حاجیلو گفت: کانون‌های وکلا از این اشخاص صلاحیت سنجی علمی به عمل می‌آورند و آزمونی که گرفته می‌شود اصولا آزمون شفاهی است. در صورتی که محرز شود این افراد توانایی وکالت را دارند به ایشان پروانه وکالت موردی اعطا می‌شود، اما مطابق قانون موکلان این افراد صرفا می‌توانند از بین بستگان نسبی یا سببی تا درجه دوم از طبقه سوم باشند.

ا‌ین وکیل دادگستری ادامه داد: ماده ۲ قانون وکالت مصوب ۲۵ بهمن ماه ۱۳۱۵ مشخصا در این مورد بیان کرده است؛ ((اشخاصی که واجد معلومات کافی برای وکالت باشند، ولی شغل آن‌ها وکالت در عدلیه نباشد اگر بخواهند برای بستگان نسبی یا سببی خود تا‌درجه دوم از طبقه سوم وکالت کنند ممکن است به آن‌ها سه بار  در سال جواز وکالت اتفاقی داده شود.))

وی بیان کرد: خویشاوندان طبقه اول در درجات زیر قرار می‌گیرند؛ درجه اول پدر، مادر و اولاد فرد، درجه دوم نوه‌ها و درجه سوم فرزندان نوه‌ها یا همان نبیرگان، طبقه دوم بستگان شامل ((مادربزرگ و پدر بزرگ ها)) یعنی جد (پدرِ پدر و پدرِ مادر)، جده (مادرِ پدر و مادرِ مادر)، برادر و خواهر در درجه اول و پدرِ جد و مادرِ جد، پدرِ جده و مادرِ جده و فرزندان برادر و خواهر در درجه دوم هستند.   بستگان درجه اول  طبقه سوم نیز عمو، عمه، خاله و دایی و در درجه دوم اولاد این افراد قرار می‌گیرند.  
 
حاجیلو گفت: همانطور که اشاره شد افراد با داشتن پروانه یا مجوز وکالت موردی قانونا اجازه وکالت دارند، اما افرادی که بدون داشتن این موارد اقدام به وکالت کنند مجازلت خواهند شد.
 
این وکیل دادگستری بیان کرد: ماده ۵۵ قانون در این مورد تصریح کرده است که؛ (وکلای معلق و اشخاص ممنوع‌الوکاله و به طور کلی هر شخصی که دارای پروانه وکالت نباشد از هر گونه تظاهر و مداخله در عمل وکالت‌ممنوع بوده و متخلف به یک تا۶ ماه حبس تأدیبی محکوم خواهد شد).