در جو تبلیغات گسترده و وسوسه انگیز، شهادت طلبی و شهادت افراد جاهل و مغرور و ماجراجو و برتری طلب و خودنما و بعضا شرور و فاسد( همسایه جانباز من در شهر بم با سابقه شرارت خیابانی بر خوی گذشته خود از الت زن و مرد در کلام روزانه اش استفاده میکند)، که از استعداد جوگیری جمعی بالا برخوردار، و ارزشی برای حیات بی هدف خود و دیگران قائل نبودند و در برخوردها و اختلافات کم اهمیت، جان خود و دیگران را بخطر می انداختند و اغلب فقیر و غذای رایگان بسیج را غنیمت میشمردند و موجب شکل گیری قدرت نامحدود و فراقانون تندروهای جنگ طلب و استبداد مطلق بر کشور شدند، فاقد ارزش، و هیچ حقانیتی برای حکومت طالبانی کنونی ایجاد نمیکند که خواسته های ضدمردمی و غیرقانونی خود را از زبان شهدا بر مردم تحمیل کنند. خون شهدا نه موجب نجات کشور، بلکه اسارت مرگبار مردم و تاراج ثروتهای ملی به هر سوی جهان شد تا قدرت جهنمی و ضد الهی طالبانی بر جهان حاکم شود. فردی که بواسطه سوء اخلاق مورد تایید نبود، از طریق جبهه و فعالیتهای تبلیغاتی کم خطر، تا پایان جنگ ماند و اکنون به قدرت تعیین کننده در استان تبدیل و وابستگان نالایق خود را در پستهای مهم گماشته اما امثال برادر ابله من که از مدرسه خسته و عازم جنگ شدند، اکنون سالها پوسیده اند گرچه مرگ حق است اما حیات انسان یک فرصت و امانت است که بی توجهی به ان و ابزار اهداف ناشناخته دیگران شدن بخصوص در جنگ که حقوق و حیات دیگران مطرح است، خیانت به بشریت و پشیمانی بسیار سخت بدنبال دارد.