کمتر از ۱۰۰ سال است که دولت آمریکا به چشم یک شهروند به بومیان این کشور نگاه می‌کند، کسانی که اگر درست نگاه کنیم در حقیقت نخستین ساکنان قاره  آمریکا هستند، بسیار قبل تر از آنکه اروپایی‌ها آنجا را شناسایی کنند و به تصرف خود درآورند.

در دوم ژوئن سال ۱۹۲۴ بود که کالوین کولیج، رییس جمهور وقت آمریکا قانون شهروندی سرخ پوستان را امضا کرد و از آن تاریخ به بعد سرخ پوستان توانستند از خدمات دولتی و اجتماعی برخوردار شوند و به چشم یک شهروند واقعی به آن‌ها نگاه شود. این اتفاق، اما علی رغم ظاهرش در لایه‌های درونی رنگ و بویی از سیاست‌های آمریکا داشت. این حق شهروندی شاید یک تفاوت عمده با سایر کشور‌های جهان داشت و آن این بود که سرخ پوستان علی رغم به رسمیت شناخته شدن در جامعه آمریکا حقوقی برابر نسبت به سفیدپوستان نداشتند.

تا سال‌ها بعد از امضای حق شهروندی به دست کولیج در بسیاری از ایالت‌های آمریکا سرخ پوستان و به طور کلی بومیان حق نامزد شدن در هیچ انتخاباتی را نداشتند. تا نیمه‌های قرن بیستم در دو ایالت آریزونا و نیومکزیکو که از ایالت‌های اصلی حضور بومیان و سرخ پوستان بود تمامی قوانین تبعیض نژادی همچنان پا بر جا بود و بومیان همچنان از حقوق اولیه خود محروم بودند.

بومیان آمریکا؛ قربانیان اصلی آزمایش‌های اتمی و هسته‌ای در این کشور

همین چند ماه پیش بود که اعضای یکی از قدیمی‌ترین قبیله‌های آمریکا یعنی قبیله "شوشون" شکایتی علیه دولت آمریکا ثبت کردند. موضوع این شکایت مربوط به آزمایش‌های اتمی و هسته‌ای آمریکا می‌شد. بومیان این قبیله می‌گفتند آمریکا سالهاست آزمایش‌های اتمی و سلاح‌های هسته‌ای خود را در سرزمین ابا و اجدادی آن‌ها انجام می‌دهد؛ یعنی در صحرای نوادا؛ جایی که اعضای قبیله "شوشون" از سال‌ها قبل در آنجا حضور داشتند و خاک اجدادی آن‌ها محسوب میشد. در این شکایت عنوان شده بود که این آزمایشات متعدد و آزمایشگاه‌های عظیم سلاح‌های هسته‌ای موجب افزایش مرگ و میر اعضای این قبیله از بیماری‌های ناشناخته و عجیب شده است.

داستان، اما از زمانی آغاز شد که در سال ۱۹۴۵ آمریکا بمب‌های اتمی خود را با موفقیت آزمایش کرد و پس از آن ماجرای فاجعه هیروشیما و ناکازاکی اتفاق افتاد. حادثه‌ای که چهار سال پس از آن اتحاد جماهیر شوروی سابق هم با موفقیت توانست سلاح‌های اتمی خود را آزمایش کند. این امر، اما برای دولت وقت آمریکا گران تمام شد و تصمیم گرفت آزمایشگاه‌های اتمی خود را برای مواجهه احتمالی در آینده با رقیبان سیاسی در عرصه بین المللی توسعه دهد.

برای همین بخشی از صحرای نوادا را برای این منظور در نظر گرفت. بخش وسیعی از این صحرا به محلی برای برای آزمایش‌های بزرگ هسته‌ای آمریکا تبدیل شد. شدت و قدرت این آزمایش‌ها به حدی بود که چاله‌های ایجاد شد از انفجار سلاح‌های هسته‌ای حتی پس از گذشت سال‌ها هنوز توسط تصاویر ماهواره‌ای به وضوح در این صحرا قابل مشاهده است.

آغاز رسمی آزمایش‌های هسته‌ای آمریکا در بخش وسیعی از صحرای نوادا در مجاورت لاس وگاس از سال ۱۹۵۱ آغاز شد آن هم با آزمایش یک بمب افکن عظیم الجثه متعلق به نیروی هوایی آمریکا که توانست در آن سال یک بمب هسته‌ای هزار تنی را بر فراز صحرای نوادا پرتاب و در منطقه منجر کند. تشعشعات این آزمایش تا کیلومتر‌ها و برای سال‌های متمادی باقی ماند و تاثیر خود را بر ساکنان آن صحرا که تقریباً همگی از بومیان قبیله "شوشون" بودند گذاشت.

