به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد ، دوسال از شروع ویروس کرونا می‌گذرد و جامعه همچنان درگیر و دار آسیب‌های جدی اقتصادی، اجتماعی و خانوادگی است تغییر سبک زندگی و حضور اجباری در منزل، یکی دیگر از پیامد‌های کروناست که موجب افزایش آمار خشونت خانگی شده است.

مشکلات اقتصادی به دلیل عدم فعالیت‌های کاری مردان، فشار زیادی را بر خانواده متحمل می‌کند و همین مسئله باعث می‌شود تا آستانه تحمل آن‌ها پایین آمده و رفتار‌های خشونت آمیز افزایش پیدا کند.

بیشتر بخوانید

• خشونت علیه  زنان آبسه چرکینی علیه زنان

بسیاری از زوجین به دلیل مدت زمان طولانی تری که در کنار یکدیگر به سر می‌برند و عدم آگاهی نسبت به مهارت‌های زناشویی بیش از سایرین دچار تنش می‌شوند و گاهی این تنش‌ها به خشونت ختم می‌شود و البته اکثر قربانیان این تنش‌ها زنان هستند.

فریادهای  بی صدای زنان

خشونت علیه زنان گسترده‌ترین نقض حقوق اساسی در جهان است یک سوم زنان در جهان مدعی این هستند که در طول زندگی خود دچار نوعی خشونت اعم از اخلاقی، جسمی و یا جنسی شده‌اند بخش گسترده‌ای از خشونت‌ها به دلایل مختلف از جمله ناآگاهی، مصونیت از مجازات و خجالت از خشونت اطرافیان گزارش نشده، باقی می‌ماند.

سازمان بهزیستی کشور آمار دقیقی از میزان خشونت‌های خانگی منتشر نکرده و اساسا انتشار آمار دقیق نیز پیچیدگی‌های خاص خود را دارد، زیرا احتمال دارد افشای خشونت یا سوء‌استفاده برای قربانیان به دلایل مختلف مانند ترس از انگ اجتماعی به ویژه در سوءاستفاده‌های جنسی از سوی اعضای خانواده، ترس از دست دادن پشتوانه اقتصادی به واسطه وابستگی به پول طرف مقابل یا نداشتن مهارت، شرم و احساس گناه یا ترس از خشم و عصبانیت طرف مقابل هنگام افشای خشونت، ناآگاهی از سازمان‌های حمایت یا سن کم یا دیگر علت‌ها، صورت نگیرد.

بیشتر بخوانید

• بیمه مشاوره ای زنان یک ضرورت است
• توقف خشونت علیه زنان،صلح جهانی را دربردارد
• برگزاری نشست کمیسیون  تخصصی نقد و بررسی تامین امنیت زنان

زخم های کهنه 

خانم دلداری که ۱۸ سال از زندگی مشترکش می‌گذرد  بار‌ها توسط همسرش مورد آزار و اذیت جسمی قرار گرفته است می‌گوید: رفتار‌های خشن همسرم از دوران عقد شروع شد وقتی که با تمام امید و آرزو  زندگی جدیدم را شروع کردم در کوچکترین مسائل با همسرم دعوا و درگیری‌های لفظی داشتیم  که بار‌ها به درگیری‌های فیزیکی و قهر‌های طولانی مدت به خانه پدرم ختم می‌شد.

وی اضافه می‌کنند: هربار که به خانواده اش گلایه می‌کردم مرا به ادامه زندگی و سکوت راهنمایی می‌کردند تا اینکه الان پس از 18 سال  دیگر طاقتم سر آمده است و قصد دارم طلاق بگیرم.

 سکوت در برابر خشونت  مشکلی را برطرف نمی کند

سمیرا داوطلب وکیل پایه یک دادگستری درخصوص این پرونده می‌گوید: اشتباه  خانم دلداری از جایی شروع شد که وقتی رفتارهای نابهنجار همسرش را دید باید فورا به روانشناس و مشاوره‌های خانواده مراجعه می‌کرد سکوت زن در چنین مواردی نه تنها صبوری کردن نیست  بلکه  ضعف او را نشان می‌دهد و رفتار مرد را جریح تر می‌کند.

