به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان،  عبدالرضا نصاری بازیگری که به تازگی با یکی از نقش‌های اصلی سریال «سرجوخه» به تلویزیون آمده، سال‌ها خاک صحنه خورده و دانش آموخته رشته کارگردانی تئاتر است. او به واسطه تجارب تئاتری اش اکنون داوری جشنواره تئاتر اروند را نیز بر عهده دارد. نصاری علاوه بر بازی در نمایش‌های مختلف در زادگاهش آبادان، تجربه اجرا و گویندگی هم دارد. وی که اکنون مشغول بازی در سریال «نجلا ۲» است، بازی در آثار نمایشی همچون فصل اول «نجلا»، «دلدادگان»، «تک تیرانداز» و «آفتاب نیمه شب» را در کارنامه هنری‌اش دارد. بازی در سریال «سرجوخه» در نقش «شهروز» که از همکاران سایت شرط بندی کاراکتر اصلی سریال است، سبب شد تا با این بازیگر گفتگو کنیم.

بیشتربخوانید

• بیوگرافی بازیگران سریال سرجوخه

با فیلم «تک تیرانداز» مهمان سینما‌های کشور هستید. این تجربه همکاری چگونه اتفاق افتاد و بازتاب مخاطب را چگونه دیدید؟
تابستان سال ۹۸ که مشغول بازی در سریال «نجلا» بودم، از دفتر آقای اصغری به من زنگ زدند و ابتدا پاسخم منفی بود، چون از این که بعد از «به وقت شام» و «نجلا» دوباره نقشی را بر عهده بگیرم که عربی صحبت می‌کرد، هراس داشتم. دوستان لطف داشتند و چند بار تماس گرفتند و بعد از نشست با علی غفاری کارگردان «تک تیرانداز»، تصمیم گرفتم فیلم نامه را بخوانم و روز بعد سریع گفتم که در خدمت شما هستم، چون این نقش با تمام افسران عراقی که در فیلم‌های سینمایی یا سریال‌ها دیده بودیم، متفاوت و خوب شخصیت‌پردازی شده بود.

چرا «تک تیرانداز» زیاد فروش نداشت؟
شاید اولین دلیل آن نبود تبلیغات مناسب باشد. همه می‌دانیم تبلیغات و شکل آن چقدر در ترویج و دیده شدن یک اثر یا کالا مهم است و چه بسیار کار‌های متوسط یا ضعیفی که با تبلیغات قوی به فروش بالایی دست پیدا کردند. مسئله دوم پخش فیلم در دو نوبت از تلویزیون در نوروز بود. شبکه‌های ماهواره‌ای و سایت‌های داخلی هم به شکل غیر قانونی اقدام به عرضه فیلم کردند. واقعیت موجود دیگر نگاه مردم به تولیداتی است که در زمینه دفاع مقدس عرضه می‌شود و انتظار می‌رود قوی‌تر و با جذابیت بیشتری کار شود تا توان رقابت با دیگر تولیدات را داشته باشد.

چگونه با نقش شهروز «سرجوخه» گره خوردید؟
«شهروز» پیچیدگی‌های زیادی دارد. او از هوش بالایی برخوردار است، مدیریت زمان و مکان را می‌داند و برای پیشبرد اهدافش با آرامش و هوشمندی کار می‌کند. جایگاه «شهروز» در فیلم‌نامه مشخص است؛ شخصیتی جذاب با شعاع رابطه‌ای فراوان و مصمم برای رسیدن به هدفی که می‌خواهد.

یکی از ویژگی‌های بازیگران تئاتر این است که قبل از رفتن سراغ یک نقش، برایش پیش شخصیت تعریف می‌کنند. درباره نقش «شهروز» چنین تجربه‌ای داشتید؟
هر بازیگر شیوه‌ای برای رسیدن به نقش دارد. یکی از اتفاق‌های مهمی که در پروژه «سرجوخه» رخ داد، پیش تولید و تمرین شخصیت‌ها در کنار بازیگردان و کارگردان بود. حدود دو ماه تمرین و دورخوانی به شیوه تمرین‌های تئاتر برای رسیدن به نقش کمک زیادی کرد.

