نهاد‌های اصلاحی برای اجرای عدالت هستند؛ با این حال، در آمریکا، رنج کسانی که در زندان‌های خصوصی هستند، آن‌ها را گواهی بر سابقه طولانی این کشور در نقض حقوق بشر می‌کند.

سوابق وحشتناک آنچه در صد‌ها زندان خصوصی در سراسر آمریکا رخ داده و در حال وقوع است، سیستم قضایی فاسد و دولتی آمریکا را آشکار کرده است که به سختی قابل اصلاح است.

زندان‌های خصوصی در دهه ۱۹۸۰ برای جبران کمبود تخت در زندان‌های فدرال و ایالتی تأسیس شدند؛ شرکت‌های سود محور به زودی راه‌هایی برای تبدیل تسهیلات به درآمد نقدی پیدا کردند.

در ۴۰ سال گذشته، این زندان‌ها به خاطر رسوایی «کودکان در ازای پول نقد»، برنامه «پرداخت پول برای حبس»، کمک‌های مالی سیاسی، خشونت‌های غیرقابل کنترل و بهره‌کشی از نیروی کار زندانی بدنام بودند و به عنوان «یک جهنم مطلق» محکوم شده‌اند.

در سال ۲۰۱۱، یک قاضی به دریافت رشوه از صاحبان و سازندگان زندان‌های خصوصی محکوم شد؛ همچنین رسوایی «کودکان در ازای پول نقد» بیش از ۲ هزار نوجوان را درگیر کرد.

زندان‌های خصوصی در مقایسه با زندان‌های فدرال و ایالتی، خشن‌تر و خطرناک‌تر هستند.

شین بائر، خبرنگار آمریکایی در کتاب خود «زندان آمریکایی: سفر مخفی یک گزارشگر به تجارت مجازات»، از چنین تاریکی‌های ناگفته‌ای رونمایی کرده است.

واقعیتی که به ندرت برای عموم شناخته شده است این است که کارگران زندانی اغلب مورد استثمار قرار می‌گیرند.

در بحبوحه همه‌گیری کووید-۱۹، کارگران زندان در بیش از ۴۰ ایالت برای ساخت مواد ضدعفونی کننده دست و تجهیزات حفاظتی با دستمزد ساعتی بسیار کمتر از حداقل سطح، و حتی بدون تجهیزات حفاظتی برای کاهش خطرات عفونی در قرنطینه‌های زندان استفاده شده‌اند.

با وجود این رسوایی ها، زندان‌های خصوصی همچنان سودآور هستند؛ سه شرکت اصلی که بیش از ۲۰۰ زندان خصوصی را در آمریکا اداره می‌کنند، یعنی «کور سیویک»، «جیو گروپ» و «منجمنت و ترینینگ کورپوریشن»، مجموع سود سالانه نزدیک به ۵ میلیارد دلار را گزارش کرده اند.

همانطور که یک ضرب المثل قدیمی می‌گوید «وقتی پول صحبت می‌کند، وقفه‌های کمی وجود دارد»، هم قضات و هم سیاستمداران آمریکا در سطوح فدرال و ایالتی ممکن است سود زندان را تسهیل کرده باشند.

فهرست اسامی کسانی که از شرکت‌های خصوصی زندان وجوه دریافت می‌کنند شامل جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها می‌شود.

مقامات زندان‌های خصوصی تمایل دارند زندانیان را طولانی‌تر پشت میله‌های زندان نگه دارند و حتی بی‌گناهان را در نقض وقیحانه حقوق بشر در داخل این مراکز حبس کنند.

زمانی که دولت جو بایدن اقدام به بستن زندان‌های خصوصی مشکل‌ساز کرد، این شرکت‌ها بازار جدیدی از مهاجران ایجاد کردند.

قرارداد‌های برنده شده از سوی اداره مهاجرت و گمرک آمریکا (ICE) و دولت‌های ایالتی، سرمایه‌ای بادآورده برای باز نگه داشتن مراکز بازداشت فراهم کرد.

بر اساس گزارش CNN که در نوامبر ۲۰۲۱ منتشر شد، از زمان روی کار آمدن بایدن، کاخ سفید بیش از ۸۸۸ میلیون دلار پرداخت مستقیم به کورسیویک، جیو گروپ و شرکت‌های تابعه آن‌ها را تصویب کرده است؛ بیشتر هزینه‌ها از ICE بوده است.

چرا شرکت‌های خصوصی اداره کننده زندان‌ها اینقدر قدرتمند هستند؟

موسسه سیاست عدالت آمریکا در گزارشی فاش کرده است که شرکت‌های اداره کننده زندان‌های خصوصی در درجه اول از سه استراتژی برای تأثیرگذاری بر سیاست‌ها استفاده می‌کنند: لابی گری، مشارکت مستقیم در کمپین ها، و ایجاد روابط، شبکه‌ها و انجمن ها.

این استراتژی‌ها در واقع ترفند‌هایی هستند که شرکت‌های بزرگ و سرمایه دار برای تبانی با سیاستمداران در آمریکا و تجسم سیاست پولی آمریکا، یک نقص سیستماتیک غیرقابل درمان، استفاده می‌کنند.

منبع: میزان