طاهره حسینی هنرمند توانیاب رشته نقاشی در یک تصادف دچار ضایعه نخاعی شده است. او در شهر مشهد سکونت دارد. ده سال است که نشسته بر روی ویلچر، با تکنیک‌های مختلف نقاشی اثر هنری خلق می کند.

حسینی می‌گوید: دیده شدن توانمندی‌ها برای من مهم است. همین که اثرم فروش برود، انگیزه‌ام برای کار دوچندان می‌شود.

او که براساس علاقه و حس درونی به سمت هنر کشانده شده است، هنر را وسیله‌ای برای رسیدن به آرامش می‌داند. این هنرمند از مسئولین می‌خواهد که به هنرمندان توانیاب کمک کنند و آن‌ها را ببینند.

به گفته او یک عده خاص در بین معلولان بهزیستی به هنر می‌پردازند، بنابراین می‌توان برای این عده خاص جای رایگان اختصاص داد.

بهنام حسین پور هم هنرمند توانیاب در رشته معرق و منبت است که ده سال از فعالیت حرفه‌ای او می‌گذرد و در جشنواره‌های مختلف حائز رتبه شده است. او می‌گوید: معلولیت محدودیت نیست، اما تحقق این شعار برای معلولان با دشواری‌هایی روبروست.

حسین پور لیسانس مهندسی کشاورزی دارد و بعد از دانشگاه وارد حرفه معرق شده است.

به گفته خودش به کمک پدر و مادرش دانشگاه را گذرانده و بعد از مقطع کارشناسی رانندگی هم یاد گرفته است. او هم اکنون هنرجو دارد و در رشته معرق جوایز مختلف گرفته است.

حسین پور می‌گوید:‌ ای کاش نمایشگاه‌های بیشتری برگزار کنند تا آثار ما در آنجا ارائه شود و به فروش برسد. بعد از کرونا بازار کار ما در فضای مجازی دنبال شد، اما با مشکلات جدی مواجه بودیم.

عین الله نوروزی هم هنرمند شیرازی است که با ۲۰ درصد توان فیزیکی خود در رشته پیکر تراشی و مجسمه سازی با چوب کار می‌کند.

او در سال ۸۷ در راه برگشت از کربلا، در اثر یک سانحه دچار مسدومیت کمر و ضایعه نخاعی شده است. بعد از سه سال گوشه نشینی در کلاس‌های موسسات خیریه شرکت کرده و درحال حاضر با هنر خود در اجتماع فعالیت می‌کند. آثار او در برخی از جشنواره‌ها با آثار هنرمندان سالم رقابت می‌کند.

نوروزی خطاب به معلولان گفت: معلولیت محدودیت نیست، شما هم می‌توانید وارد اجتماع شوید و در عرصه‌های مختلف گام بردارید.