در آستانه این شب، برخی خانواده‎ها با توجه به بضاعت مالی و با نیت برآورده شدن حاجت و استجابت دعا، به پخت و نذر کاکلی می‌پردازند و این نذر را هنگام افطار در بین همسایگان، مردم روزه دار توزیع می‌کنند.

پخت این نان در سرتاسر چهارمحال و بختیاری به ویژه در دو شهر فرخ شهر و بروجن رایج است.

مردم فرخ شهر به این نان «کاکلی یا توتک» و مردم شهر بروجن به این نان «کپچی» می‌گویند.

بیشتر بخوانید

• کاکلی پزان رسمی ماندگار از گذشته‌های دور در بام ايران

کاکلی نوعی نان است که خمیرش از شیر، آرد و خشکبار (گردو، کشکش، بادام) تشکیل شده و برای پختن آن بر روی این نان زرده تخم‌مرغ، گل‌رنگ، زعفران، رازیانه، سیاه‌دانه و بادیانه و... زده و در تنور پخت می‌شود.

این شیرینی بسیار مغذی و متناسب با اقلیم کوهستانی است که موجب تقویت و قوای جسمانی روزه داران را تجدید می‌کند.

بانوان چهارمحال و بختیاری، بیش‌تر به‌صورت گروهی کاکلی را می‌پزند و در شهرکرد افرادی که کاکلی پخته‌اند در صحن مطهر امام زادگان حلیمه و حکیمه خاتون، آن‌ها را بین زائران، رهگذران و نمازگزاران پخش می‌کنند.

پخت و توزیع کاکلی در شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان، چون از شب‌های قدر و شب نزول قرآن است و اطعام و توزیع نذورات بین روزه داران و نیازمندان دارای فضیلت است و همچنین به شکرانه اینکه خانواده‌ها به خوبی و سلامتی ماه روزه را با عبادت به روز‌های پایانی رسانده‌اند، انجام می‌شود.