست به صورت عاملی در جهت ذخیره آنتی ژن سطحی هپاتیت ب، عمل کند.

او تاکید کرد: از دلایل مهم استفاده از فیبروئین ابریشم می‌توان به زیست سازگاری و نرخ زیست تخریب پذیری مناسب، ظرفیت بالای بارگذاری مولکول‌های مختلف بر روی آن، قابلیت اندوسیتوز به داخل سلول، رهایش کنترل شده مولکول‌های مختلف و نیمه عمر بالا در سیستم گردش خون، اشاره کرد.

او تاکید کرد: تعداد کشور‌هایی که تولید ادجوانت می‌کنند بسیار محدود و بسیار کمتر از کشور‌هایی است که واکسن تولید می‌کنند. یعنی در حقیقت شرکت‌های واکسن سازی متعدد در دنیا برای واکسن‌های مختلف از ادجوان‌های یکسانی استفاده می‌کنند و اصولا تکنولوژی مهم و اصلی در تولید واکسن ها، ادجوانت است.

او با اشاره به کاربرد این تحقیق گفت: نتایج این تحقیق در صنعت ساخت واکسن سازی قابل استفاده است. در این پژوهش، نانوذرات فیبروئین ابریشم به عنوان نانو ادجوانت برای بارگذاری آنتی ژن سطحی هپاتیت ب، معرفی شدند. نتایج نشان دادند که یکپارچگی ساختاری، ساختار دوم و سوم آنتی ژن سطحی هپاتیت ب در طول و بعد از ساخت فرمولاسیون آسیب ندیده است.

او تاکید کرد: مطالعه جذب سلولی نشان داد که نانوذرات بارگذاری شده به طور موثری توسط سلول‌های ماکروفاژ جذب شدند. سطح آنتی بادی Total IgG، IgG۱ و IgG۲a اختصاصی علیه آنتی ژن سطحی هپاتیت ب تولید شده در تست حیوانی توسط گروه جذب فیزیکی، به طور قابل توجهی بالاتر از میزان تولید شده توسط گروه‌های اتصال شیمیایی و واکسن تجاری ساخت انستیتوپاستور ایران بود.

او تاکید کرد: بنابراین به نظر می‌رسد نانوذرات فیبروئین ابریشم انتخاب مناسب و امیدوار کننده‌ای به عنوان حامل برای آنتی ژن هستند. با این حال، برای افزایش قدرت ایمنی این نانو ادجوانت، تحقیقات بیشتر و استفاده از بوستر دوز (دوز یادآور) مورد نیاز است.

محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر گفت: در این پژوهش آزمون‌های حیوانی نیز انجام شده است. امیدواریم بتوانیم در ادامه کار برای افزایش قدرت ایمنی این نانو ادجوانت، تحقیقات بیشتر و آزمون‌های مرتبط با بوستر دوز (دوز یادآور) را انجام دهیم.

رضائی با اشاره به ویژگی و مزیت‌های رقابتی طرح گفت: با توجه به بررسی‌های صورت گرفته و مطالعات انجام شده، استفاده از پلیمر فیبروئین ابریشم به عنوان نانو ادجوانت جهت استفاده در واکسن هپاتیت ب، تاکنون صورت نگرفته است و این کار برای اولین بار در این طرح انجام گرفته است.

او بیان کرد: در ارتباط با سیستم‌های رهایش دارویی بر پایه پروتئین، فیبروئین ابریشم یک پلیمر طبیعی مفیدی است که برای رهایش مولکول‌های پروتئینی و پپتیدی مورد استفاده قرار می‌گیرد. متأسفانه مطالعات کمی نقش نانوساختار فیبروئین ابریشم در سیستم‌های رهایش پروتئینی را بررسی کرده‌اند.

رضائی ادامه داد: توسعه و بررسی نانو و میکروذرات شامل آنتی ژن‌های جذب شده یا بدام افتاده به عنوان ادجوانت واکسن، ضروری است و استفاده از آن‌ها به جای استفاده از آلوم، برای توسعه بهتر ادجوانت‌های جایگزین و کم کردن ایمنی زایی مکرر، پیشنهاد می‌شود.

رضائی گفت: این مطالعه نشان داد که نانوذرات فیبروئین ابریشم با ویژگی‌هایی همچون زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری و توانایی کنترل رهایش آنتی ژن، می‌تواند به عنوان یک نانو ادجوانت برای توسعه موثرتر فرمول‌های واکسن پیشنهاد شود.

رضائی گفت: ادجوانت تولید شده با این ترکیب در نوع خود در دنیا بی نظیر است و ایده آن برای استفاده در واکسن هپاتیت ب، برای اولین بار در این پروژه مطرح و مورد بررسی قرار گرفته است. البته علیرغم تولید علم در این زمینه توسط این پروژه، هنوز تا تجاری شدن محصول فاصله زیادی وجود دارد که امیدواریم با حمایت جدی از آن در آینده‌ای نه چندان دور محقق شود.

گفتنی است این طرح بین دانشگاه صنعتی امیرکبیر و انستیتوپاستور ایران به صورت مشترک تعریف و اجرایی شده است؛ همچنین اساتید راهنمای این پروژه، حمید کشوری عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و محمد علی شکرگزار عضو هیئت علمی انستیتوپاستور ایران بوده‌اند، علاوه بر آن، مهدی فرخی و خانم دلارام درود اعضای هیئت علمی انستیتوپاستور ایران، از اساتید مشاور این پروژه بوده‌اند؛ همچنین، نتایج این طرح در مجله Biomaterials science (Impact Factor= ۶.۱۸۳) در سال ۲۰۲۱ به چاپ رسیده است.

انتهای پیام/