حسن اکبری گفت: بر اساس آمارهای سازمان هواشناسی، کمتر از ۱۰ درصد کشور بارندگی در حد نرمال داشته است و بقیه مناطق به نوعی با خشکسالی درگیر هستند.

او گفت: بالغ بر ۷۰ درصد مساحت کشور با خشکسالی شدید یا بسیار شدید دست و پنجه نرم می‌کند. شدت خشکسالی در مناطقی مثل زاگرس که هم منبع تامین آب کشور است و هم رویشگاه‌های جنگلی زیادی دارد، بسیار مخرب است.

از آنجا که اغلب رویشگاه‌ها آسیب دیده‌اند، دامداران و عشایر برای تامین غذای دام‌های خود به سمت مناطق حفاظت شده که طبیعت بکرتری دارند، حرکت می‌کنند و این امر چالش‌های اجتماعی را افزایش می‌دهد و منجر به تخریب بخش‌هایی از این مناطق می‌شود.

معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: برآورد رقم واقعی خسارت خشکسالی به محیط زیست بسیار دشوار است زیرا خدمات اکولوژیک گسترده‌ای را از طبیعت و تنوع زیستی می‌گیریم که بسیاری از آنها قابل بیان با رقم و ریال نیستند اما برای اینکه حدود خسارت های خشکسالی بر پیکره محیط زیست کشور تبیین شود، ۱۱ شاخص و آیتم را تعریف و پنج مورد آن را به رقم و ریال تبدیل کرده‌ایم که با در نظر گرفتن حداقل‌ها برای این پنج آیتم، خسارت وارده بر محیط زیست بالغ بر ۲۸۷۸۵ هزار میلیارد ریال برآورد می‌شود.

اکبری گفت: برای تکمیل زیرساخت‌های مقابله با خشکسالی به ۱۰۰۰ میلیارد توماناعتبار نیاز داریم.

به گفته او هرچند پیشگیری از بروز این خسارت‌ها به‌طور کامل عملی نیست و خشکسالی تاثیرات نامطلوب خود را بر جای خواهد گذاشت اما اگر ما اعتبارات را به‌موقع دریافت کنیم، می‌توانیم جلوی بخش‌هایی از این خسارت‌ها را بگیریم.

نیازهای آبی حیات وحش قابل تامین است و همین طور می‌توان آتش سوزی‌های ناشی از خشکسالی را با کمک جوامع محلی در همان ساعات اولیه مهار کرد. مسئله آفات، خسارت‌ها و تعارضات حیات وحش نیز در صورت تخصیص به‌موقع اعتبار تا حدودی قابل پیشگیری یا کنترل است.

اکبری می‌گوید چنانچه اعتبارات مورد نیاز در فصول گرم سال در اختیار قرار نگیرد، تخصیص اعتبار بعد از این مدت هم کمک چندانی نمی‌کند.

این مقام مسئول می‌گوید سازمان حفاظت محیط زیست بدنه کارشناسی ناچیزی برای مقابله با انواع چالش‌های محیط زیست به همراه دارد. ما بیش از ۲۰۰ گونه پستاندار در کشور داریم که برخی از آن‌ها مثل یوزپلنگ به یک کارشناس ویژه نیاز دارند؛ در حالی که تنها چهار کارشناس برای مدیریت کل پستانداران کشور در ستاد سازمان داریم و یا بیش از ۵۰۰ گونه پرنده در کشور داریم که وضع برخی از آن‌ها بحرانی است و برای مدیریت آن‌ها نیاز به کارشناس ویژه است در حالی که ما تنها پنج کارشناس ستادی در حوزه پرندگان داریم.