باشگاه خبرنگاران جوان -  در دومین روز از جشنواره فیلم فجر که فیلم‌های «علف‌زار» و «شادروان» در خانه جشنواره برای اهالی رسانه و منتقدان اکران شد، انتقاد‌ها به کیفیت آثار شدت گرفت.

علف‌زار با مرگ یک کودک ۶ ساله بر اثر شلیک اشتباه نیروی پلیس آغاز می‌شود. پای پژمان جمشیدی نقش اول فیلم و بازپرس پرونده هم در این اتفاق گیر است، زیرا پلیسی که دچار اشتباه شده، نیروی اوست. در ادامه پرونده نزاع در یک باغ در جلسه بازپرسی بررسی می‌شود. خانم‌های یک خانواده که پدر این خانواده شهردار است، در مهمانی که در آن باغ برپا بوده، مورد تجاوز مردانی قرار می‌گیرند که نقش مادران آن‌ها را مائده طهماسبی بازی می‌کند.

بازپرس پرونده اواسط جلسه بازرسی از سوی دادستان تهدید می‌شود تا پرونده را مختومه اعلام کند، زیرا شهردار گفته که پای اعتبار من در میان است. بازپرس ابتدا این مسئله را قبول نمی‌کند، سارا بهرامی بازیگر نقش سارا و عروس شهردار هم اصرار دارد که شکایت او پیگیری شود، بازپرس شکایت او را می‌پذیرد و برای پیگیری آن اعلام آمادگی می‌کند.

مسئله مهم در فیلمنامه علف‌زار تلاش نویسنده برای تطهیر کردن اعمالی است که اعضای خانواده آن را انجام داده اند. در این فیلم از مشروب خوردن و استخر مختلط چشم پوشی می‌شود و پلیس پای دفاع از زنانی می‌ایستد که در حین متاهل بودن دست به اعمال غیراخلاقی زده اند.

محمدرضا مقدسیان منتقد سینما به خبرنگار حاضر باشگاه خبرنگاران در خانه جشنواره چهلم گفت: فیلمسازان تلاش کرده اند تا موضوعات مختلف را به تصویر بکشند، اما مسائل در حد ایده باقی مانده است.

او معتقد است که فعلا زمان زیادی از جشنواره نگذشته و برای قضاوت درباره این رویداد خیلی زود است، اما در همین سه روز هم اثر شاخص از فیلمسازان اکران نشده و در بخش فیلمنامه نویسی هم اتفاق ویژه‌ای رقم نخورده است. علف‌زار هم نکته شاخصی نداشت.

مقدسیان با اشاره به بازی خوب جواد عزتی در فیلم مرد بازنده اظهار کرد: احساس میکنم شانس زیادی برای کاندید شدن در بخش بازیگری دارد. پژمان جمشیدی جرات به خرج می‌دهد و نقش‌های متفاوت را تجربه می‌کند. اما بازی بقیه بازیگران تا اینجا چشمگیر و شاخص نبوده است.

رضا منتظری منتقد با بیان اینکه علف‌زار کار بسیار متفاوتی بوده است، بازی بازیگران آن را عالی ارزیابی کرد که هر کدام از آن‌ها شانس کاندید شدن برای سیمرغ را دارند.

به گفته این منتقد فیلم شادوران اثر حسین نمازی در حد تله فیلم بود و به درد سینما نمی‌خورد. همچنین نمونه مشابه آن زیاد دیده شده است.

انتهای پیام/