فاطمه کوهپایه زاده، متخصص روانشناسی، و مدرس دانشگاه علوم پزشکی در گفتگو خبرنگار  حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، بیان کرد: خیلی از ما عقیده داریم با قرار دادن کودک در رابطه با چیزی که باعث ترسش میشود، باعث ریختن ترس کودک می‌شویم. اما انچه در حقیقت می‌ریزد، اعتماد کودک به ماست. کودک بی پناه، تنها ما را ناجی خود می شناسد. ما قرار است دنیای امنی برای فرزندمان مهیا کنیم.

این روانشناس درباره جملاتی که با بار منفی به کودک منتقل می‌شوند، گفت: اشتباه دیگر، نفی احساس کودک است. جملاتی نظیره: این که ترس نداره، نترس هیچی نیست، قول میدم هیشکی زیر تختت نیست، لوس بازی در نیار، باید شجاع باشی، بزرگ شدی نباید بترسی... تنها به کودک این پیام را میدهد هیچ کسی احساسات او رو نمیفهمد و یا او اشتباه احساس میکند، بنابراین اضطراب به ترس اضافه می‌شود.

وی در پاسخ به سوال این که چرا کودکان می‌ترسند، اظهار داشت:

کودکان با سه ترس طبیعی به دنیا می‌آیند؛

۱. ترس از هر پدیده جدید و تازه، که میتوان در برخی از نوزادان و کودکان ان را مشاهده کرد.

٢. ترس از صدای بلند که باعث وحشت در کودکان و نوزادان می شود.

٣. ترس از خالی شدن ناگهانی زیر پا و به دنبال ان احتمالا ترس از بلندی

انسان بین ٢ تا ٥ سالگی ترس از حیوانات کوچک و تاریکی را تجربه میکند.

٦ تا ٩ سالگی ترس از حوادث طبیعی مثل طوفان رعد و برق و حتی باران و برف

٩ تا ١٢ سالگی ترس از بیماری و مرگ

١٣ تا ١٦ سالگی قضاوت و نظر مردم برای نوجوان اهمیت ویژگی را پیدا میکند.

کوهپایه زاده به تبیین ترس‌های کودکان و نوجوانان پرداخت و اضافه کرد: به طور کلی کودکان و نوجوانان انسانی در مسیر تکامل خود این ترس‌ها را تجربه میکنند که شدت و ضعف ان در کودکان متفاوت است.
کودکان تا هفت سال بسیار تخیلاتی هستند و فرق بین تخیل و واقعیت را نمیدانند. بنابراین دیدن کارتون یا شنیدن داستان میتواند باعث ترس در کودکان شود.
بازی‌های کامپیوتری دلیل دیگر ترس و کابوس در کودکان است. ترساندن یا تهدید کودک از خدا، جهنم، پلیس، لولو و ... تاثیر بدی در کودک دارد. کودکانی که بیشتر از بقیه کودکان می‌ترسند میتوانند زمینه ارثی وسواس یا اضطراب را داشته باشند.

با ترس کودکان چه کنیم؟

کوهپایه زاده در پاسخ به سوال بالا گفت: اولین قدم تایید ترس کودک است. "می دونم می‌ترسی" این جمله مهر تایید بر احساس کودک است. هرگز احساس کودک را نفی نکنید.
قدم بعدی صحبت با کودک است. بگذارید در مورد ترسش با شما صحبت کند. بپرسید چه کمکی می‌توانید انجام دهید؟
به کودک اطمینان دهید شما مراقبش هستید. با هم در را قفل کنید. با هم زیر تخت را چک کنید. چراغ اتاق خواب و راهرو را روشن بگذارید. اگر از تنها خوابیدن میترسد، مدتی را کنار تختش بخوابید بدون انکه دستش را بگیرید.
کودک را به بهانه ترس هرگز به رختخوابتان نیاورید. در صورت ادامه پیدا کردن ترس، با روانشناس مشورت کنید.

بیشتر بخوانید

• کلاس اولی‌ها چگونه فرآیند اجتماعی شدن بدون مدرسه را تجربه کنند؟

  ---

  انتهای پیام/