به گفته کارشناسان منابع انرژی، دستور برداشت تاریخی از ذخایر نفت راهبردی آمریکا که از سوی جو بایدن، رئیس جمهور این کشور در روز پنجشنبه صادر شد، ممکن است اثرات متفاوتی بر وضعیت تولید نفت خام در آمریکا و بازار بین المللی به همراه داشته باشد. بایدن اعلام کرد که دولت او یک میلیون بشکه نفت در روز برای شش ماه آینده از ذخایر راهبردی خود در تلاش برای مهار افزایش قیمت فعلی سوخت برداشت خواهد کرد.

به گزارش شبکه تلویزیونی سی سی تی وی، بایدن در سخنرانی خود در محل ساختمان دفتر اجرایی آیزنهاور گفت: مجوز آزادسازی بیش از ۱۸۰ میلیون بشکه از ذخایر راهبردی نفت آمریکا بزرگترین آزادسازی ذخایر ملی راهبردی در تاریخ آمریکا است.

کارشناسان مسائل انرژی معتقدند آزاد سازی ذخایر راهبردی نفت آمریکا در مقیاس بزرگ ممکن است باعث افزایش قیمت نفت در سال آینده شود و ممکن است اثرات نامطلوب زیادی در آینده داشته باشد.

راجر رید، تحلیلگر ارشد بانک ولز فارگو در زمینه انرژی گفت: یک میلیون بشکه نفت آزاد شده از سوی آمریکا تنها معادل یک درصد از میانگین مصرف روزانه جهانی و پنج درصد از مصرف روزانه آمریکا است که برای پوشش کاهش عرضه نفت به بازار جهانی کافی نیست.

به گفته تحلیلگران گروه گلدمن ساکس، آزاد سازی ذخایر راهبردی نفت آمریکا که منجر به کاهش قیمت نفت می‌شود، اشتیاق شرکت‌های نفت شیل آمریکا برای افزایش تولید را از بین می‌برد که این ممکن است رشد تولید نفت شیل آمریکا را کند کرده و باعث شکاف عرضه در سال ۲۰۲۳ شود و همچنین تکمیل ذخایر نفت در آن زمان را با مشکل مواجه می‌کند.

ادوارد بل، مدیر ارشد تحقیقات اقتصاد بازار در نهاد ان بی دی (NBD) امارات گفت: استفاده آمریکا از ذخایر راهبردی نفت در مقیاس گسترده ممکن است در بلندمدت با خطراتی همراه باشد. اگر شکاف عرضه ساختاری در بازار نفت برای مدت طولانی‌تری ادامه یابد، کاهش ذخایر راهبردی نفت آمریکا ممکن است قیمت نفت را در یکی دو سال آینده افزایش دهد.

به گفته بسیاری از تحلیلگران آزاد سازی گسترده ذخایر راهبردی نفت آن ممکن است به کاهش قیمت نفت در یک دوره کوتاه کمک کند، اما اساسا نمی‌تواند از خطرات افزایش قیمت نفت در آینده جلوگیری کند.

آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) در نوامبر ۱۹۷۴، تحت حمایت آمریکا و سایر اقتصاد‌های بازار غرب، تأسیس شد و وظیفه هماهنگی اقدامات ذخایر نفت کشور‌های عضو خود را بر عهده داشت. آژانس بین المللی انرژی از کشور‌های عضو خود می‌خواهد که به صورت راهبردی نفت را ذخیره کنند تا از عرضه مداوم نفت اطمینان حاصل کنند. ذخایر راهبردی نفت (SPR) یک اقدام تجاری نیست، بلکه اقدامی دولتی است.