وضعیت ترانه‌سرایی امروز در مقایسه با گذشته چگونه است؟
امروز ترانه به شکل شنیداری خود در ریتم و وزن شعر اجرا می‌شود و همین امر باعث سهل انگاری در زمینه سرایش ترانه شده است.
مصطفی راضی جلالی شاعر، در گفت و گو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره کیفیت پایین ترانه‌های امروز بیان کرد: تصورم این است که اوضاع ترانه امروز از آنچه دیده می‌شود، بدتر است. از این جهت که ترانه امکانات و ظرفیت‌هایی در اختیار شاعر و ترانه سرا می‌گذارد که به وی اجازه می‌دهد از برخی قوانین عدول کند. امروز ترانه به شکل شنیداری خود در ریتم و وزن شعر اجرا می‌شود. همین امر باعث سهل انگاری‌هایی در زمینه سرایش ترانه شده است. از آنجا که سرودن و نوشتن به استفاده از منابع نیاز دارد و این آمادگی ذهنی برای سرودن در شاعر و ترانه سرا با مطالعه ایجاد می‌شود و از سوی دیگر میانگین مطالعه در کشور ما بسیار پایین است، این مسئله در مورد شاعر و ترانه سرا هم صدق می‌کند.
ببیشتر بخوانید
وی ادامه داد: من با نسل امروزی که در زمینه ترانه سرایی فعالیت می‌کنند، برخورد کرده ام. سطح مطالعه آن‌ها بسیار پایین است و از موضوعات ابتدایی شعر و ترانه بی خبر هستند. برای همین امکان اینکه اتفاقات اجتماعی در شعر آن‌ها دیده شود، وجود ندارد. علاوه بر آن آثار آن‌ها از مسائل زیباشناسی خالی است. ترانه‌های ترانه سرایان امروز بسیار کم به حافظه مخاطبان سپرده می‌شود. درحالی که ترانه‌های ۸۰ تا ۱۰۰ سال پیش در ذهن مانده است.
این شاعر با اشاره به تاثیر سلیقه شاعر و ترانه سرا و خالق ادبیات خلاقه در تربیت سلیقه مخاطبان، اظهار کرد: این مسیری که ترانه امروز ما می‌رود به ترکستان است. تنها به وجود چند ترانه سرای باسواد در ترانه امروز اتکا نکنیم. امروزه یک متن منظوم به ترانه سرا تحویل داده می‌شود و نام آن را ترانه می‌گذارند. این ترانه در تربیت ذائقه نسل امروز که نوجوان هستند، تأثیرمی گذارد و باعث می‌شود سطح سلیقه آن‌ها کاهش یابد. در این میان برای بهبود ترانه امروز باید هم ترانه سرایان سطح دانش خود را ارتقا دهند و وزارت ارشاد و متولیان فرهنگی کشور جدی‌تر به ترانه سرایی نگاه کنند. سال گذشته بخش ترانه به جشنواره شعر فجر افزوده شد و این مسئله در جشنواره شعر فجر در دوره‌های بعد هم باید ادامه یابد.
راضی جلالی با اشاره به اقدامات لازم در زمینه آموزش ترانه ابراز کرد: در پایگاه نقد شعر که در دفتر گسترش شعر و ادبیات داستانی فعالیت می‌کند، از شاعران و ترانه سرایان صاحب نام که ترانه هایشان ماندگار شدند می‌توان یک شورای ترانه تشکیل داد و در این شورا به آموزش ترانه سرایی توجه کرد. از سوی دیگر می‌توان ترانه سرایی را در انجمن‌های ادبی تقویت کرد تا خوراک آموزشی در اختیار ترانه سرایان قرار بگیرد. اینگونه می‌توان امیدوار بود که ترانه کشور بالنده شود.
انتهای پیام/
