حمید فدایی گفت: کتیبه سه زبانه داریوش که در قسمت جنوبی تخت جمشید که به مناسبت پی‌بنای تختگاه حک شده در حال فرسایش زود هنگام و آسیب جدی بود که با بررسی گروه باستان شناسی جهت حذف عوامل آسیب رسان به خصوص رطوبت برآمدیم.

او گفت: یکی از دلایل آسیب‌های سطحی در سنگ‌های رسوبی و آهکی نفوذ آب ناشی از بارندگی در بالای پلکان‌ها بوده که به پایین نفوذ کرده و سپس به جداره داخلی سنگ‌ها می‌رسد. این رطوبت املاح موجود در خاک را به سنگ‌ها منتقل کرده و پس از عبور از داخل سنگ و حمل املاح درونی سنگ به سطح می‌رسد. پس از تبخیر آب از سطح بیرونی، املاح مضر روی سطح سنگ باقی می‌مانند. این پدیده باعث می‌گردد در مدت کوتاهی سطح بیرونی سنگ‌ها که دارای نقوش برجسته و کتیبه هستند دچار آسیب و فرسایش شوند.

به گفته او، با بررسی شرایط این کتیبه و البته اصل مداخله حداقلی، تصمیم به کاوش پشت کتیبه به منظور اجرای کانال ناکش دفع رطوبت در پشت کتیبه گرفته شد.

بارانی گفت: ایجاد این کانال ناکش با توجه به انباشت خاک و شیوه پرشدگی در پشت کتیبه به روش علمی باستان‌شناسی و با هدف حذف خاک‌های پشت کتیبه که عامل انتقال رطوبت به اصل کتیبه می‌باشد صورت گرفت.

 این کتیبه بر روی تخته سنگی بزرگ و یک پارچه به طول ۸.۱۵ متر (متن کتیبه ۷.۲۰) و ارتفاع ۲.۰۵ متر واقع در نمای جنوبی صفه حک شده است.

این پروژه با همکاری سه گروه باستان شناسی، حفاظت و مرمت و دفتر فنی پایگاه تخت جمشید آغاز شده است.