چیزی که ما روی آنتن می‌بینیم، چقدر از توانایی تان است؟
سعی من و هر بازیگری ارائه بهترین بازی برای هر نقشی است. تلاش کردم هر آن چه را که باید «شهروز» داشته باشد، به نمایش بگذارم. چالش در بازیگری را دوست دارم و می‌پذیرم، چون چه از نظر جسمی و چه فکری، هر نقشی تجربه‌ای برای بهتر شدن و حرکت به سمت آینده بهتر است.

کار در شرایط کرونا برای تان سخت بود؟
برای همه دشوار و بسیار سخت بود، به خصوص برای بازیگری که باید بدون ماسک باشد و همه عوامل با او در ارتباط هستند. وقتی خبری درباره کرونا می‌شنیدم، یا یکی از همکاران ما درگیر کرونا می‌شد، استرس من بیشتر می‌شد و بعد تصمیم گرفتم اخبار کرونا را دنبال نکنم و فقط سعی کردم رعایت کنم.

«شهروز» چه جایگاهی در کارنامه تان دارد؟
هر نقشی که بازیگر بازی می‌کند، برای او خاص و ویژه است. «شهروز» هم برای من ویژه و از آن نقش‌هایی است که بسیار دوست داشتم، با آن زندگی کردم و در زمان تولید پروژه، همه جا با من بود. در حقیقت «شهروز» به عبدالرضا نصاری کمک کرد که دیده شود.

چقدر به بازی در فیلم و سریال‌های امنیتی علاقه مندید؟
کار‌های امنیتی و جاسوسی جذابیت‌های خاص خود را دارند. در این نوع کار‌ها هم فکر و هم جسم شما به چالش کشیده می‌شوند. نقش‌های این گونه آثار جذاب هستند و در ذهن تماشاگر ماندگار می‌شوند.

به گذشته سفر کنیم. زمانی که فعالیت تان را از زادگاه تان آبادان در عرصه کارگردانی، نویسندگی، بازیگری و اجرا آغاز کردید.
زادگاه من آبادان است، اما به اقتضای جنگ تحمیلی، ناچار به مهاجرت از آبادان شدیم. از دوران مدرسه و در استان بوشهر بازیگری را شروع کردم و بعد از گذراندن دوره کارشناسی در شیراز به آبادان برگشتم و در رادیو و تلویزیون به عنوان مجری، نویسنده و بازیگر مشغول کار شدم. به فعالیت در تئاتر هم می‌پرداختم و در جشنواره‌های مختلف با دوستان و همکاران تئاتری همراه بودم. بعد تصمیم گرفتم ادامه تحصیل دهم و دوره کارشناسی ارشد را در دانشگاه هنر تهران ادامه دادم.

خیلی از علاقه‌مندان شهرستانی، امیدی به ورود حرفه‌ای به این عرصه ندارند. به عنوان یک جوان موفق از تجربه‌های کاری تان در این حرفه برای مان بگویید.
عشق به کار، خواسته و تلاش باعث موفقیت هر شخصی می‌شود. نباید ناامید شد و اگر چیزی را می‌خواهیم، باید برای آن تلاش کنیم. اگر تلاش نکنیم، یعنی برای مان اهمیت ندارد. باید تجربه و علم کسب کنیم و به آینده امیدوار باشیم. قرار نیست همه تجربیات ما موفق باشد و شکست باعث می‌شود یک پله به سمت خواسته مان حرکت کنیم.

اگر در نقش‌های منفی جا بیفتید، خطر به تکرار افتادن وجود دارد. نگران این نیستید که اغلب پیشنهاد‌های تان به این سمت برود؟
برای بازیگر خیلی فرقی نمی‌کند و این موضوع برای نقش مثبت هم وجود دارد. باید ببینم در چه ظرفی قرار می‌گیرم و آیا آن ظرف تکراری است یا خیر؟ اگر نقش خوب پردازش شود حتی نقش منفی هم می‌تواند شخصیت اول یا قهرمان باشد.

منبع: روزنامه خراسان 

انتهای پیام/