به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از ox.ac.uk، پروفسور جیم هال، استاد اقلیم و خطرات زیست محیطی و یوهانس بدنار از مرکز محیط زیست دانشگاه آکسفورد و موسسه بین المللی تجزیه و تحلیل سیستم‌های کاربردی، می‌گویند:" قبل از اینکه اکثر کشور‌ها اقتصاد خود را کربن زدایی کنند و حتی اگر به تعهدات خود عمل کنند، گرم شدن کره زمین در اوایل دهه ۲۰۳۰ به احتمال زیاد از ۱.۵ درجه سانتی گراد فراتر می‌رود."

حتی در صورت عبور از این آستانه، محققان معتقدند گرم شدن سیاره زمین در طولانی مدت همچنان در دمای ۱.۵ درجه سانتی گراد تثبیت می‌شود، در صورتی که در نیمه دوم قرن، CO۲ بیشتری از اتمسفر خارج شود. انتشار کربن خالص منفی پروژه جهانی منهتن است و منجر به سرد شدن کره زمین می‌شود. مشکل این است که هیچ مکانیزم سیاسی یا اقتصادی ارزان برای تعیین مسئولیت حذف CO۲ وجود ندارد.

طبق گزارش IPCC احیای جو چه مدت زمان نیاز دارد؟

حذف کربن اتمسفر می‌تواند به سادگی کاشت درخت و نسبتا ارزان باشد، اما برای حذف کربن به فناوری‌های جدیدی نیاز است. برخی از آن‌ها در حال حاضر آزمایشی هستند، از جمله فناوری‌های گرانی که در حوزه محیط زیست اجرا می‌شوند. هزینه‌های عملیاتی شدن فناوری‌ها به ازای هر تن CO۲ تا ۶۰۰ دلار متغیر است. گزارش ویژه IPCC ۲۰۱۸ در مورد احیای جو پیش بینی می‌کند که حداقل باید به مدت ۲ تا ۱۸ سال انتشار جهانی CO۲ کاهش یابد و این بدان معناست که ۱۰۰ تا ۸۰۰ گیگاتن CO۲ باید حذف شود.

هزینه حذف CO۲ از جو 

جالب است بدانید NB یک گیگاتن و معادل ۲۰۰ میلیون فیل است! براساس آمار‌های فعلی، هزینه‌ها و خطرات حذف خالص انتشار کربن گریبان‌گیر نسل‌های آینده خواهد بود. اگر بتوانیم به پیش بینی‌های بلند مدت در مورد قیمت کربن اعتماد کنیم یارانه حذف آن از جو احتمالاً به اندازه بودجه سالانه NHS و در حدود ۱۵۰ میلیارد پوند در سال ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ در کشور انگلستان است.

یک تیم بین المللی از محققان به رهبری دانشگاه آکسفورد و موسسه بین المللی تجزیه و تحلیل سیستم‌های کاربردی (IIASA)، راه حلی برای این معضل بین نسلی ارائه کرده اند. آن‌ها در مقاله‌ای با عنوان "استفاده از اقتصاد کربن خالص منفی"، استدلال می‌کنند که وقتی مقدار باقی مانده از انتشار کربن سازگار با گرمایش ۱.۵ درجه سانتی گراد مصرف شده است، ساطع کنندگان دیگر نباید برای ذخیره کربن در اتمسفر هزینه پرداخت کنند.

در عوض، طرف‌های منتشر کننده باید هزینه‌ای را برای ذخیره موقت CO۲ در جو بپردازند. به عبارت دیگر، ساطع کننده‌ها تبدیل به "بدهکاران کربن" می‌شوند، مسئول حذف CO۲ بعدی و موظف به پرداخت سود بدهی خود هستند تا خطرات احتمالی را محاسبه کنند. می‌توان از یک ابزار برای تامین مالی حذف CO۲ استفاده کرد که به طور معمول با معماری‌های تجاری موجود انتشار گاز‌های گلخانه‌ای ادغام می‌شود.

بیشتر بخوانید

• پیش بینی جالب محققان از وضعیت زمین در ۵۰۰ سال آینده

انتهای پیام/