به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از ibelieveinsci؛ همه کسانی که زمان پرتاب آپولو در دهه ۱۹۷۰ را شاهد بودند یا پس از آن دوران زندگی کردند، این تصور را داشتند که ساختمان یا ایستگاه‌هایی در ماه ساخته شده باشد. اما با توجه به اینکه بیش از ۳۰ سال از آغاز این ماموریت می‌گذرد و هیچ پیشرفت قابل توجهی رخ نداده، این درست است که فرض کنیم به این زودی‌ها هیچ شهرکی در ماه وجود نخواهد داشت.

اما آیا اگر بتوانید زندگی کنید، به تعطیلات بروید و روی ماه کار کنید، عالی نیست؟ فرض کنید می‌خواستیم ماه را مکانی برای زندگی خودمان کنیم. برخی از نیاز‌های اساسی وجود دارد که ماه نشینان اگر قصد داشته باشند برای مدت طولانی در این قمر زندگی کنند، باید از آن‌ها مراقبت کنند. این اصول اولیه عبارتند از: هوای قابل تنفس، آب، غذا، پناهگاه و انرژی.

ایده آل است که تا حد امکان از خود ماه این منابع را دریافت کنیم، زیرا هزینه‌های حمل و نقل به ماه باورنکردنی و رقمی در حدود ۵۰ هزار دلار در هر پوند (تقریباً نیم کیلوگرم ۰.۴۵۳) است. به عنوان مثال، یک گالن آب با وزن حدود هشت پوند (۳.۶۳ کیلوگرم) برای ارسال به ماه ۴۰۰ هزار دلار هزینه دارد! با این نرخ‌ها، قرار است تا حد امکان کمتر بار به ماه حمل ببریم و زمانی که به آنجا می‌رسیم تا جایی که می‌توانیم تولید محصولات داشته باشیم.

کشف هوا و آب در ماه

دریافت هوای قابل تنفس در ماه نسبتاً آسان است، زیرا خاک آن حاوی اکسیژن است که می‌توان آن را با استفاده از گرما و برق استخراج کرد.

پیدا کرن آب، اما دشوارتر است، اکنون شواهدی وجود دارد که ممکن است آب به شکل یخ در قطب جنوب ماه مدفون باشد. در این صورت کشف آب می‌تواند امکان پذیر باشد و بسیاری از مشکلات را حل کند. آب برای شرب و آبیاری ضروری است و همچنین می‌تواند به هیدروژن و اکسیژن تبدیل شود تا به عنوان سوخت موشک مورد استفاده قرار گیرد.

اگر آب در ماه در دسترس نباشد، باید از زمین وارد شود. یکی از راه‌های اجرای این کار، ارسال هیدروژن مایع از زمین به ماه و سپس واکنش با اکسیژن استخراج شده از خاک ماه برای تشکیل آب است. از آنجایی که مولکول‌های آب از ۶۷ درصد اکسیژن و ۳۳ درصد هیدروژن تشکیل شده اند، این ممکن است ارزان‌ترین راه برای رساندن آب به ماه باشد. علاوه بر یک ویژگی جانبی، هیدروژن می‌تواند با اکسیژن موجود در پیل سوختی واکنش داده و در حین تولید آب، الکتریسیته تولید کند.

تامین غذا در ماه

تامین غذا نیز مشکل ساز است. یک نفر در سال ۴۵۰ پوند (۲۰۴ کیلوگرم) غذای خشک می‌خورد. یک اجتماع کوچک از مردم به چندین تن غذا نیاز دارند و اولین ایده‌ای که هرکسی می‌تواند داشته باشد این است که غذا را در ماه پرورش دهد. ما اینگونه فکر می‌کنیم، زیرا در اینجا روی زمین مواد شیمیایی مانند کربن و نیتروژن به طور رایگان در جو و مواد معدنی به طور رایگان در خاک زمین در دسترس هستند.

یک تن گندم متشکل از یک تن کربن، نیتروژن، اکسیژن، هیدروژن، پتاسیم، فسفر و ... است و برای رشد یک تن گندم، تمام مواد شیمیایی که به راحتی در ماه در دسترس نیستند باید وارد این قمر شوند. اما هنگامی که اولین محصول برداشت شد و تا زمانی که جمعیت پایدار باشد، می‌توان از مواد شیمیایی در یک چرخه طبیعی دوباره استفاده کرد.

این گیاه رشد می‌کند، انسان آن را می‌خورد و سپس آن را به صورت مواد زائد جامد، مواد زائد مایع و دی اکسید کربن در تنفس دفع می‌کند، سپس مواد زائد این گروه بعدی از گیاهان را تغذیه می‌کند. اما برای شروع چرخه هنوز باید تن‌ها غذا یا مواد شیمیایی را به ماه برسانیم.

پناهگاهی برای ماه نشینان

در مورد پناهگاه، احتمالاً اولین پناهگاه‌ها ساختمان‌های بادی بوده که از زمین وارد شده اند، اما تحقیقات زیادی در مورد امکان ساخت ساختمان‌های سرامیکی و فلزی در ماه انجام شده است. انرژی در ماه چالش جالبی است. ممکن است بتوان سلول‌های خورشیدی را در ماه ساخت، اما نور خورشید فقط برای بخشی از زمان در دسترس است. همانطور که قبلا ذکر شد، هیدروژن و اکسیژن می‌توانند در یک پیل سوختی برای تولید برق واکنش نشان دهند. استفاده از اورانیوم استخراج شده در ماه، یکی دیگر از امکان‌های انرژی هسته‌ای است.

با تمام این اطلاعات، ما می‌دانیم که چرا در حال حاضر هیچ شهرکی در ماه وجود ندارد! اما فرض کنید می‌خواهیم یک شهرک خودکفا در ماه با ۱۰۰ نفر ایجاد کنیم و همچنین تصور کنید که برای شروع ساخت شهرک، موارد زیر برای هر نفر به ماه ارسال شده است:

یک فرد ۲۰۰ پوندی (حدود ۹۱ کیلوگرم).
بسته بندی مواد غذایی اولیه یا مواد شیمیایی برای رشد مواد غذایی، ۵۰۰ پوند (حدود ۲۲۷ کیلوگرم).
پناهگاه و تجهیزات اولیه، ۱۰۰۰ پوند (حدود ۴۵۳.۶ کیلوگرم).
تجهیزات تولید، ۱۰۰۰ پوند.

مجموع: حدود ۳۰۰۰ پوند (۱۳۶۰ کیلوگرم) برای هر نفر و ۳۰۰ هزار پوند (حدود ۱۳۶۰۷۷ کیلوگرم) در هر کلنی.

با هزینه ۵۰ هزار دلار به ازای هر پوند، تنها ۱۵ میلیارد دلار هزینه حمل و نقل خواهد بود. تا زمانی که هزینه‌های طراحی، توسعه، مواد، آموزش، پرسنل و اداری را در نظر بگیرید، مقدار واقعی موادی که باید ارسال شود، صرف نظر از زمان و پولی که صرف وارد کردن ایستگاه فضایی بین المللی به مدار پایین زمین شده را در نظر بگیرید، متوجه خواهید شد که ساخت و نگهداری یک شهرک در ماه صد‌ها میلیارد هزینه خواهد داشت.

گزارش از مائده زمان فشمی

انتهای پیام/