وی اضافه می‌کند: زیرا مرد می‌پندارد در هر ناملایمتی باید متوسل به زور شود تا زن آرام گیرد و سکوت کند؛ زخم‌های زن و شوهری اگر کهنه شوند تبدیل به آبسه چرکینی می‌شوند که دیگر قابل حل نیست لذا به زنان توصیه می‌شود سطح آگاهی خود را ارتقا دهند و رفتار مناسب در مقابل همسر را بیاموزند .

وکیل پایه یک دادگستری بیان می‌کند:طلاق اخرین راه حل برای خانواده است در حالیکه امروزه از آن به عنوان  اولین راه حل یاد می‌شود. مشکلات را باید حل کرد و قطعا با شیوه صحیح روابط بین زن و شوهری خشونت‌های خانگی قابل اصلاح هستند.

مساله خشونت در خانواده باید حل شود نه اینکه با سکوت آن را به حال خود رهاکرد، زیرا زنان با تحمل و سکوت در واقع منجر به سوق دادن مردان به سمت خشونت می‌شوند البته این به معنی این نیست که راه حل آن  در دستگاه‌های قضایی پیدا می‌شود، بهترین روش، مراجعه به روانشناس درمانگر جهت مشاوره‌های خانوادگی و اصلاح رفتار است که باید ریشه خشونت شناخته شود  تا  بتوان به ثبات و آرامش در زندگی دست یافت.

ساده‌ترین راه بهترین راه نیست

به دلیل ناآگاهی نسبت به برخی از قوانین، زنان با کوچکترین مسأله به مراکز کیفری مراجعه کرده و علیه خانواده و معمولاً همسر خود، شکایت می‌کنند  و ساختار خانواده را شکننده می‌کنند امروزه حجم عمد‌ه‌ای از پرونده‌های قضایی شکایات زنان علیه همسرانشان است. اما سوال اینجاست آیا مراجعه به مراکز کیفری می‌تواند مشگل گشای اینگونه رفتار‌ها باشد یا اینکه مراجعه بی موقع به دستگاه‌های قضایی رفتار‌های مرد را تشدید می‌کند و حرمت بین زن وشوهر ریخته می‌شود بدون اینکه مشکلی برطرف شود؟

باید این نکته ظریف را مد نظر قراردادکه همیشه ساده‌ترین راه بهترین راه نیست. در قدم اول پس از خشونت همسر باید حتما نزد روانشناس درمانگر بروید اگر مراحل روانشناسی بیماری خشونت را درمان نکرد به دستگاه‌های قضایی و اورژانس اجتماعی مراجعه کنید.

چرا ۴ آذر روز خشونت علیه زنان نام گرفت؟

۲۵ نوامبر سال ۱۹۶۰ سه خواهر اهل جمهوری دومینیکن با نام خواهران "میرابل" پس از ماه‌ها شکنجه، سرانجام توسط سازمان امنیت ارتش این کشور به قتل رسیدند. جرم این سه خواهر، شرکت در فعالیت‌های سیاسی بود، ۲۱ سال بعد یعنی سال ۱۹۸۱ در همایشی که در پایتخت کشور کلمبیا برگزار شد پیشنهاد داده شد روز قتل خواهران میرابل به عنوان "منع خشونت علیه زنان "نامگذاری شود.

۴ آذر مصادف با ۲۵ نوامبر روز" منع خشونت علیه زنان " نامگذاری می‌شود مقایسه سال‌های قبل و بعد از کرونا نشان از صعودی شدن خشونت‌های خانگی دارد.

حالا  جهان در حالی روز چهارشنبه روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان را جشن می‌گیرد که هیچ کشوری از ویروس کرونا و همچنین آفت خشونت خانگی علیه زنان که در دوران قرنطینه افزایش یافته، مصون نمانده است.

کمپین دبیرکل ملل متحد در رابطه با پایان دادن به خشونت علیه زنان بیست و پنجم هر ماه را به عنوان روز نارنجی؛ یعنی روز اقدام برای ارتقای آگاهی و پیشگیری از خشونت علیه زنان و دختران نام‌گذاری کرده است.

افزایش ۲۸ درصدی خشونت خانگی در دوران کرونا 

شهره شاهرودی معاون امور اجتماعی بهزیستی خراسان رضوی  می‌گوید:خشونت علیه زنان هم علت و هم معلول نابرابری و تبعیض جنسیتی است گاهی اوقات خود فردی که مورد خشونت واقع شده نقش در خشونت دارد.

