۵ روز از اسفند پارسال گذشته بود که روسیه به دلیل آنچه افزایش تحرکات ناتو در مرز‌های خود خواند، شروع به عملیات نظامی در اوکراین کرد.

ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه یکی از دلایل خود برای این اقدام را محافظت از جان شهرواندان روس‌تبار مناطق لوهانسک و دونتسک اوکراین در برابر حملات نیرو‌های اوکراینی اعلام کرد.

از زمان شروع ماجرا، بسیاری از کشور‌ها و نهاد‌های بین‌المللی عملیات نظامی مسکو در اوکراین را تجاوزی آشکار به تمامیت ارضی کی‌یف دانستند و برای تنبیه روس‌ها دست به اعمال تحریم‌های یکجانبه و چندجانبه زدند.

یکی از مسیرهایی که کشور‌های غربی به رهبری آمریکا برای تحریم‌های روسیه فراهم دیده بودند، مسیر تحریم ورزش بود.

در ساعات ابتدایی تنش مسکو و کی‌یف، موجی از تحریم‌های ورزشی به سوی روسیه روانه شد

از همان ساعات ابتدایی آغاز درگیری نظامی بسیاری از مجامع ورزشی جلسات فوق العاده تشکیل دادند و درباره وضعیت تیم‌های روسی بحث و بررسی داشتند.

یکی از این نهاد‌ها اتحادیه فوتبال اروپا بود که در همان روز اول درباره میزبانی روسیه از فینال لیگ قهرمانان اروپا، حضور باشگاه‌های روسی در رقابت‌های اروپایی و همچنین وضعیت تیم ملی روسیه در مسابقات انتخابی جام جهانی موضع‌گیری کرد.

بحران روسیه و اوکراین باعث شد بار دیگر ادعای "جدایی ورزش از سیاست" محک بخورد

یوفا در نهایت میزبانی سنت‌پتزربورگ در دیدار نهایی لیگ قهرمانان را سلب و آن را به پاریس داد، سپس دو تیم روسیه‌ای اسپارتاک و زنیت را از مسابقات اروپایی حذف و در نهایت اعلام کرد که تیم ملی روسیه اجازه حضور در مسابقات انتخابی جام جهانی را ندارد.

همچنین یوفا قرارداد مالی خود را با شرکت روسی «گازپروم»  لغو کرد.

چند ساعتی از شروع درگیری‌های روسیه و اوکراین نگذشته بود که یوفا با موضع‌گیری درباره میزبانی روسیه از فینال لیگ قهرمانان اروپا و حضور باشگاه‌های روسی در رقابت‌های اروپایی به این درگیری واکنش نشان داد.

پس از آن نیز با ادامه تنش میان روسیه و اوکراین، ۱۷ اسفند فیفا رسما روسیه را از حضور در جام جهانی ۲۰۲۲ محروم کرد تا به جای آن لهستان را راهی قطر کند.

تیم ملی فوتبال روسیه تا پیش از این قراربود تا در تاریخ ۴ فروردین، پلی‌آف انتخابی جام جهانی را در رقابت با لهستان برگزار کند.  دادگاه عالی ورزش ۲۵ اسفند،  رای محرومیت روسیه را لغو نکرد تا فوتبالیست‌های روس از سفر به قطر محروم شوند.

اما فردای روزی که فیفا روسیه را تحریم کرد، آمریکا هم به همراه ۳۷ کشور دیگر، با امضای سندی تحریم‌های همه‌جانبه ورزشی را علیه روسیه اعمال کردند.

«رومن آرکادیویج آبراموویچ» تاجر یهودی روسی و مالک باشگاه چلسی انگلستان

همچنین رومن آبراموویچ مالک روسی باشگاه چلسی انگلیس مجبور شد باشگاه خود را به بنیاد خیریه چلسی واگذار کند تا فشار‌ها از روی چلسی برداشته شود. کن بیتس مالک قبلی چلسی در این باره گفت «تحریم‌های دولت انگلیس علیه مالک روسی باشگاه چلسی فقط به مردم عادی و هواداران این تیم آسیب خواهد زد.»

از سوی دیگر کمیته بین‌المللی المپیک هم طی بیانیه‌ای گفت «برای حفاظت از یکپارچگی مسابقات ورزشی جهانی، هیچ ورزشکار یا مقام ورزشی روس اجازه ندارد با نام روسیه در این رقابت‌ها شرکت کند و اتباع روسیه چه به صورت انفرادی یا گروهی، باید فقط به عنوان ورزشکاران بی طرف یا تیم‌های بی‌طرف پذیرفته شوند. ضمن اینکه نماد ملی، رنگ، پرچم یا سرود روسیه هم نباید نمایش داده شود.»

