زندگی در ارتفاعات احتمال سکته مغزی کشنده را کاهش می‌دهد
محققان مطالعه جالبی را درباره تاثیر زندگی در ارتفاعات بر میزان بروز سکته مغزی در افراد با توجه به شرایط سنی آن‌ها انجام داده‌اند.
به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از مدیکال اکسپرس، آیا زندگی در ارتفاعات بالا می‌تواند بر شانس شما برای سکته مغزی تاثیر بگذارد؟ این سوال جذاب در قلب یک مطالعه جدید در مجله دسترسی آزاد Frontiers in Physiology قرار دارد. این مطالعه اولین موردی است که میزان بستری شدن و مرگ ناشی از سکته مغزی را در افرادی که در چهار ارتفاع مختلف در اکوادور زندگی می‌کنند، مورد بررسی قرار می‌دهد و شامل داده‌های جمع آوری شده در بیش از ۱۷ سال در مورد بیش از ۱۰۰هزار بیمار سکته مغزی است. این مطالعه نشان می‌دهد افرادی که در ارتفاعات بالاتر زندگی می‌کنند کمتر در معرض خطر سکته مغزی و مرگ ناشی از آن هستند و این اثر محافظتی در فاصله ۲۰۰۰ تا ۳۵۰۰ متری بیشتر است.
سکته مغزی عامل اصلی مرگ و ناتوانی در سراسر جهان است. سکته مغزی معمولا به دلیل انسداد، مانند لخته شدن خون، در یکی از شریان‌های خون رسانی به مغز یا درون آن رخ می‌دهد. شما ممکن است با برخی از رایج‌ترین شیوه زندگی و عوامل بهداشتی که در خطر سکته مغزی نقش دارند، آشنا شوید، از جمله سیگار کشیدن، فشار خون بالا، کلسترول بالا و عدم فعالیت بدنی. با این حال، یک عامل نادیده گرفته شده دیگر نیز وجود دارد که می‌تواند بر خطر سکته مغزی شما تاثیر بگذارد؛ ارتفاع.
ارتفاع بیشتر به معنی در دسترس نبودن اکسیژن کمتر است، بنابراین افرادی که در مناطق مرتفع زندگی کرده‌اند با این شرایط سازگار شده‌اند. با این حال، نحوه تاثیر این محیط بر شانس فرد برای ایجاد سکته مغزی هنوز مشخص نیست. شواهد حدیثی نشان می‌دهد قرار گرفتن کوتاه مدت در معرض اکسیژن کم می‌تواند به افزایش لخته شدن خون و سکته مغزی کمک کند، اما این خطر در افرادی که به طور دائم در ارتفاعات زندگی می‌کنند، مشخص نیست.
محققان در اکوادور در موقعیتی منحصر به فرد برای کشف این پدیده‌ها قرار دارند، زیرا وجود آند‌های اکوادور به این معنی است که مردم این کشور در طیف وسیعی از ارتفاعات زندگی می‌کنند.
پروفسور Esteban Ortiz-Prado از Universidad de las Americas در اکوادور و نویسنده اصلی این مطالعه توضیح داد: انگیزه اصلی کار ما افزایش آگاهی از مشکلی بود که بسیار اندک مورد بررسی قرار گرفته است، یعنی بیش از ۱۶۰ میلیون نفر در ارتفاع ۲۵۰۰ متری زندگی می‌کنند و اطلاعات بسیار کمی در مورد تفاوت‌های اپیدمیولوژیکی از نظر سکته مغزی در ارتفاع وجود دارد.
محققان پرونده‌های بیمارستانی در اکوادور را بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۷ مورد مطالعه قرار دادند و میزان بستری شدن و مرگ سکته مغزی را در افرادی که در چهار محدوده مختلف زندگی می‌کنند، ارزیابی کردند: ارتفاع کم (زیر ۱۵۰۰ متر)، ارتفاع متوسط (۱۵۰۰ تا ۲۵۰۰ متر)، ارتفاع زیاد. (۲۵۰۰ تا ۳.۵۰۰ متر) و ارتفاع بسیار زیاد (۳.۵۰۰-۵.۵۰۰ متر).
نتایج نشان داد افرادی که در ارتفاعات بالاتر (بالای ۲۵۰۰ متر) زندگی می‌کردند، در سنین بالاتر در مقایسه با افرادی که در ارتفاع کمتر زندگی می‌کردند، سکته مغزی را بیشتر تجربه کردند. به طرز جالبی افرادی که در ارتفاعات بالاتر زندگی می‌کردند نیز کمتر در بیمارستان بستری شده یا به دلیل سکته جان خود را از دست می‌دهند؛ بنابراین چرا ممکن است زندگی در ارتفاعات بالا در برابر سکته مغزی محافظت کند؟ ممکن است افرادی که در ارتفاع زیاد زندگی می‌کنند خود را با شرایط کم اکسیژن تطبیق داده و با سهولت بیشتری عروق خونی جدیدی را برای کمک به غلبه بر آسیب‌های ناشی از سکته مغزی ایجاد کنند؛ آن‌ها همچنین ممکن است شبکه عروقی پیشرفته‌تری در مغز خود داشته باشند که به آن‌ها کمک می‌کند از اکسیژن دریافتی خود بیشترین بهره را ببرند، اما این می‌تواند آن‌ها را از بدترین عوارض سکته مغزی نیز مصون نگه دارد.
تحقیقات بیشتری برای شناسایی مکانیسم‌های ایجاد این پدیده مورد نیاز است، اما نتایج ممکن است برای کسانی که در بالای جهان زندگی می‌کنند، آرامش بخش باشد.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
در باشگاه خبرنگاران جوان پیگیری شد؛
معلمان نهضت سوادآموزی چگونه میتوانند استخدام آموزشوپرورش شوند؟
