به گزارش خبرنگار حوزه رفاه و تعاون گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، قانون کار برای جلو گیری از سوء استفاده از کودکان و حمایت از نوجوانانی که سن بسیار کمی دارند کار کردن افراد کم‌تر از ۱۵ سال را ممنوع کرده است و کارفرمایان نمی‌توانند از آن‌ها به عنوان نیروی کار استفاده کنند با این وجود به دلیل این که آمار دقیقی از کارگرانی که در مشاغل غیر رسمی مشغول هستند وجود ندارد و بیمه‌ای برای بسیاری از کارگران به سازمان تامین اجتماعی ارسال نمی‌شود و نمی‌توان اطلاعات دقیقی از تعداد کارگرانی که به ۱۵ سال نرسیده اند، اما کار می‌کنند یا بهتر است بگوییم مورد بهره کشی هستند و کارفرمایانی که قانون را زیر پا می‌گذارند وجود ندارد.

کارگرانی که در بازه‌ی سنی ۱۵ تا ۱۸ سال هستند کارگر نوجوان محسوب می‌شود و قانون کار هم هیچ تفاوتی بین دخترها و پسرها برای کار کردن قائل نشده است اما به دلیل سن پایینی که دارند شرایط کاری آن‌ها با نیرو‌های کاری دیگر اندکی متفاوت است ساعت کاری آن‌ها هفته‌ای ۴۱ ساعت است و ۳ ساعت کم‌تر از دیگران در نظر گرفته شده است و اضافه کاری، شیفت شب یا شب کاری و انجام دادن کار‌های سخت و زیان آور برای کارگران نوجوان ممنوع است.

ماده ۷۹- به کار گماردن افراد کمتر از ۱۵ سال تمام ممنوع است.

ماده ۸۰- کارگری که سنش بین ۱۵ تا ۱۸ سال تمام باشد، کارگر نوجوان نامیده می شود و در بدو استخدام باید توسط سازمان تامین اجتماعی مورد آزمایش‌های پزشکی قرار گیرد.

ماده ۸۱- آزمایش‌های پزشکی کارگر نوجوان حداقل باید سالی یک بار تجدید شود و مدارک مربوط در پرونده استخدامی وی ضبط گردد پزشک در باره تناسب نوع کار با توانایی کارگر نوجوان اظهار نظر می‌کند و چنانچه کار مربوط را نامناسب بداند کارفرما مکلف است در حدود امکانات خود شغل کارگر را تغییر دهد.

ماده ۸۲- ساعات کار روزانه کارگر نوجوان، نیم ساعت کمتر از ساعات معمولی کارگران است ترتیب استفاده از این امتیاز با توافق کارگر و کارفرما تعیین خواهد شد.

ماده ۸۳- ارجاع هر نوع کار اضافی و انجام کار در شب و نیز ارجاع کار‌های سخت و زیان آور و خطرناک و حمل بار با دست، بیش از حد مجاز و بدون استفاده از وسایل مکانیکی برای کارگر نوجوان ممنوع است.

ماده ۸۴- در مشاغل و کارهایی که به علت ماهیت آن یا شرایطی که کار در آن انجام می‌شود برای سلامتی یا اخلاق کارآموزان و نوجوانان زیان آور است حداقل سن کار ۱۸ سال تمام خواهد بود تشخیص این امر با وزارت کار و امور اجتماعی است.

بیشتر بخوانید

تفاوت مرخصی استعلاجی و استحقاقی چیست؟

انتهای پیام/