مهسای کوچک گزارش ما که حالا کلاس اول است و باید اکنون سرگرم درس و شادمان از بازیهای کودکانه اش باشد در تقدیر غرق شده و میگوید: سه سال است که پدر پیش من نیست و دلم برایش تنگ شده است.
مادر مهسا هم میگوید: با این اوضاع اقتصادی سخت، با خودم میگویم چگونه هزینه اجاره خانه ام را ماهانه پرداخت کنم آیا پولی خواهد بود تا برای فرزندانم غذا تهیه کنم.
بیشتر بخوانید
اما ستون خانواده در گوشهای از زندان به سقف اتاق نگاه میکند، چشمانش گریان و دستانش رو به آسمان است، دل او بی قراری میکند، با خودش میگوید: شاید او هم جزو افرادی باشد که به همت خیران دیگر دیوارها را نظاره نخواهد کرد، حکایت او حکایت دهها نفر از زندانیان جرائم غیر عمد چهارمحال و بختیاری است.
از گذشته تا به امروز، مردم ایران دست در دست هم دادهاند تا از روزهای بد گذر کنند.
همدلی مردم ایران در تمامی روزهای سال، سنت شیرینی است که از اجدامان به ما ارث رسیده است؛ سنتی که که خاستگاهش طبیعت و بهار بوده، چرا که بهار و طبیعت هرچه دارد به امر خداوندگار به زمین میبخشد تا حیاتی دوباره یابد.
هرساله ماه رمضان که به نیمه و آخر میرسد چهارمحال و بختیاری حال و هوایی از جنس مهربانی میگیرد، همه دعوت میشوند، کوچک و بزرگ نمیشناسد، خیران، مردم و مسئولان به همت ستاد دیه گرد هم میآیند و برای بازگشت عدهای به آغوش خانواده تلاش میکنند.
آیین گلریزان بخشی از تاریخ بزرگ ایرانیان است و برخی از مورخان ثبت این سنت را از زمان حمله مغول عنوان کردهاند، که در «باشتین» خراسان عیارانی برای کمک به نیازمندان، در سردابه شالی قرمز پهن میکردند و آنان که زور بازو و توان مالی داشته، قدم پیش نهاده و هرچه داشتند برای کمک رو میکردند.
ذکر پهلوانان در آیین گلریزان، گرفتن دست مستمندان و اقتدا به حضرت علیبن ابی طالب (ع) نخستین امام شیعیان بوده و صاحب زنگ نیز در این آیین، پهلوانان و جوانمردان را به گلریزان فرا میخوانده است.
در گذشته این رسم یک رسم شناخته شده و فراگیر در محلههای پهلوانی بوده است، به این صورت که هرگاه کسی از نظر مالی به مشکل بر میخورد، همراه با آداب و رسوم ویژهای که در مکانی به اسم زورخانه انجام میشد، همه افراد موجود در آن مکان در حد توان خود مبلغی را در ظرفهای مخصوصی که ویژه این کار بوده، میریخته اند. به این صورت ضمن حفظ آبروی آن فرد نیازمند، مشکل مالی اش برطرف میشد.
عنصرالمعالی در کتاب خویش ویژگیهای جوانمردی را اول «خرد»، دوم «راستی» و سوم «مردمی» بر میشمارد و آنها را از نشانههای رادمنشی و جوانمردی و عیاری میداند.
آقای صیادی مسئول ستاد دیه چهارمحال و بختیاری گفت: پارسال ۱۵۵ زندانی جرائم غیرعمد در استان با همت و مشارکت مردم نیکوکار به آغوش خانوادههای خودبازگشتند.
این زندانیان ۳۰ میلیارد تومان بدهی داشتند که ۱۷ میلیارد و ۵۰۰ میلیون آن از طریق گذشت شاکی، ۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون از طریق تسهیلات و ۵ میلیون و ۹۰۰ تومان نیز به صورت بلاعوض از طریق ستاد دیه و خیران تامین شد.
یکی از این زندانیان که پیش از نوروز امسال از زندان رهایی یافت مادر نیازمندی بود که فرزندی ۷ ساله داشت.
همزمان با سالروز میلاد با سعادت امام سجاد (ع)، به همت کانون خدمت رضوی استان چهارمحال و بختیاری یک مادر زندانی دارای فرزند ۷ ساله در قالب پویش نذر امام آزاد شد و به آغوش خانوادهاش برگشت.
خانم گنجی سررابط کانون خدمت رضوی بانوان و خانواده چهارمحال و بختیاری گفت: این مادر جوان زندانی به همت کانون بانوان وخانواده کانون خدمت رضوی، با همکاری ستاد دیه استان پس از پرداخت طلب شاکیان از زندان آزاد شد.
