به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز، علیرضا عسکری چاوردی مدیر پایگاه جهانی منظر ساسانی فارس فیروزآباد و سروستان گفت: تاریخ‌ نگاران پیشین، سن بنا را از اواسط دوره‌ ساسانی تا دوره‌ خلافت عباسی پیشنهاد کرده بودند که سه تا چهار قرن را در بر می‌گرفت که تاریخ‌نگاری‌های پیشین بر اساس عناصر و نقشه‌ معماری و نیز تعداد اندکی سال‌یابی رادیو کربن اما با خطای بالا پیشنهاد شده بود.

او بیان کرد: نتایج این طرح مطالعاتی در نشریه بین‌المللی آرکئومتری به چاپ رسیده و بنای میراث جهانی سروستان اهمیت ویژه‌ای در تاریخ معماری خاورمیانه دارد زیرا این بنا به نظر برخی از دانشمندان بنایی ساسانی و به گفته برخی دیگر از پژوهشگران در دوره‌ اسلامی ساخته‌ شده است.

عسکری چاوردی با اشاره به اینکه پژوهش جدید حاصل همکاری‌های بین‌المللی بخش باستان‌شناسی و تاریخ دانشگاه شیراز، معاونت میراث‌ فرهنگی وزارت، اداره‌کل امور پایگاه‌های میراث جهانی و اداره‌کل میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی فارس، با همکاری پژوهشگاه اکولوژی و تنوع زیستی مدیترانه، مرکز اروپایی آموزش و پژوهش علوم زمین و محیط‌ زیست، پژوهشگاه باستان‌شناسی قرون‌وسطی و منطقه‌ مدیترانه، دانشگاه مارسی و مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه طی پنج سال به انجام رسیده است، تصریح کرد: نتایج جدید تحقیقات سن‌سنجی رادیو کربن تعداد زیادی چوب در دیوارها و نیز ریز زغال‌های موجود در ملاط گچی به کار رفته در دیوارها و گنبدهای بنا را ارائه می‌کند.

مدیر پایگاه جهانی منظر ساسانی فارس فیروزآباد و سروستان ادامه داد: نقطه‌ قوت این پژوهش استفاده از دو روش جدید موسوم به ویگل مچینگ و آر کمباین بوده که خطای سال‌یابی را بسیار کاهش داده و سن بسیار دقیقی دارد که نتایج این پژوهش نشان می‌دهد عملیات ساخت‌ وساز یا بازسازی مهمی در فاصله‌ سال‌های ۶۵۸ تا ۶۸۳ میلادی یعنی در زمان تاخت‌ و تاز اعراب در ایران انجام‌ شده است.

او افزود: این یافته سن پیشنهادی لیونل بیر که سروستان را به دوره‌ عباسی نسبت می‌دهد حدود دو قرن به گذشته بازمی‌گرداند و به نظر می‌رسد که بنای سروستان یک طرح معماری متعلق به پایان دوره‌ ساسانی بوده که در همان زمان آغازشده و در سه دهه‌ پس از ورود اعراب به پایان رسیده است.

عسکری چاوردی اضافه کرد: این بنا را می‌توان به معنای واقعی یک میراث ساسانی در دوره اسلامی به شمار آورد و ساخت چنین بنای بزرگ و پیچیده‌ای در این زمان نشان می‌دهد که حداقل بخش‌هایی از فارس در زمان ورود اعراب از ثبات سیاسی بهره‌مند بوده است.

انتهای پیام/ت