آمریکا بیشترین آزمایشات هسته‌ای را در سرزمین بومیان این کشور انجام داده است

برخی آمار‌های رسمی که در داخل خود آمریکا منتشر شده نشان می‌دهد این کشور از سال ۱۹۴۵ بیش از هزار آزمایش هسته‌ای عظیم در این منطقه انجام داده که بسیار بیشتر از کل آزمایش‌های هسته‌ای در کشور‌های اروپایی است.

در سال ۱۹۹۲ پس از اعتراضات گسترده بومیان آمریکا علیه شدت گرفتن تشعشعات هسته‌ای در منطقه دولت وقت آمریکا به ظاهر دستور تعطیلی سایت آزمایش هسته‌ای را صادر کرد اتفاقی که شاید فقط در ظاهر افتاد و آزمایش‌های هسته‌ای آمریکا همچنان در آزمایشگاه‌های زیرزمینی ادامه دارد.

در همین سال‌های اخیر برای مثال در سال ۲۰۱۷ شبکه رسمی ژاپن در گزارشی مستند نشان داد که آزمایش‌های هسته‌ای آمریکا در صحرای نوادا همچنان ادامه دارد. در طول این سال‌ها آمریکا بیش از ۱۰۰۰ آزمایش هسته‌ای را در صحرای نوادا انجام داده که نتیجه آن تولید بیش از ۶۲۰ هزار تن مواد رادیو اکتیو بوده است یعنی ۴۸ برابر بیشتر از آنچه در فاجعه بمباران هیروشیمای ژاپن تولید شد.

این قطعاً تاثیرات سوء بسیاری بر مردم منطقه و بر سلامتی آن‌ها داشته؛ وجود بیماری‌های خاص و غیرقابل درمان، روند رو به رشد مرگ و میر از بیماری‌های ناشناخته، تولد کودکان با اختلالات روانی و حرکتی همه تنها بخشی از اقداماتی است که آمریکا در سکوت خبری و با نقض آشکار قوانین بین المللی علیه سرخ پوستان و بومیان خود انجام داده است.

محرومیت بومیان آمریکا از امکانات اولیه بهداشتی و درمانی

این تنها نمونه‌ای از اقداماتی است که دولت‌های آمریکا علیه صاحبان اصلی این سرزمین انجام داده اند. امروز پس از گذشت سال‌ها از آن دوران و با وجود اعتراضات بین المللی بومیان در آمریکا همچنان روزگار خوشی ندارند. بیشتر بومیان آمریکا در مناطقی دورافتاده زندگی می‌کنند و دسترسی کافی به مراکز بهداشتی و درمانی ندارند. طبق گزارش‌هایی که مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا منتشر کرده میزان مرگ و میر نوزادان در میان بومیان آمریکا دو برابر مرگ و میر نوزادان در سفیدپوستان است. در همین سال‌های اخیر و به دلایلی که ذکر شد بومیان آمریکا که بیشتر آن‌ها از آفریقایی تبار‌ها هستند بیشترین آسیب را از همه گیری کرونا متحمل شدند.

اینها، اما تنها نمونه‌ای از رفتار مدعیان حقوق بشر با انسانهاییست که در سرزمین خود زندگی می‌کنند و چیزی جز امکانات عادی برای یک زندگی شهروندی نمی‌خواهند.

حالا هم چند روزیست کشف ده‌ها گور دسته جمعی در محل مدارس بومیان در آمریکا واکشن‌های زیادی به همراه داشته؛ گور‌هایی که متعلق به کودکان بومیان آمریکاست که به اجبار در طول سال‌ها و به بهانه حضور در مدارس شبانه روزی از خانواده‌های خود جدا شدند و در مدارسی که اجازه نداشتند حتی به زبان مادریشان صحبت کنند حبس و در نهایت هم در گور‌های دسته جمعی دفن شدند.

این اخبار در حالی این روز‌ها پر سر و صدا شده که دولت مدعی حقوق بشر آمریکا هیچ گزارش رسمی و غیررسمی در مورد وضعیت مدارس شبانه روزی بومیان در این کشور منتشر نکرده و سالهاست این بخش از جامعه آمریکا را در خفقان خبری و سیاسی قرار داده است. به طوری که تا به امروز صدای بومیان آمریکایی علی رغم اعتراضات فراوان یا به جایی نرسیده یا اگر رسیده اقدامی در خور در جهت رفع مشکلات آن‌ها انجام نشده است.