بزرگترین آرزوی علمی آلبرت انشتاین پس از اینکه تئوری های نسبیت خاص و عام را ارائه داد ، این بود که بتواند اصل هم ارزی جرم یا انرژی را از یک طرف و از طرف دیگر زمانمکان نسبی را اثبات و آنرا در قالب یک فرمول ساده ریاضی مثل فرمول ریاضی اصل هم ارزی جرم و انرژی فرمولبندی نماید و از آن طریق اصول ریاضی رشته جدید علم فیزیک یعنی گرانش یا جاذبه کوانتمی را تعیین نماید. طوریکه امروز مطلع هستیم این آرزوی علمی توسط خود انشتاین بر آورده نشد و هاوکینگ دانشمند فقید انگلیس به عنوان یکی از طرفداران مجذوب زمانمکان نسبی انشتاین و منکر زمان و مکان مطلق نیوتن هم نتوانست این آرزوی علمی را برآورده کند. در این زمینه من به عنوان یک فرد کاملا عادی با دانشی بسیار ناچیز و اندک بر این بینش و باورم که تا این آرزوی علمی برآورده نشود ، فیزیکدانان و کیهان شناسان و منجمین نمی توانند بطور دقیق و حقیقی تعداد ابعاد جهان را کشف و تعیین نمایند و رشته جدید علم فیزیک یعنی گرانش یا جاذبه کوانتمی را پایه ریزی کنند و علت و دلیل اصلی انبساط نطفه داغ کیهانی یا تکینگی فیزیکی اولیه و علت اصلی نوسانات باز و بسته شدن محتوای کیهان یا جهان را کشف کنند و از سه سرنوشت احتمالی آینده جهان ( الکساندر ولادیمیر فریدمان ) یکی را حقیقی و صد در صد بدانند و با یقین و اطمینان دو احتمال دیگر را کان لم یکن یا منتفی اعلام کنند. زیرا جهان فقط یک راه کلی و حقیقی دارد و سه راه پیشنهاد شده احتمالی اند. پیشنهاد من برای برآورده شدن این آرزوی علمی این است که جهان نه تنها دارای محتوای قابل انبساط و انقباض بلکه دارای ظرف ثابت و پایدار نگهدارنده محتوا هم می باشد. یعنی باید زمان و مکان مطلق نیوتن و بیزمانی و بیمکانی مطلق و نسبی هم مورد توجه قرار گیرند. پدیده های بیزمانی و بیمکانی که از دیدگاه دین از صفات خداوند متعال محسوب می شوند، مترادف و معادل و هم معنا با عدم وجود زمان و مکان نیستند بلکه نیم زوج های بنیادی همزاد و هم بازی و هم ارز آنها با کمیت های مساوی و ماهیت های معکوس و روی همدیگر هم مطلق اند و هم نسبی . نتیجه اینکه جهان دارای ۱۶ بعد فیزیکی می باشد.