نهبندانی گفت: بیماری‌های سرخک و سرخجه از بیماری‌های قابل پیشگیری با واکسن هستند و موثرترین راه پیشگیری از این دو بیماری، تزریق دو نوبت واکسن با پوشش بالای ۹۵ %است.

رئیس گروه پیشگیری از بیماری‌های واگیردار دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: شدت بیماری سرخک بستگی به میزبان و فاکتور‌های محیطی دارد، خطر افزایش موارد شدید بیماری و افزایش مرگ و میر برای کودکان زیر پنج سال به خصوص در شرایط ازدحام جمعیت و سوء تغذیه به خصوص کمبود ویتامین آ و افراد دارای نقص ایمنی مانند عفونت پیشرفته HIV در کشور‌های در حال توسعه بالا است.

او گفت: عوارض کمتر شایع شامل سوء تغذیه،کاهش پروتئین، تشنج و صدمه مغزی است که در صورتی که درمان بیماری به سرعت انجام نشود این عوارض منجر به مرگ در طی یک ماهه اول بعد از شروع می‌شود.

نهبندانی گفت: میزان کشندگی بیماری سرخک در کشور‌های در حال توسعه حدود ۳ تا ۵ درصد تخمین زده می‌شود و ممکن است در مناطق خاصی که بیماری در حالت اپیدمی است بیش از ۱۰ درصد باشد.

او گفت: انتقال بیماری سرخک و سرخجه به صورت اولیه از فرد به فرد و از طریق ذرات تماس مستقیم با ترشحات بینی و گلوی فرد بیمار صورت می‌پذیرد.

رئیس گروه پیشگیری از بیماری‌های واگیردار دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: جهت پیشگیری از ابتلا واکسیناسیون کودکان زیر ۵ سال توصیه می‌شود، واکسن سرخک و سرخجه (حاوی ویروس زندۀ ضعیف) در بهترین حالت، آنتی بادی علیه سرخک به طور تقریبی در ۸۵ درصد کودکان واکسینه در سن ۹ ماهگی، ۹۵ درصد کودکان واکسینه در ۱۲ ماهگی و ۹۸ درصد افراد واکسینه در ۱۵ ماهگی ایجاد می‌کند.

به گفته او، ایمنی زایی واکسن به عوامل مختلف مانند: نوع سویه ویروس واکسن، میزان ایمنی قبلی بدن، وضعیت سیستم ایمنی فرد، نحوه نگهداری، آماده سازی و تزریق واکسن بستگی دارد و ممکن است در عمل، کمتر از اعداد یاد شده باشد، واکسن سرخک ایمنی طولانی مدت ایجاد می‌کند و افراد واکسینه شده ویروس واکسن را منتقل نمی‌کنند.