محققان دریافتند قبل از میانسالی، افراد مبتلا به اوتیسم با میزان مرگ و میر بالاتر از حد متوسط ​​هم به دلایل «طبیعی» مانند بیماری قلبی و هم به دلایل «غیرطبیعی» از جمله تصادفات و خودکشی مواجه می‌شوند. به نظر می‌رسد که علل غیرطبیعی خطر مرگ زودهنگام در افراد مبتلا به اختلال کم توجهی- بیش فعالی (ADHD) را افزایش می‌دهد.

این یافته‌ها از تجزیه و تحلیل ۲۷ مطالعه منتشر شده به دست آمده است. در حالی که این داده‌ها جدید نیستند، اما این بررسی همه آن‌ها را جمع‌آوری کرده و تصویری ثابت را ترسیم می‌کند مبنی بر اینکه افراد مبتلا به اوتیسم یا اختلال کم توجهی - بیش فعالی (ADHD) اغلب به دلایل قابل پیشگیری در سنین پایین جان خود را از دست می‌دهند.

محققان می‌گویند که برای رسیدگی به دلایلی که موجب مرگ زودهنگام جوانان مبتلا به اوتیسم، باید اقدامات بیشتری انجام داد. این دلایل از شرایط سلامت روان مانند اضطراب، عدم مشارکت اجتماعی تا مصرف مواد، اختلالات رفتاری، رژیم غذایی نامناسب و چاقی متغیر است.

مدت‌هاست که مشخص شده است افراد جوان مبتلا به اوتیسم در معرض افزایش خطر علل خاصی از مرگ هستند. تصادفات از جمله تصادف با خودرو یا غرق شدن از جمله آن‌ها است. محققان خاطرنشان کردند که کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب به سمت آب کشیده می‌شوند. تشنج‌های کشنده از دیگر علل شایع مرگ این افراد است، زیرا افراد مبتلا به اوتیسم شدیدتر، اغلب به صرع نیز مبتلا هستند.

«فران کاتالا لوپز» محقق ارشد این تحلیل جدید، می‌گوید: تنها در سال‌های اخیر است که مطالعات جمعیتی وسیعی به طیف وسیعی از علل طبیعی و غیرطبیعی مرگ در میان افراد مبتلا به اوتیسم پرداخته‌اند.

به عنوان مثال، یک مطالعه سوئدی در سال ۲۰۱۶ بیش از ۲۷ هزار فرد مبتلا به اوتیسم و ​​۲.۷ میلیون فرد بدون این اختلال را مورد بررسی قرار داد. این مطالعه نشان می‌دهد که به طور متوسط، افراد مبتلا به اوتیسم ۱۶ سال زودتر می‌مردند و خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی، سرطان و خودکشی در میان این افراد افزایش داشت. در میان افراد مبتلا به اوتیسم خفیف، میزان خودکشی حدود ۱۰ برابر جمعیت عمومی بود.

اکنون محققان در این تجزیه و تحلیل جدید، مطالعه محققان سوئدی به همراه ۲۶ مطالعه دیگر را که در مجموع شامل ۶۲۴ هزار نفر می‌شود، مورد بررسی قرار دادند. در ده‌ها مطالعه از مطالعه‌های یادشده این افراد تا سنین جوانی مورد پیگیری قرار گرفتند.

این تجزیه و تحلیل نشان داد که به طور متوسط، مرگ و میر افراد مبتلا به اوتیسم یا بیش فعالی بیش از دو برابر جمعیت عمومی بود. در میان افراد مبتلا به اوتیسم، خطرات مرگ ناشی از علل طبیعی، مانند ابتلا به سرطان و بیماری‌های تنفسی و همچنین علل خارجی مانند تصادفات و خودکشی، افزایش داشت. اما برای جوانان مبتلا به این اختلال بیش فعالی/کم توجهی، تنها آن مرگ به دلیل علل خارجی بالاتر از حد متوسط ​​بود.

محققان می‌گویند: هر دو بیماری اوتیسم و اختلال بیش فعالی-کم توجهی شامل مشکلات کنترل تکانه و به طور کلی «خودتنظیمی ضعیف» هستند. همچنین افراد مبتلا به هر یک از این عارضه‌ها دارای میزان بالایی از مشکلات سلامتی از جمله چاقی، اختلالات خوردن، سوءمصرف مواد، اختلالات و شیوه زندگی بی تحرک هستند.

آن‌ها معتقدند: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است خونگیری یا سایر اقدامات پزشکی را تحمل نکنند و این می‌تواند تشخیص را به تاخیر بیندازد. برای والدین این کودکان ارتباط مداوم با پرستار این کودکان و ارائه دهندگان سرویس‌های اجتماحی مهم و حیاتی است.

اوتیسم یا درخودماندگی، گونه‌ای اختلال رشدی از نوع روابط اجتماعی است که با رفتار‌های ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علت اصلی آن هنوز ناشناخته است.

اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی (ADHD) یک اختلال رفتاری رشدی است. معمولاً فرد توانایی دقت و تمرکز روی یک موضوع را نداشته، یادگیری در او کند است و فرد از فعالیت بدنی غیرمعمول و بسیار بالا برخوردار است.

این اختلال با فقدان توجه، فعالیت بیش‌ازحد، رفتار‌های تکانشی یا ترکیبی از این موارد همراه است. هر فردی با شک ADHD باید به دقت تحت نظر یک پزشک معاینه شود. بسیاری از این افراد، یک یا چند اختلال رفتاری دیگر نیز دارند. همچنین ممکن است یک مشکل روانی مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی داشته باشند.

منبع: خبرگزاری یونایتدپرس