فردا ۱۵ ماه شعبان برابراست با میلاد با سعادت منجی عالم بشیریت امام زمان (عج). در منابع اسلامی بین حضرت عیسی و امام مهدی (علیهما السلام) شباهت‌هایی ذکر شده است. سخن گفتن در گهواره یکی از معجزاتی است که در قرآن کریم به حضرت عیسی (ع) نسبت داده شده است و در احادیث شیعه هم به سخن گفتن امام مهدی (عج) اشاره شده است.

اشاره قرآن به سخن گفتن حضرت مسیح در گهواره

حجت‌الاسلام احمد عباسی روزبهانی کارشناس مذهبی و پژوهشگر اهل بیت (ع) درباره سخن‌گفتن حضرت مسیح در گهواره گفت: خداوند در آیه ۴۵ سوره مبارکه آل‌عمران می‌فرماید: «اذْ قَالَتِ الْمَلَائِکَةُ یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ وَجِیهًا فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِینَ وَیُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَکَهْلًا وَمِنَ الصَّالِحِینَ» (به یاد آورید) هنگامی را که فرشتگان گفتند:‌ای مریم! خداوند تو را به کلمه‌ای (وجود با عظمتی) از طرف خودش بشارت می‏ دهد که نامش مسیح، عیسی پسر مریم است، در حالی که در این جهان و جهان دیگر، صاحب شخصیت خواهد بود، و از مقربان (الهی) است و با مردم در گاهواره و در حالت کهولت (و میانسال شدن) سخن خواهد گفت و از شایستگان است.»

وی ادامه داد: آن حضرت زمانی که در گهواره بود، از نبوت خویش سخن گفت. وقتی یهودیان حضرت مریم را مواخذه کردند و در مورد او گمان بد بردند، حضرت عیسی (ع) به اذن الهی زبان گشوده، با اقرار به نبوت خویش، به نوعی از حضرت مریم صدیقه رفع اتهام کردند: «فَأَشَارَتْ إِلَیْهِ قَالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَنْ کَانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا وَجَعَلَنِی مُبَارَکًا أَیْنَ مَا کُنْتُ وَأَوْصَانِی بِالصَّلَاةِ وَالزَّکَاةِ مَا دُمْتُ حَیًّا َالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتَانِیَ الْکِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیًّا (مریم ۲۹-۳۱) [مریم]اشاره به او کرد، گفتند ما چگونه با کودکی که در گاهواره است سخن بگوییم؟ (ناگهان عیسی زبان به سخن گشود) گفت من بنده خدایم؛ به من کتاب (آسمانی) داده و مرا پیامبر قرار داده است و مرا وجودی پر برکت قرار داده در هر کجا باشم؛ و مرا توصیه به نماز و زکات، مادام که زنده‏ ام کرده است.»

سخن گفتن امام مهدی (عج) در گهواره در روایات اهل بیت (ع)

این کارشناس به سخن گفتن امام زمان (عج) اشاره کرد و گفت: در احادیث شیعه نیز سخن گفتن امام مهدی (عج) در گهواره را شاهدیم. ابونصر ظریف، خادم امام حسن عسکری (ع) نقل می‌کند: «حضرت صاحب الزمان (عج) در گهواره بود. به محضرش شرفیاب شدم. فرمود: مرا می‌شناسی؟ عرض کردم: آری، شما مولای من و فرزند مولای من هستید. فرمود: این را نپرسیدم و این مقصودم نبود. گفتم: منظور خود را بیان فرمایید. فرمود: «أنا خاتم الأوصیاء و بی یدفع الله عن آلی و شیعتی؛ من آخرین اوصیاء هستم. خداوند به وسیله من بلا را از اهل و خانواده‌ام و شیعیانم دور می‌کند.» (محمّد باقر بن محمّد تقی المجلسی، بحار الانوار، نشر مؤسسة الوفاء، چاپ۱۴۰۳، ج ۵۲، ص ۳۰)

روزبهانی ادامه داد: نسیم خادم امام حسن عسکری (ع) نیز نقل می‌کند: «در محضر صاحب الزمان (عج) در حالی که یک شب بیش‌تر از تولدش نگذشته بود، عطسه زدم، فرمود: «یرحمک الله». پس به دعای آن حضرت خوشحال گردیدم، آن گاه فرمود: بشارت می‌دهم تو را بر عطسه کردن؛ چرا که عطسه امان از مرگ است به مدت سه روز.» (طوسى، محمد بن الحسن، محقق / مصحح: تهرانى، عباد الله و ناصح، على احمد، ناشر دار المعارف الإسلامیة، چاپ: ایران؛ قم، سال چاپ: ۱۴۱۱، چاپ اول، ص ۲۳۲)

صحبت امام عسکری با فرزند تازه متولد شده‌اش

وی با اشاره به سخن گفتن امام زمان (عج) نزد پدر بزرگوارش در گهواره گفت: حکیمه خاتون، دختر حضرت جوادالائمه و عمه حضرت امام حسن عسکری (ع) شرح یکی از دیدار‌های خود با امام مهدی (عج) را این گونه نقل می‌کند: «.. وقتی که جامه را کنار زدم، دیدم بقیة الله (عج) به سجده افتاده است، پس او را در بغل گرفتم و دیدم که آن بزرگوار نظیف و پاک است. سپس پدرش حضرت ابومحمد عسکری (ع) ندا داد: عمه جان فرزندم را بیاور! و من او را به خدمت آن امام همام بردم. ایشان وی را در برگرفت و گفت: فرزندم با من حرف بزن! پس قائم آل محمد گفت: أشهد أن لا إله إلا الله و أشهد أن محمدا رسول الله پس از آن، بر امیرالمؤمنین (ع) تا پدر بزرگوارش یکی پس از دیگری درود فرستاد. آن گاه ابومحمد عسکری (ع) فرمود:‌ای عمه! او را به مادرش برگردان تا بر وی سلام دهد و سپس او را باز گردان!

این کارشناس مذهبی ادامه داد: حکیمه خاتون فرمودند: پس من ایشان را نزد نرگس خاتون مادرش بردم و سلام داد و بازش گرداندم. سپس امام حسن عسکری (ع) فرمود:‌ای عمه! روز هفتم ولادت پیش ما باز گرد ... روز هفتم نزد امام حسن عسکری (ع) شرفیاب شدم و حضرت مهدی (عج) را در حالی که در پارچه‌ای پوشیده شده بود، خدمت ایشان بردم ... پس فرمود: پسرم سخن بگو! گفت: أشهد أن لا إله إلا الله، و پس از آن بر پیامبر و خاندانش از امیرالمؤمنین (ع) تا پدرش درود فرستاد و سپس این آیه را تلاوت نمود: «وَنُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ وَنُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَنُرِیَ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُمْ مَا کَانُوا یَحْذَرُونَ (قصص ۵-۶)؛ اراده ما بر این قرار گرفته است که به مستضعفین نعمت بخشیم، و آن‌ها را پیشوایان و وارثین روی زمین قرار دهیم. حکومتشان را پابرجا سازیم و به فرعون و هامان و لشکریان آن‌ها آنچه را بیم داشتند از این گروه نشان دهیم.» (الشیخ الطبرسی، إعلام الورى بأعلام الهدى، مؤسسة آل البیت علیهم‌السلام لإحیاء التراث ـ قم، ج ۲، ص ۲۱۶)

منبع: فارس