رسانه‌ها خبر از سفر رئیس جمهور به کرمانشاه می‌دهند. استان کرمانشاه در طی چهار دهه اخیر سفر اکثر قریب به اتفاق روسای جمهور کشور را تجربه کرده است. اگر فقط تیتر نشریات را در وعده‌ها و دستورات و گفته‌های آنان و مسئولان و همراهان این سفر‌ها نگاهی سطحی بیندازیم و حداقل آن عناوین را جمع بندی کنیم، امروز باید این استان از حداکثر آبادانی و عمران و توسعه بر خوردار باشد، که نیست.

در اینجا نمی‌خواهم به تکرار مکررات بپردازم، زیرا مجموعه نوشته‌های این قلم در رسانه کردپرس و مطبوعات کشوری و محلی بیانگر اوضاع نا بسامان همه جانبه استان کرمانشاه بوده و هست که رئیس جمهور و تیم همراه را از هرگونه تحقیق و تفحص درباره استان بیمار و در نزع بی نیاز می‌سازد و جواب‌های آزمایش و اسکن ریه و ... و همه بار‌ها و بار‌ها بررسی و هم چنان استان در حالت کما بسر می‌برد، اینکه چرا و برای چه؟ تلاش‌ها به جایی نمی‌رسد و فریادِ فریاد خواهان در گنبد محصور قلمروی بی امان می‌پیچد و مسکوت می‌ماند، چون هزاران پرسش بی پاسخ دیگر مشخص نیست، در حالی که دولت موظف به پاسخگویی است. در طی چند دهه مسئولان؟! و مردم، چون سوگواران سیه پوش بر این نعش نیم نفس و بلا تکلیف گریسته و ناله‌های همدیگر را تکرار کرده‌اند.

کسی نمی‌داند که از چه سویی باید فرجی بشود؟! مگر دستی از غیب برون آید و کاری بکند، در نامه سرگشاده ۲۲ شهریور ۱۴۰۰ به رئیس جمهور که در رسانه‌های مجازی و مکتوب منتشر شد همه موارد را یک به یک با علت‌ها و معلول‌ها نوشته و توضیح داده ام و امیدوارم پیش از این سفر نگاهی به آن نامه بیندازند.

در اینجا نیز متذکر و یادآور می‌شوم که علاوه بر آنچه نوشته ام همراه و همصدا با سایر همشهریان به بانگ بلند می‌گویم که ساکنان این استان که خداوند تمام نعمات خود را به آن مرحمت فرموده است، از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم مانده و جامعه‌ای خسته، افسرده، بیمار، بیکار، در فشار گرانی و ناتوانی و آمار‌های وحشتناک اعتیاد و طلاق و فساد و اختلاف طبقاتی و درگیری و ضرب و جرح و ... و را داراست که همه ریشه در اقتصاد آشفته دارد؛ و بار‌ها در نوشته‌های مفصل به اطلاع مسئولان رسیده است.

در این دیار به سبب گرسنگی، انسان و انسانیت بر خلاف تمام موازین شرعی و عرفی و قانونی و ملی و بین المللی تا حد یک غیر ذی عقل نزول کرده و به باربرانی راست قامت برای امرار معاش خود مبدل شده اند، تا در پیشگاه همسر و فرزند و پدر و مادر شرمنده نباشند، تا به کاری خلاف شرع و عرف و قانون مجبور نشوند.

آقای رئیس جمهور کار مردم شرافتمند این سامان از فرط گرسنگی به تغذیه ریشه گیاهان بهاری رسیده است، گیاهانی که هزاران هزار سال در هر بهار روییده و چیده و استفاده غذایی شده و باز بهاری دیگر سر می‌زده است، اما با این احوال محال است سال دیگر اغلب این گیاهان در بهار دیده شوند، زیرا در هیچ زمانی مردم چنان عاصی و گرسنه نبوده اند که گیاهان بهاری را با ریشه از دل خاک بر آورند.

