فوتبالیست‌هایی که بازیگر شدند
در میان فوتبالیست‌های جهان بازیکنانی بودند که با یک اتفاق مسیر زندگی‌شان تغییر کرده و وارد دنیای پرچالش‌تر دیگری مانند بازیگری شدند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از yardbarker، دوران فوتبال کوتاه است. برخی از افرادی که وارد این عرصه می‌شوند، به سختی به عنوان یک فوتبالیست حرفه‌ای بازی می‌کنند، و برخی حتی به این حد نمی‌رسند، و فعالیتشان تنها محدود به دانشگاه می‌شود، بنابراین این بازیکنان فوتبال یا یک زندگی عادی را در پیش می‌گیرند یا به تفسیر و تحلیل فوتبال در تلویزیون روی می‌آورند، اما برخی دیگر بازیگر می‌شوند. همیشه جایی در فیلم و تلویزیون برای مردان بزرگ و هولناک وجود دارد. در ادامه به تعدادی از بازیکنان فوتبالی که به بازیگری روی آوردند، اشاره شده است؛
دواین جانسون
داستان دواین جانسون معروف است. پس از بازی فوتبال در دانشگاه برای میامی هاریکنز، جانسون راه خانواده‌اش را ادامه داد و به یک کشتی‌گیر حرفه‌ای تبدیل شد اما در ادامه این مسیر با اتفاقی که برایش رخ داد او را با عنوان «راک» می‌شناختند. او به مرور خود را به بزرگترین ستاره WWE تبدیل کرد که به او فرصتی داد تا بازیگری را امتحان کرده و در این حرفه باقی بماند. اکنون او بدون شک بزرگترین ستاره اکشن جهان است.
برت رینولدز
در میان بسیاری از نقش‌های اصلی رینولدز، نقش پل کرو، بازیکن فوتبال در زندان در فیلم «طولانی‌ترین حیاط» بود. این اولین تلاش او در زمینه فوتبال و فیلم نبود. در دانشگاه، رینولدز در پست هافبک در ایالت فلوریدا بازی می‌کرد. متاسفانه جراحات شغلی او را از مسیر خارج کرد و او مجبور شد این ورزش را در حالی که هنوز در دانشگاه بود، کنار بگذارد. او که به دنبال چیزی برای زندگی‌اش بود، به بازیگری روی آورد.
مرلین اولسن
دوران فوتبال اولسن کمی بهتر از جانسون یا رینولدز پیش رفت. او از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۶ برای تیم لس آنجلس رامز در تکل دفاعی بازی کرد. این به اندازه کافی خوب بود که او را وارد تالار مشاهیر کرد. اولسن نیازی به حرفه بازیگری نداشت، اما ئارد این عرصه شد. هیچگاه فیلم‌ها او را به شهرت نرساندند و بازی در یک برنامه تلویزیونی به نام «پدر مورفی» باعث شهرت او شد.
جان ماتوزاک
ماتوزاک سرشار از پتانسیل بود، که باعث شد اولین بار در سال ۱۹۷۳ به عنوان دراف انتخاب شود. او پس از بازنشستگی به بازیگری روی آورد و توانست اندکی در این زمینه موفق باشد اما فرصت او برای بازیگری بسیار اندک بود و او در ۳۸ سالگی به دلیل مصرف بیش از حد مواد مخدر درگذشت.
الکس کاراس
پس از یک حرفه دانشگاهی در آیووا که او را به تالار مشاهیر فوتبال دانشگاهی رساند، کاراس به دیترویت رفت، جایی که تمام دوران حرفه‌ای خود در NFL را بازی کرد. موفقیت او در خط دفاعی تیم تمام دهه NFL همچنان ادامه داشت. به لطف حضور در شیر‌ها زمانی که جورج پلیمپتون کتاب «شیر کاغذی» را نوشت، کاراس کمی شهرت پیدا کرد. او از آن برای شروع به حضور در تلویزیون در برنامه‌هایی مانند «بازی مسابقه» استفاده کرد، اما در بازیگری نیز تلاش کرده و در سریال «وبستر» نقش پدر را بازی کرد. معروف‌ترین نقش او باید در نقش مونگو در «زین‌های شعله ور» باشد.
جیم براون
براون بازیکن برجسته فوتبال دوران خود بود. او به عنوان یک بازیکن دونده بر بازی مسلط بود و با یک دسته رکورد بازنشسته شد. با وجود این واقعیت است که او نسبتا جوان بازنشسته شد، زیرا حتی ۳۰ سال هم نداشت. ترک زودهنگام NFL به براون این فرصت را داد تا وارد حرفه بازیگری شود، جایی که او خیلی زود نقش مهمی در فیلم جنگی نمادین «دوجین کثیف» بازی کرد.
کارل وترز
ورز احتمالا بیشتر به دلیل بازی در نقش آپولو کرید بوکسور در فیلم‌های «راکی» یا شاید برای بازی در نقش یک گلف باز بازنشسته در «هپی گیلمور» شناخته شده است. با این حال در واقعیت، فوتبال بازی انتخابی وترز بود.
لایل آلزادو
آلزادو به خاطر حضور نسبتا شدید در زمین معروف بود، حتی الهام بخش NFL بود تا پرتاب کلاه ایمنی را به عنوان جریمه در نظر بگیرد. همانطور که گفته شد، او استعدادی داشت که با اشتیاق پیش برود، زیرا سه تیم All Pro را ساخت. آلزادو چندین نقش کوچک‌تر در نقش‌های بازیگری داشت، اما هرگز به‌طور کامل ظاهر نشد، نه اینکه تلاش نکرده باشد. آلزادو در کمدی به نام «یادگیری طناب‌ها» بازی کرد که در آن روز معلم دبیرستان و شب کشتی‌گیر حرفه‌ای بود.
باب گولیک
برادر باب، مایک، مسیر سنتی‌تری را طی کرد و تبدیل به مدیر سخنگو و مجری رادیویی برای ESPN شد. از سوی دیگر، باب قدرت خود را در بازیگری امتحان کرد. خیلی خوب پیش نرفت زیرا تنها نقش ثابت او در نقش شخصیتی به نام مایک در فیلمی غم انگیز بود.
جان آموس
آموس ساختار یک بازیکن فوتبال را داشت، اما این ورزش هرگز برای او کارساز نبود. پس از بازی در دانشگاه در ایالت کلرادو، او چند بار امتحان NFL انجام داد، اما هرگز به بازیکنی برای تیم تبدیل نشد. او دنیای فوتبال را ترک کرد و به بازیگری روی آورد و ابتدا به عنوان گوردی هواشناس در «نمایش مری تایلر مور» مورد توجه قرار گرفت اما در نهایت، او نقش‌های اصلی را در نمایش‌هایی مانند «زمان خوب» و «ریشه ها» دریافت کرد.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
