به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، دکتر سامان حیدری گوران سرپرست هیات باستان شناسی در تشریح جزییات این کشف مهم باستانی، اظهار کرد: با توجه به مجوزی که چندی پیش از پژوهشگاه میراث فرهنگی گرفتیم، کار بررسی منطقه سنگ معدن کرمانشاه به مدت یک هفته از یکم تا هشتم آبان انجام گرفت.

وی افزود: طی بررسی پیمایشی یک هفته‌ای در این منطقه ده‌ها تبر سنگی، ساطور ابزار و سنگ مادر مربوط به دوره پارینه سنگی کهن کشف شد که با توجه به ویژگی‌های تکنیکی و گونه شناسی مربوط با دوره آشولی هستند.

این باستان شناس با بیان اینکه پس از ۶۰ سال این برای اولین بار است که ابزار مربوط به دوره پارینه سنگی در کرمانشاه کشف می‌شود، گفت: در دهه ۱۹۶۰ میلادی هیاتی به سرپرستی رابرت بریدوود از دانشگاه شیکاگو آمریکا موفق شدند یک قطعه تبرسنگی را در منطقه روستای گاکیه کشف کنند و از آن زمان تاکنون گزارشی از کشف اینگونه ابزار در کرمانشاه نبوده است.

وی اضافه کرد: تبرسنگی‌ها ابزار‌هایی سنگی مربوط به دوره پارینه سنگی کهن هستند که در بازه زمانی ۲۵۰ هزار سال تا ۱.۵ میلیون سال پیش ساخته می‌شده اند.

حیدری گوران ادامه داد: اکنون پس از حدود شش دهه ده‌ها قطعه ابزار سنگی مربوط به دوره پارینه سنگی کهن در منطقه سنگ معدن واقع در جنوب غربی شهر کرمانشاه کشف شده است.

به گفته این باستان شناس کرمانشاهی، از آنجایی که در حال حاضر تاریخ نگاری مطلقی برای این استقرار انسانی وجود ندارد، نمی‌توان تاریخ دقیقی برای ساخت این ابزار‌ها اعلام کرد، اما احتمالا می‌توان تاریخی در حدود ۷۰۰ هزار سال تا یک میلیون سال قبل را برای محوطه سنگ معدن پیش بینی کرد.

وی با اشاره به اهمیت بالای این کشف باستان شناسی، عنوان کرد: اهمیت این کشف از آنجاست که نشان می‌دهد توالی سکونتی یا استقرار انسان‌ریخت‌ها از دوره پارینه سنگی کهن یعنی از حدود یک میلیون سال پیش تا دوره‌های بعد مثل پارینه سنگی میانی، نوین، فراپارینه سنگی و نوسنگی و پس از آن در این منطقه وجود داشته است.

حیدری گوران یادآورشد: باتوجه به اینکه مسئله گسترش انسان‌ریخت از حدود ۲.۵ میلیون سال پیش از قاره آفریقا به منطقه اوراسیا برای باستان شناسان اهمیت زیادی دارد، کشف محوطه پارینه سنگی کهن سنگ معدن کرمانشاه در واقع نقشه گسترش انسان‌های اولیه به منطقه اوراسیا را بهبود می‌بخشد و در این میان سرزمین ایران، زاگرس مرکزی و دشت کرمانشاه در جریان موضوع دگرگشت انسان‌ریخت‌ها نقش آفرینی می‌کند.

وی ادامه داد: این محوطه، مجموعه‌ای بزرگ و یکدست است که در مقام مقایسه با محوطه‌های مشابه در ایران بسیار منحصر بفرد است و نشان می‌دهد انسان‌ها برای مدت طولانی اینجا می‌زیسته اند، اما اینکه دقیقا نحوه زیست آن‌ها چگونه بوده و تمرکز آن‌ها بر چه نوع غذایی بوده را هنوز نمی‌دانیم.

این باستان شناس پارینه سنگی اضافه کرد: احتمالا سازندگان ابزار‌های سنگ معدن انسان‌ریخت‌هایی موسوم به "هوموارکتوس" بوده اند، هرچند گروه‌های دیگری هم از این نوع ابزار‌ها می‌ساخته اند، اما باتوجه به وجود محوطه‌های مشابه در بخش‌هایی دیگر از آسیا این احتمال که هوموارکتوس این ابزار‌ها را ساخته اند، فراوان است.

وی خاطرنشان کرد: طبق کاوش‌ها و بررسی‌هایی که تاکنون در کرمانشاه صورت یافته، می‌دانیم که این منطقه همواره جایی بوده که انسان‌ریخت‌ها به آن توجه داشته اند که این به کیفیت شرایط زیست محیطی این منطقه بر می‌گردد که از کیفیت بالایی برخوردار است و منابع آب و سنگ غنی داشته است.

حیدری گوران افزود: وجود دشت بسیار حاصلخیز کرمانشاه، چشمه‌ها و رودخانه‌های متعدد و منابع سنگ، این گروه‌های انسانی را به اینجا جذب کرده است.

وی با ابزار تاسف از آسیب‌هایی که ساخت و ساز‌های چند دهه اخیر به این محوطه مهم باستان شناسی وارد کرده، گفت: براساس بررسی‌های اخیر متوجه شدیم که متاسفانه روند روبه رشد بسیار بالای ساخت و ساز شهری بخش‌های عمده‌ای از این محوطه را از بین برده است.

منبع ایسنا

انتهای پیام/پ