آقای رئیس جمهور، احداث بدون مطالعه سد زمکان تیر خلاص بر طبیعت و کشاورزی و دامپروری بخش عمده استان زده است. حالا که صدای پای شما به گوش مردم این نواحی می‌رسد، یکبار دیگر نامه سر گشاده ۲۲ شهریور ۱۴۰۰ را درباره کرمانشاه و کرمانشاهیان بخوانید، ننگ است در سرزمینی که هشت برابر متوسط جهانی منابع ثروت وجود دارد ساکنانش همانند انسان‌های اولیه از ریشه گیاهان تغذیه کنند و در استانی که یکی از مراکز مهم دامپروری و پرورش دام گوشتی است، اهالی نجیب شهر در مرکز استان دربدر در ماه رمضان به دنبال گوشت منجمد از سویی به سوی دیگر حواله داده شوند و اخبار استان از صدا و سیمای فرسوده آن یکسره از قرض الحسنه و تامین جهیزیه حداقلی و سبد کالای رمضانی و ... و بگوید، باور کنید شرافت و غیرت این مردم فرازمند‌تر از این حکایت هاست که به کمپ آوارگان تبدیل شود.

چرا باید جوانان این مرز و بوم که به پیروی از قرآن و عترت برای آنکه به هزاران لیت و لعل آلوده نشوند در مسیر توصیه سخن قرآن و پیامبر و ائمه گام برمی دارند و با عنوان تحقیرآمیز کولبر قانع می‌شوند، باید هدف گلوله نظامیان هم میهن خود قرار بگیرند؟ چرا باید فرزندان کسانی که هزاران سال است از مرز‌های این خطه نگاهبانی و پاسداری کرده اند، برای امرار معاش و تهیه قوت لایموت از بی تدبیری مسئولین کشته شوند و آب از آب تکان نخورد. در اینجا به قانون اساسی اشاره و استناد نمی‌کنم که بسیاری از ماده‌های آن ناخوانده مانده و از صفحه کاغذ خارج نشده است، شما را که در لباس روحانیت هستید و علاوه بر نسبت سیادت، روحانی و مطلع می‌باشید، به سخن رسول خدا که ریشه در قرآن مبین دارد، حواله می‌دهم که درباره تلاش معاش حلال فرمود: العباده سبعون جزء افضل‌ها جزء طلب الحلال _ و به پیروی فرموده رسول اکرم (ص) سخن امام صادق را متذکر می‌شوم که فرمود:
الکاد علی عیاله کالمجاهد فی سبیل الله _ چرا باید جهد کننده در راه خدا و تلاشگر در ارتزاق اهل و عیال در سرزمین گرسنگان، هدف گلوله قرار گیرد.
تکلیف باز ماندگان او که بنابه حدیث فوق یکی از مصادیق شهید می‌باشد، چه می‌شود؟ مگر ایرانی نیست؟ مگر مسلمان نیست؟ آیا حق حیات ندارد؟ سزاوار نیست فریاد فریاد خواهان بجایی نرسد، نه تنها شما بلکه پارلمان کشور که با اخذ رای دین تمامی مردم این سرزمین را بر گردن گرفته است و گردانندگان این اوضاع هستند، باید باهم به داد مردم برسید. اهالی استان کرمانشاه از شما انتظار دارند که سفر شما با گفتار و دیدار محض و تیتر‌های رسانه‌ای تکراری به پایان نرسد بلکه گامی در جهت فریادِ فریاد خواهان باشد و درد‌هایی که در نامه سرگشاده ۲۲ شهریور ۱۴۰۰ آمده‌است نه با گفتار درمانی بلکه با همت و غیرت ایمانی درمان شوند، برای تنویر افکار و آگاهی از داشته و نداشته‌های استان کرمانشاه شما و هیئت همراه را بار دیگر به مطالعه نامه سرگشاده ۲۲ شهریور ۱۴۰۰ سفارش و توصیه می‌کنم که گزارشی تحقیقی از مقصد سفر و راهنمای بیماری‌ها و یاریگر بهبود خواهد بود. ان شاالله/ کرد پرس