تحریم‌های ورزشی روسیه در کنار تحریم‌های سیاسی و اقتصادی این کشور، دومینو وار دنبال می‌شدند تا مسابقات فرمول یک سوچی لغو و میزبانی مسابقات جهانی والیبال از روسیه گرفته شود. فدراسیون جهانی شطرنج هم اعلام کرد که چهل و چهارمین المپیاد جهانی این رشته در روسیه برگزار نخواهد شد.

این اتفاقات تنها بخشی از فشار‌های جامعه جهانی به ورزشکاران روسیه بود. ورزشکارانی که حالا اهرم فشار غرب و آمریکا به مسکو شده‌اند.

اواخر دهه هشتاد مصادف شد با شروع اولین نشانه‌های تحریم‌ ورزش ایران

اما تنش‌های روسیه و اوکراین به خوبی نشان داد که کشور‌های غربی مترصد فرصتی هستند تا از راه‌های مختلف از جمله ورزش، به اعمال فشار علیه کشور‌هایی از جمله ایران بپردازند که نظام جهانی مورد انتظار آن‌ها را قبول ندارند.

اولین نشانه‌های تحریم ورزش ایران، مربوط به یک میلیون دلاری بود که فیفا قرار بود بابت بازی‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی در سال ۸۸ به ایران بپردازد. به گفته علی کفاشیان رئیس اسبق فدراسیون فوتبال ایران، «پول فدراسیون از کوالالامپور به نیویورک رفت و همانجا ضبط شد.»

اولین پول بلوکه شده فدراسیون فوتبال را دادگاهی در آمریکا برای جبران خسارت‌های وارده شده به دو خبرنگار آمریکایی که دهه ۸۰ میلادی در بحبوحه تنش‌های داخلی لبنان دچار آسیب شده بودند در نظر گرفته بود. چراکه این دو خبرنگار درخواست تامین این مبلغ را از محل این پول‌ها به دادگاه ارائه داده بودند.»

به غیر از این دست موارد، عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی با رژیم جعلی صهیونسیتی هم در این سال‌ها به ملعبه‌ای تبدیل شد تا اشخاصی مانند مسیح علی‌نژاد و شبکه سعودی ایران اینترنشنال با راه اندازی «کارزاری برای تحریم ورزش ایران»، سعی در انجام ماموریت خود، یعنی زمینه سازی فکری برای تحریم ورزش ایران داشته باشند که خود، نوعی دخالت سیاست در ورزش است.

پیشتر مسیح علی‌نژاد با حضور در شبکه ایران اینترنشنال گفته بود «وظیفه ماست که به جامعه جهانی بگوییم ایران را از تمام عرصه‌های ورزشی حذف کند و نباید اجازه دهد تیم فوتبال یا کشتی ایران در خارج از کشور مسابقه دهد.»

مجری در ادامه می‌پرسد اگر ایران از عرصه‌های ورزشی حذف شود آیا این اتفاق، مجازات جمهوری اسلامی است یا ورزشکاران که علینژاد پاسخ می‌دهد اتفاقا باید ورزشکاران هم تنبیه شوند.

ایران در سال‌های اخیر و با کمک جریان‌سازی این رسانه‌ها، به اتهام "دخالت دادن سیاست در ورزش" با مشکلات و محدودیت‌هایی مواجه شد اما هنوز جای سوال است که چرا فیفا تاکنون عربستان را به دلیل جنگ با یمن، اسرائیل را به دلیل اشغال و کشتار در فلسطین، آمریکا را به دلیل قتل عام در ویتنام، افغانستان، عراق و‌ سوریه محروم نکرده است؟

درج عبارت Stop War در بازی رئال مادرید و رایووایوکانو

کاربری در این مورد نوشته: «نزدیک ۱۵ سال است داریم بازی‌های رئال مادرید را می‌بینیم که جنگ‌هایی از جمله عراق، افغانستان، یمن و... با آنها همزمان بوده اما صدای هیچ‌کس در نیامد، اما الان تا به چشم آبی‌ها حمله شده سریع در همه جا بنر و پلاکارد با شعار stop war (جنگ را متوقف کنید) بالا می‌آید.