وی اضافه می‌کند: بیشترین آمار خشونت‌های خانگی در سال‌های قبل کرونا جسمی بوده، ولی سال ۹۹ که اوج  درگیری با کرونا و پیامد‌های منفی اقتصادی را به همراه داشته  خشونت  خانگی از نوع روانی گزارش شده است.

معاون امور اجتماعی بهزیستی خراسان رضوی ادامه می‌دهد: مقایسه  آماری در گزارشات وارد شده به  بهزیستی و اورژانس اجتماعی در بین سال‌های ۹۸ و ۹۹  حکایت از  رشد ۲۸ درصدی  خشونت روانی در خراسان رضوی را دارد.

شاهرودی بیان می‌کند: علل خشونت علیه زنان تک بعدی نیست مشکلات اقتصادی، قرنطینه طولانی مدت، خستگی و فرسودگی، مصرف موادمخدر و اختلالات روانی از دلایل افزایش خشونت خانگی همزمان با شیوع کرونا است.

وی تصریح می کند:علاوه بر خشونت‌هایی که در خانواده بر زنان وارد می‌شود؛ محیط‌های نا امن اجتماعی نیز صدمات جسمی و روانی بیشماری را بر آن‌ها وارد می‌کنند.

معاون امور اجتماعی بهزیستی خراسان رضوی تاکید کرد:خشونت علیه زنان هرگونه عمل خشن مبتنی بر جنسیت است که با هدف آسیب رساندن به آنان صورت میگیرد و ممکن است شامل اشکال مختلف جسمی، روانی، تحمیل محدودیت‌های مالی، ممانعت از پیشرفت‌های شغلی و ارتقای توانایی‌های فردی و بی اعتنایی به آن‌ها باشد.

در روز‌هایی کرونایی خویشتن‌داری را تقویت کنیم

ناهید ملکی روانشناس رفتار درمان  می‌گوید: آگاهی به این موضوع که باید بدانیم این خشم تبدیل به خشونت نشود مهم است و باید در شرایط مختلف خودمان را کنترل کنیم.

وی اضافه می‌کند:به طور یقین در هر چالش و مصیبتی گزینه‌ای برای رشد انسان‌ها وجود دارد، توصیه دوم خودآگاهی است هر چقدر افراد نسبت به این موضوع آگاه باشند که در کرونا خشم را تجربه می‌کنند باید تلاش کنند این تجربه هیجانی تبدیل به تجربه رفتاری نشود.

این روانشناس  رفتار درمان  ادامه می دهد: باید افراد در دوران کرونا دیگرآگاه باشند، مرد خانه بداند که زن خانه هم در کرونا روز‌های پرالتهابی را می‌گذراند، والد بداند فرزندان هم روز‌های سختی را طی می‌کنند و این همدلی جمعی و تلاش برای درک متقابل می‌تواند در کنار خودآگاهی کمک کند تا بهتر از قبل عمل کنند.

ملکی بیان می کند: در کنار همه این موارد داشتن تحرک بدنی لازم است، در علوم فیزیولوژی، زیست‌شناسی و روانشناسی بر این موضوع تاکید می‌شود و به عنوان یکی از مهم‌ترین راه‌های تخلیه هیجان منفی و خشم است، یک هیجان منفی می‌تواند به کمک تحرک بدنی تخلیه شود و تحرک بدنی در خانه اهمیت بالایی دارد و حس انسجام جمعی، همدلی درونی و نشاط را در خانواده تقویت می‌کند.

متاسفانه در قانون ما تا به امروز مجازاتی برای خشونت بر زنان به طور مشخص وضع نشده است، خشونت بر زنان به معنای فرودست انگاری زنان و ظلم بر آنان به دلیل این تصور است، باید نگاه‌ها را از بدو تولد به یک دختر تغییر دهیم تا خشونت‌های اجتماعی علیه زنان از بین برود.

تربیت فرزندان بر اساس تبعیض جنسیتی و ادبیات جنسیت زده از عوامل بازتولید خشونت علیه زنان در جامعه است ،شناخت عوامل تنش و درگیری در محیط خانواده و تلاش برای برقراری آرامش تا حد زیادی می تواند زنان را از قرار گرفتن در معرض خشونت دور نگه دارد .

گزارشگر: فاطمه غلامی

انتهای پیام// ف.غ