اردلان: از تمام اتفاقاتی که برایم افتاده اند، راضی‌ام و اصلا پشیمان نیستم/ زهره کودایی به حقش رسید
کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال بانوان درباره شرایط خود توضیحاتی را بیان کرد.
به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، تیم ملی فوتبال بانوان ایران با گذشتن از سد بنگلادش و اردن برای اولین بار در تاریخ به رقابت‌های جام ملت‌های آسیا رسید. به همین علت با نیلوفر اردلان، پیشکسوت و کاپیتان سابق این تیم گفت و گو کردیم.
او درباره مسابقات اخیر گفت: در گذشته چندین مرتبه وارد مراحل مقدماتی شده بودیم، اما هیچ موقع نتوانستیم از این مرحله صعود کنیم. اولین مرتبه در سال ۲۰۰۲ در کشور ویتنام و با مربیگری مظفر به دلیل تفاضل گل به این رویداد مهم دست نیافتیم و شاید اگر آن زمان این اتفاق رخ می داد، شرایط فوتبال بانوان در ایران خیلی متفاوت‌تر از زمان حال می شد. در ادامه با توجه به عدم همکاری باشگاه‌های فوتبال تعداد زیادی از بازیکنان به سالن‌های فوتسال کوچ کردند و فوتبال بانوان در رده بزرگسالان شرایط مساعدی را پیش روی خود نمی دید.
او ادامه داد: چند سال پیش هم تیم ملی با هدایت کتایون خسرویار با توجه به دریافت کارت زرد بیشتر نسبت به باقی تیم‌ها از صعود بازماند و متاسفانه تیم ملی قافیه را به تیم چین باخت. باید پذیرفت یک سری کم تجربگی‌ها هم وجود داشت. حالا با حضور ایراندوست و تزریق یک روحیه بسیار مهم و جدی به تیم بسیار خوبی که داریم، شرایط خوبی ایجاد شده است. بازیکنان ما نشان داده اند با یک مقدار توجه و حمایت به همراه یک سری شرایط برابر مانند فوتبال مردان، می توانند تاریخ سازی کنند و کار‌های بزرگی را انجام دهند.
وی افزود: ظاهرا یک سری محدودیت‌ها مانند منابع انسانی گریبان تیم را گرفته اند. ایراندوست لژیونر‌های چندانی را در اختیار نداشت و از یکتایی دعوت کرد که از باشگاه بشیکتاش ترکیه به اردوی تیم ملی بپیوندد. این اتفاق ظاهرا موجب ایجاد حواشی برای خواجوی شد و در نهایت کودایی که گلر سوم بود به جای این ۲ در درون دروازه قرار گرفت. این مسئله به وضوح نشان می دهد علی‌رغم مشکلات منابع انسانی، ایراندوست با مسائلی مثل بازیکن سالاری و این دست نکات نیز مقابله کرده است. از طرفی برخی مسائل و محدودیت‌های رسانه‌ای هم موجب این شده اند که رسانه‌ها توانایی پوشش چندانی از اتفاقات تیم ملی بانوان نداشته باشند.
او ادامه داد: به نظر من یک بازیکن حرفه‌ای تمام و کمال باید در اختیار کادرفنی باشد و بایستی به تصمیم سرمربی احترام گذاشت. این که بازیکن بخواهد حضور پیدا نکند، اصلا پذیرفته نیست. به نظر من این مسئله شانه خالی کردن است و تقدیر برای کودایی نوشته شد؛ چرا که خیلی زحمت کشید و از گذشته تا کنون سختی‌های زیادی داشته و حالا با ایفای نقش اول صعود ایران تبدیل به گلر اول تیم ملی شده است. ما باید از این دختران با توجه به این حجم از دیده نشدن‌ها حمایت کنیم. به عنوان مثال هیچ کسی به جز خانواده، به استقبال این‌ها نیامد و شاید از دید خودش این مسئله برایش اهمیتی نداشته، اما بعد‌ها ممکن است این فکر که اگر به جای او یک پسر بود با چه استقبالی مواجه می شد به ذهنش بیاید و اصلا اتفاق خوبی نیست؛ اما بهتر است همان طور که به آقایان احترام گذاشته می شود، به دختران نیز احترام گذاشته شود. خوب است این نگاه جنسیتی که وجود دارد را کنار بگذاریم و امیدواریم این محدودیت‌ها با حضور عزیزی خادم کمتر شوند و خود بازیکن‌ها به این باور رسیده اند که محدودیت‌ها مانعی برای موفقیتشان نیست و معنی ندارد.
اردلان گفت: در فوتسال از نظر پایه خیلی ضعیف هستیم؛ چرا که در این سطح هیچ مسابقات و لیگی نداریم. در فوتبال لااقل یک تیم ملی زیر ۱۸ سال داریم که قبلا زیر ۱۵ سال بود که آن هم هیچ فعالیت چندانی ندارد. در گذشته نیز یک فستیوال زیر دوازده سال هم بود که از آن خبری نیست. البته اکنون خیلی از شهرستان‌ها در سنین پایه اقدام به فعالیت کرده اند که خیلی موثر و لذت بخش است؛ چرا که موجب ساخت آینده تیم ملی خواهد شد.
او در ادامه گفت: لیگ فوتسال ما نیز صرفا در رده بزرگسالان است که واقعا با کیفیت دنبال می شود. می توان لیگ فوتسال بانوان را در ردیف سه یا چهار لیگ برتر فوتسال دنیا قرار داد. بسیار قدرتمند است؛ چرا که شرایط حضور تیم‌ها بسیار مشکل و سخت و نتیجه آن یک تیم ملی بسیار قوی و شماره یک در آسیا است. اما در لیگ فوتبال بانوان باید گفت از نظر باشگاهی شرایط خوب و مربی‌های محدودی داریم، اما آن‌هایی که در کار هستند بسیار پر انگیزه فعالیت می کنند. امیدوارم نسل‌های خوبی برای فوتبال و فوتسالمان بسازند.
وی اضافه کرد: آقایان به عنوان مدیر فنی و مشاور می توانند در کنار تیم‌ها حضور داشته باشند و توصیه‌های فنی را به تیم و کادر فنی ارجاع دهند؛ چرا که بازیکنان تیم با حجاب کامل بازی می کنند و مشکلی وجود ندارد.
آیا یک روز از فوتبال بازی کردن و این مسیر پشیمان می شوید؟
خیر، به هیچ عنوان و اگر دوباره به عقب برگردم باز هم این مسیر را طی خواهم کرد و عاشق فوتبال بودم. هنوز هم اهداف زیادی دارم.
شیرین‌ترین لحظه فوتبالی شما؟
در واقع نمی توانم چیز به خصوصی را به شما بگویم؛ چرا که افتخار خاصی وجود نداشته است، اما همین راه و جایگاهی که به دست آورده ام را به عنوان کاپیتان تیم ملی و همکاری با بزرگانی مانند ایراندوست و حضور در مسابقات غرب آسیا را می توانم ذکر کنم.
دوست دارید فرزند شما راهتان را ادامه بدهد؟
اکنون در تیم آکادمی کیا مشغول به فعالیت است و هر چقدر که در توانم باشد برای او تلاش خواهم کرد، اما خودش باید حقش را به دست بیاورد و برای راهش بجنگد.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
