ﺑﺤﺮان ﻫﺎى ناشی از ﺳﺮﻃﺎن ﺳﺒﺐ ﻧﺎﻫﻤﺎهنگی ﻓﻜﺮ، ﺟﺴﻢ و روح میﺷﻮد، که در این زمان حمایت اجتماعی و خانوادگی در کمک به بیماران مبتلا به سرطان نقش تاثیرگذاری دارد.

باشگاه خبرنگاران جوان شیراز - پزشک و دانشیار آموزش بهداشت و ارتقای سلامت گروه بهداشت عمومی دانشکده بهداشت شیراز گفت: ﺳﺮﻃﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻴﻤﺎرى ﻫﺎى ﻣﺰﻣﻦ، ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮى ﺑﺮ روى اﻣﻴﺪ دارد، ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺳﺮﻃﺎن ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﺣﺴﺎس اﺿﻄﺮاب، ﺗﺮس و بی اﻋﺘﻤﺎدی ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ درﻣﺎن می ﺷﻮد.

او گفت: از سویی دیگر در طوب فرآیند درﻣﺎن اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎران نیز فرد با ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻇﺎﻫﺮى و ﻣﺸﻜﻼت روحی مواجه است. به گونه‌ای که یافته‌ها نشان می‌دهد اضطراب و افسردگی به عنوان یک پریشانی روانی رایج در اکثر بیماران مبتلا به سرطان دیده می‌شود.

دکتر طیبه رخشانی گفت: افسردگی و اضطراب باعث، کمبود انرژی و علاقه نسبت به ادامه درمان و کاهش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان، همچنین باعث اختلال در روابط بین فردی، درک سلامتی و علایم جسمی می‌شود.

او گفت: در مطالعه‌ای بروز اختلالات روانی را در مبتلایان به سرطان ۳۰ تا ۴۰درصد و ابتلا به استرس و اضطراب در مراحل اولیه معالجه را درحدود ۸۰ درصد گزارش کرده اند.

سرطان

دکتر رخشانی گفت: شیوع افسردگی نیز در مبتلایان به سرطان گزارش شده که با درد، پیشرفت بیماری، سطح وابستگی و افزایش ناتوانی، افزایش می‌یابد.

پزشک و دانشیار آموزش بهداشت و ارتقای سلامت گروه بهداشت عمومی دانشکده بهداشت شیراز گفت: اما در این میان ﺣﻤﺎﻳﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋی از ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎى ﻣﻬﻢ ﻣﺮاﻗﺒﺖ در بیماری ﺳﺮﻃﺎن اﺳﺖ. ﻣﻨﻈﻮر از ﺣﻤﺎﻳﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋی، ﺑﺮﻗﺮارى ﻳک ﺗﻌﺎﻣﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋی اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﻗﺮارى ارﺗﺒﺎط ﺷﺮوع ﻣی ﺷﻮد و ﺑﺎ ﺗﺪاوم آن، ﺑﻪ اﻳﺠﺎد ارﺗﺒﺎﻃی ﻫﻤﺪﻻﻧﻪ و در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﻳک ﺷﺒﻜﻪ اﻳﻤﻨی ﺑﺮاى ﺑﻴﻤﺎر ﻣی اﻧﺠﺎﻣﺪ.

او گفت: این سطح از ارﺗﺒﺎط ﺑﻪ اﻓﺮاد ﻛمک می ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ و اﺣﺴﺎس ﺑﻬﺘﺮى درﺑﺎره ﺧﻮد ﺑﺴﺎزﻧﺪ. اﻓﺰاﻳﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ، اﺣﺴﺎس ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﮔﺮوه، ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺗﻮاﻧﺎیی ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕی اﻧﺠﺎم وﻇﺎﻳﻒ ﺿﺮورى، ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺷﻜﺎل ﺣﻤﺎﻳﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋی در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣی ﺷﻮﺪ.

دکتر رخشانی گفت: ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ اﺟﺘﻤﺎعی ﻧﻘﺶ ﻋﻤﺪه اى در ﺗﻄﺎﺑﻖ و ﻛﻨﺎر آﻣﺪن ﺑﺎ ﺑﻴﻤﺎرى ﻫﺎى ﻣﺰﻣﻦ و ﺟﺪى، ﭼﻮن ﺳﺮﻃﺎن دارد.

او گفت: بنابراین به خانواده‌های که درگیر بیماران مبتلا به سرطان هستند، توصیه می‌شود به منظور افزایش روحیه و پیشگیری از انزوا و افسردگی در فرد مبتلا به سرطان، او را تنها نگذارند و سعی کنند ارتباطات خانوادگی و فامیلی با فرد بیمار را مدیریت کنند، به طوری که افرادی که از نظر عاطفی ارتباط خوبی می‌توانند با فرد بیمار داشته باشند و باعث القای حال خوب در فرد بشوند، او را تنها نگذارند و این حس را در فرد ایجاد کنند که ما کنار تو هستیم و از رسیدگی و کنار تو بودن خسته نمی‌شویم و کمک می‌کنیم نیاز‌های تو را برآورده کنیم تا احساس امنیت خاطر در فرد باقی بماند.

انتهای پیام/

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.