این مادر دلسوز مبلغی را برای درمان ناباروری خود از چند نفر قرض گرفته بود، که به دلیل عدم توان در پرداخت قرض شکات به زندان میافتد، اما با همت خیرین نیک اندیش به نیت امام رضا (ع) میزان طلبش پرداخت و آزاد میشود.
امسال هم ۱۳۰ زندانی جرائم غیر عمد در زندانهای چهارمحال و بختیاری به سر میبرند که ۶۰۰ میلیارد ریال بدهی دارند.
۷۳ نفر از این تعداد محکومیت مالی و بقیه محکومیت دیه و مهریه دارند، اما به خاطر بالا بودن رقم بدهی چشم انتظار کمک خیران هستند.
هم اکنون سه زندان در شهرکرد، بروجن و لردگان فعال است.
آقای صیادی مدیر ستاد چهارمحال و بختیاری گفت: برای کمک به آزادسازی این زندانیان سه ویژه برنامه جشن گلریزان در روزهای ۲۷ تا ۲۹ فروردینماه در فرهنگسرای شهرکرد برگزار میشود.
برای آزادی این زندانیان نیاز به گذشت شاکیان، کمک مردم و خیّران و ستاد دیه کشور و استان است.
همزمان با ماه مبارک رمضان پویش آزادسازی مادران زندانی و پویش همگانی آزادسازی زندانیان جرائم غیرعمد نیز در استان راهاندازی شده است.
پدر مهسا هم که سه سال است دست تقدیر او را روانه زندان کرده است میگوید: زندان یک ساعت هم سخت است چوب رفاقت را خوردم و به همه اعتماد کردم در نهایت سرنوشت من این شد.
مادر هم برای تنها عصای پیریش دست به دعا برداشته و میگوید: تا توانستم کار کردم، اما هم اکنون دیگر توانی برای من نمانده و فقط میتوانم دست به دعا بردارم تا خیران به کمک فرزند من و دیگر زندانیان بیایند.
ایرانیان از دیر باز بر اساس تکریم و نوع دوستی خود همواره بر آیین گلریزان همت گماشتهاند و این آیین را شکرانه نعمت خدا دادی خویش میدانند که مانند ابر بهاری طراوات زیستن دوباره بر مستمند و نیازمند روا میدارند آن گونه که «وقت گلشن، خوش که گلریزان ابر رحمت است».
آقای رئیسی نیکوکار چهارمحال و بختیاری میگوید: خداوند به من نعمت داده است و من هم به دیگران کمک میکنم تا بلکه حتی اگر شود یک زندانی آزاد شود و عید فطر در کنار خانواده خود باشد.
خانم رضایی یکی دیگر از خیران استان هم میگوید: کمک من توشهای است برای آخرتم.
در پس زمان، گلریزان از گود زورخانهها به خانهها کشیده شد به گونهای که زنان نیز در این سنت حسنه حضور یافته و حتی برای انداختن سفره نذر ابوالفضل (ع) که با نذریهای زنان گسترده شد، نوعی گلریزان کوچک.
این سنت ایرانیان در رادی، رادمنشی و پهلوانی همواره یک افتخار بوده و بسیاری از شرقشناسان از این امر به نیکی یاد میکنند به گونهای که پروفسور «مانوئل کوربن» محقق دیرینهشناس و مردمشناس برجسته غربی آن را نمادی از زیباترین حرکتهای بشری در طول تاریخ میداند که فقط مختص ایرانیان بوده است؛ در کتاب خود به صراحت یاد میکند که در ایران مردانی قابل احترام برای برداشتن موانع از پیش پای دیگران هرچه در توان خود داشته را به دیگران بدون هیچ منتی میبخشیدند.
دوستان مهسا که آمده اند تا به او در فراگیری درسها کمک کنند و ساعتی کنارش باشند تا غم دوری پدر را دقایقی از یاد ببرد میگفتند همه دارایی ما قلکمان است که میخواهیم هدیه دهیم تا چشمان مهسا مثل ما در این شبهای ماه رمضان با دیدن پدرش روشن شود.
حالا مهسا امیدوار است با برگزاری سنت حسنه گلریزان، بهار امسالش بهار وصال او به پدرش باشد و ستاد دیه چهارمحال و بختیاری در انتظار کمک بیشتر مردم و خیران است تا هرچه زودتر زندانیان جرائم غیر عمد راهی خانههای خود شوند و با ریختن گلی از شاخسار زندگی خود باغ بقا و بهار وصل را به خانوادههای در رنج هدیه کنند.
گزارش از افسانه احمدی فارسانی