بقیع اولین مزاری است که به دستور رسول اکرم (ص) توسط مسلمانان صدر اسلام ایجاد شد. در قبرستان بقیع و سایر اماکن متبرکه حجاز قبل از تخریب، روی قبور ائمه و بزرگان اسلام گنبدها و بناهایی قرار داشت که همگی به دلیل عقیدهای افراطی و بدون پایه و اساس ویران شد و تاکنون تلاش علمای شیعه و دولت ایران اسلامی برای ایجاد حتی یک سایبان در این مکان بی نتیجه بوده است.
در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ هجری قمری پس از اشغال مکه، وهابیان به سرکردگی عبدالعزیزبن سعود روی به مدینه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر، سرانجام آن را اشغال نمودند و به تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر قبور پرداختند و ضریح فولادی ائمه بقیع را که روی قبور امام مجتبی، امام سجاد، امام باقر و امام صادق علیهم السلام قرار داشت از جا در آوردند. در این روز که به «یوم الهدم» یعنی روز ویرانی مشهور است قبرستان بقیع با فتوای ۱۵ نفر از مفتیان مدینه مبنی بر ممنوعیت ساختن بنا بر روی قبور پس از تخریب در سال ۱۲۲۰ قمری، بار دیگر به زمینی مسطح تبدیل شد و اکنون پس از سالها قبور ائمه (ع) فقط با علائمی خاص مشخص است ولی اثری از گنبد و بارگاه نیست.
بیشتر بخوانید