ناصرپروانی گفت: غزل تنها بازمانده شعر کلاسیک فارسی است علیرغم چهارده پانزده قالبی که در این شعر وجود دارند. هنوز شاعران به دلیل ساختاری که این قالب در جایگاه شعر ایجاد کرده است،به سرودن در این قالب شعر اقبال دارند؛ از جمله آن‌ها می‌توان به نوع تمام شدن ابیات، پیروی از قافیه مشترک در بین فارسی زبانان هم جایگاهی دارد. شعر‌هایی که تاکنون در قالب غزل سروده شدند، ماندگاری بیشتری در شعر فارسی داشته اند.

او در این باره عنوان کرد که در غزل امروز در هر دهه تک ستاره‌هایی داشتیم از جمله آن‌ها می‌توان به حسین منزوی در دهه ۶۰، محمدعلی بهمنی در دهه ۷۰ و فاضل نظری در دهه ۸۰ اشاره کرد. به غیر از این افراد در مجموعه غزل‌هایی که ممکن است هر اهل قلم یا هر مخاطب عام شعری با آن مواجه شود غزل‌های بسیار زیبایی بخوانیم که در تراز ادبی بالایی قرار دارد.

شاعر با اشاره به زاویه دید شاعران امروزی با توصیه به شاعران جوان از آن ها خواست که در نگاه شعری خود به دنبال تغییر و تفاوت با سایر شاعران باشند و در جهانی که پر از عشق و مسائل زیباست هرچه با ذهن بازتری فکر کنند به مضامین بهتری دست پیدا می‌کنند.

او از آن ها خواست به دنبال واژه‌های دور از ذهن و جدید نباشند و با تغییر چیدمان واژه ها، در نگاه شعری خود تفاوت ایجاد کنند و در پی خلق اندیشه های جدید در شعر خود باشند.